செம்பூவே ...பூவே...பாகம் 2
அவளிடம் நெருங்க வேண்டும், அவள் கைகளைப் பற்றிக் கொள்ள வேண்டும், அணைக்க வேண்டும், முத்தம் தர வேண்டும் என்றெல்லாம் அவனுக்கு ஆசைதான். அவளுக்கும் ஆசை உண்டு. என்ன செய்ய, பாழாய்ப்போன வெட்கம் விட மாட்டேன் என்கிறதே.
தள்ளி நின்று அவளை இரசிக்கிறான். அவள் வெட்கத்தையும் சேர்த்து.
இதழோடு இதழ் ஒத்திக் கொண்டால்தானா முத்தம்.
கண்களே அந்த வேலையைச் செய்கிறன.
"ஆண்: இமைகளும் உதடுகள் ஆகுமோ"
அவளும், பரவாயில்லை என்று கொஞ்சம் வெட்கத்தை தள்ளி வைத்து விட்டு அவனை நெருங்குகிறாள்.. கொஞ்சம் அனுமதிக்கிறாள். ச்சே...இந்த வெட்கம் மீண்டும் ஓடி வந்து ஒட்டிக் கொள்கிறது. அவளுக்கும் ஆசைதான் இந்த வெட்கத்தை முழுவதுமாக தள்ளி வைத்து விட்டால் என்ன என்று...முடியணுமே..கொஞ்சம் பொறு என்று அவனை தள்ளி வைக்கிறாள். அவனுக்கோ பொறுமை இல்லை. அவள் கேட்கிறாள் "கொஞ்சம் வெட்கம் போனால் ஏதோ இனி ஆயுள் பூராவும் வெட்கம் வராது என்று நினைத்தாயா" என்று.
பெண்: வெட்கத்தின் விடுமுறை ஆயுளின் வரைதானோ
எத்தனை வயது ஆனாலும், வெட்கம், அந்தத் தயக்கம், பெண்ணோடு பிறந்த குணம். ஒரு நாளும் விட்டுப் போகாது. சில சமயம் கொஞ்சம் விடுமுறை எடுக்கும். பின் வேலையில் வந்து சேர்ந்து விடும்.....
No comments:
Post a Comment