இராமாயணம் - யாரோ இவன் ?
சில பேருக்கு எதைச் சொன்னாலும் குதர்க்கமான அர்த்தம் தான் தோன்றும். நல்ல புத்தகத்தை கொடுத்தால், "இதை எடைக்கு போட்டால் என்ன விலை வரும் " என்று சிந்திப்பார்கள்.
"தீயவரோடு சேராதே" என்று சொன்னால், "அப்ப தீயவர்கள் எப்படித்தான் திருந்துவார்கள். நாம் தான் பழகி அவர்களை திருத்த வேண்டும் " என்று வாதம் செய்வார்கள்.
என்ன செய்வது. அவர்கள் அறிவின் ஆழம் அவ்வளவுதான் என்று விட்டு விட வேண்டும்.
இராமனை நேரில் காண்கிறாள் சூர்ப்பனகை. அவன் பரம்பொருள் என்று அவளுக்குத் தெரியவில்லை. அவன் உடல் அழகை கண்டு வியக்கிறாள்.
"மன்மதனுக்கு உருவம் கிடையாது. இந்திரனுக்கு ஆயிரம் கண்கள். சிவனுக்கு மூன்று கண்கள். திருமாலுக்கு நான்கு தோள்கள். இவனைப் பார்த்தால் அப்படி யாரும் போலத் தெரியவில்லையே. இவன் யாராக இருக்கும்" என்று அவன் உடல் அழகை கண்டு வியக்கிறாள்.
பாடல்
'சிந்தையின் உறைபவற்கு உருவம் தீர்ந்ததால் ;
இந்திரற்கு ஆயிரம் நயனம் ; ஈசற்கு
முந்திய மலர்க்கண் ஓர் மூன்று ; நான்கு தோள்
உந்தியின் உலகு அளித்தாற்கு 'என்று உன்னுவாள் .
பொருள்
'சிந்தையின் = மனதில்
உறைபவற்கு = இருப்பவருக்கு (எல்லோர் மனத்திலும் காதலும் காமமும் உண்டு. அதற்கு காரணமான மன்மதன்)
உருவம் தீர்ந்ததால் ; = உருவம் இல்லாததால்
இந்திரற்கு = இந்திரனுக்கு
ஆயிரம் நயனம் = ஆயிரம் கண்கள்
ஈசற்கு = சிவனுக்கு
முந்திய மலர்க்கண் ஓர் மூன்று = மூன்று மலர் போன்ற கண்கள்
நான்கு தோள் = நான்கு தோள்கள்
உந்தியின் = நாபிக் கமலத்தில் இருந்து
உலகு = இந்த உலகை
அளித்தாற்கு ' = அளித்தவனுக்கு
என்று உன்னுவாள் . = என்று நினைப்பாள்
உருவம் தாண்டி மேலே செல்லத் தெரியவில்லை. புறத் தோற்றமே முடிவானது என்று முடிவு செய்து விட்டாள்.
கவிதை தெரியும், கவிஞனின் உள்ளம் தெரியாது.
“அணி செய் காவியம் ஆயிரம் கற்கினும்
ஆழ்ந்திருக்கும் கவியுளம் காண்கிலார் “
என்பான் பாரதி.
மனைவி தெரியும், அவள் உள்ளம் தெரியாது.
"சொல்லிய பாட்டின் பொருள் உணர்ந்து சொல்லுவார், செல்வர் சிவபுரம்"
என்பார் மணிவாசகர். பொருள் அறிந்து அல்ல, பொருள் உணர்ந்து.
புறத் தோற்றங்களைத் தாண்டி மேலே செல்ல வேண்டும்.
ஒவ்வொரு நாளும் ஓர் கவிதையை எடுத்து அதிலுள்ள அழகான கவி நயத்தை காட்டி, ஆழ்ந்து இருக்கும் பொருளை கூறி பரவசப்படுத்தும் உங்களுக்கு ஆழ்ந்த நன்றி.
ReplyDelete