திருக்குறள் - அளவின் கண்

 திருக்குறள் - அளவின் கண் 

ஆத்துல போட்டாலும் அளந்து போடு னு ஒரு பழ மொழி உண்டு .  

எதைச் செய்தாலும் ,  ஒரு கணக்கு வேண்டும் .  ஒரு அளவு இல்லாமல் எதையும் செய்யக் கூடாது .  

வாழ்க்கைக்கு என்ன கணக்கு .  எதைச் செய்வது ,  எப்படிச் செய்வது ,  எவ்வளவு செய்வது ,  எதைச் செய்யக் கூடாது. செய்தால் என்ன ஆகும் என்றெல்லாம் ஒரு அளவு வேண்டாமா ? 

சுவையாக இருக்கிறது என்பதற்காக பத்து லட்டு தின்னலாமா ?   

தமிழ் சமுதாயம் இந்த கணக்கு வழக்கில் மிக ஆழமாக போய் இருக்கிறது .  

உண்மை என்றால் என்ன ,  அதன் அளவு என்ன ,  பாவ புண்ணியம் என்பது என்ன, நன்மை தீமை என்றால் என்ன என்றெல்லாம் ஆராய்ந்து ,  எல்லாவற்றிற்கும் ஒரு வரைவிலக்கணம் செய்து வைத்து இருக்கிறது .  

ஒருவனை நாம் அடிக்கிறோம் என்றால் அவன் திருப்பி அடிப்பான் என்ற  கணக்குத் தெரிய வேண்டும் .  மற்றவன் பொருளை எடுத்தால் எவ்வளவு நாள் சிறை செல்ல வேண்டியிருக்கும்  என்ற கணக்கு வேண்டும் .  இல்லை என்றால் மனம் போன போக்கில்  எதையாவது செய்து ,  மாட்டிக் கொண்டு முழிக்க வேண்டியதுதான் . 

வள்ளுவர் சொல்கிறார்,

"களவின் மேல் தீராக் காதல் கொண்டவர்கள் ,  இந்த கணக்கெல்லாம் பார்க்க மாட்டார்கள்"

 என்று . 

பாடல் 

அளவின்கண் நின்றொழுகல் ஆற்றார் களவின்கண்

கன்றிய காத லவர்

பொருள் 

அளவின்கண் = ஒரு அளவையும்  

நின்றொழுகல் =  கடைப்பிடித்து வாழ 

ஆற்றார் = மாட்டார்கள் 

களவின்கண் = களவு செய்வதில் 

கன்றிய = மிகுந்த 

காத லவர் = காதல் உள்ளவர்கள் 

இங்கே அளவு என்பதற்கு நீண்ட விளக்கம் தருகிறார் பரிமேலழகர் .  

உண்மையை எப்படி நிறுவுவது ? அதற்கு என்ன சாட்சிகள், அளவுகள் உண்டு ?   நன்மை ,  தீமை ,  பாவம் ,  புண்ணியம் ,  இன்பம் ,  துன்பம் என்று வினையும் ,  அதனால் வரும் விளைவும் என்று அடுக்கிறார் .  

கன்றிய காதல் என்றால் எப்ப யார் பொருளை எடுக்கலாம், யாரை ஏமாற்றி  ஏதாவது  அடையலாம் ,  ஒன்றையும் கொடுக்காமல் அல்லது குறைவாகக் கொடுத்து நிறைய  பெற்றுக் கொள்வது, என்று இப்படி சதா சர்வ காலமும் சிந்தித்துக் கொண்டே இருப்பவர்கள் .  இவர்களுக்கு வாழ்வில் ஒரு கணக்கும் கிடையாது ,  வழக்கும் கிடையாது .  

கொடுத்துப் பழக வேண்டும் .  எடுத்து அல்ல .