கம்ப இராமாயணம் - கண்ணீர் கடல்

கம்ப இராமாயணம் - கண்ணீர் கடல் 

அசோக வனத்தில் சீதை சோகமே உருவாக இருக்கிறாள்.

அவள் கண்ணில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்த வண்ணம் இருக்கிறது. 

அந்த கண்ணீர் கடல் போல் தேங்கி கிடக்கிறது.

அந்த கண்ணீர் கடலில், நீர் சுழல் வருகிறது. அந்த சுழலில் கிடந்து சுழன்று கரை காண முடியாமல் தவிக்கிறாள்.

அப்போது, அவளை அனுமன் சந்திக்கிறான். 

அனுமனுக்கும் சீதைக்கும் நடக்கும் உரையாடல் மிக மிக அருமையான இடம் கம்ப இராமாயணத்தில். 

அனுமனும் சீதையும் அதற்கு முன்னால் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டது கிடையாது.

இருவர் மனத்திலும் சந்தேகம் இழையோடுகிறது...அது சீதை தானா என்று அனுமன் மனத்திலும், இவன் இராமனின் தூதுவந்தானா என்று சீதையின் மனத்திலும் சந்தேகம் இல்லாமல் இல்லை.

அதே சமயம், அது சீதையாக இருக்க வேண்டும் என்று அனுமனும், இவன் இராம தூதுவனாக இருக்க வேண்டும் என்று சீதையின் மனத்திலும் ஒரு ஆதங்கமும் இருக்கிறது.

இப்படி சந்தேகத்திருக்கும் நம்பிக்கைக்கும் இடையே அவர்கள் உரையாடல் தொடர்கிறது.

படித்து இரசிக்க வேண்டிய இடம்.....

சீதை கேட்கிறாள், "இந்த கடல் ரொம்ப பெரியதாயிற்றே, நீ எப்படி அதை தாண்டி வந்தாய்" என்று.....

நையுறுசிந்தையள், நயன வாரியின்

தொய்யல் வெஞ்சுழியிடைச் சுழிக்கும் மேனியள்,

'ஐய ! நீஅளப்ப அரும் அளக்கர் நீந்தினை

எய்தியது எப்பரிசு ? இயம்புவாய் !' என்றாள்.

நையுறுசிந்தையள், = நைந்த மனத்தை உடைய சீதை

நயன வாரியின்  = கண்ணில் இருந்து வழிந்த நீர் பெருக்கில்

தொய்யல் = தளர்ந்து

வெஞ்சுழியிடைச் = விழைந்த நீர்  சுழலில்

சுழிக்கும் மேனியள், = உடல் கிடந்து சுழன்று கொண்டு இருக்கும் போது

ஐய ! = ஐயனே

நீ = நீ

அளப்ப அரும் = அளக்க முடியாத

அளக்கர் நீந்தினை = கடலை நீந்தினாய் 

எய்தியது எப்பரிசு ? = எப்படி இதை செய்தாய்

இயம்புவாய் !' என்றாள். = எனக்கு சொல்லு என்று கேட்டாள்

(அளக்கர் = கடல், 

தொய்யல் = சோர்வு, தளர்வு 

வாரி = பெருக்குதல்)