Saturday, November 30, 2024

சினிமா - இது மாலை நேரத்து மயக்கம்

 சினிமா - இது மாலை நேரத்து மயக்கம் 


அவளோ ஒரு இளம் பெண். விதி, அவளை வயதான ஒருவனோடு சேர்த்து வைத்து வேடிக்கைப் பார்க்கிறது. மனம் ஒன்றினாலும் உடல் ஒன்ற மாட்டேன் என்கிறது. இருவர் பக்கமும் தவிப்பு. 


காமம் அவளை வாட்டுகிறது. இயலாமை அவன வருத்துகிறது.


இந்த மனப் போராட்டத்தை படம் பிடிக்கும் கவிதை, தரிசனம் படத்தில். 


பெண்: 


இது மாலை நேரத்து மயக்கம்

பூ மாலை போல் உடல் மணக்கும்

இதழ் மேலே இதழ் மோதும்

அந்த இன்பம் தேடுது எனக்கும் ம்ம்ம்ம்

இது மாலை நேரத்து மயக்கம்


மாலை நேரம் அவளை வருத்துகிறது. 


கணவனின் துணையோடுதானே காமனை வென்றாக வேண்டும். 


அவனுக்கோ இதில் எல்லாம் விருப்பம் இல்லை. 



ஆண்

இது கால தேவனின் கலக்கம்

இதை காதல் என்பது பழக்கம்

ஒரு ஆணும் ஒரு பெண்ணும்

பெற போகும் துன்பத்தின் துவக்கம் ம்ம்ம்

இது கால தேவனின் கலக்கம்


காதல் என்பது ஒரு மன மயக்கம். இதில் ஒரு இன்பமும் இல்லை. இன்பம் போல் தொடங்கும், ஆனால் முழுக்க முழுக்க துன்பமே மிஞ்சும் என்கிறான். 


அவள் விடுவதாய் இல்லை. 


பெண்:பனியும் நிலவும் பொழியும் நேரம்

மடியில் சாய்ந்தால் என்ன ?

பசும் பாலை போலே மேனி எங்கும்

பழகி பார்த்தால் என்ன?


இந்தத் தத்துவம் எல்லாம் எதுக்கு ? என் மடி மேல் படு. என்னைத் தொட்டுப் பழகு எல்லாம் சரியாகும் என்கிறாள். 


அவன் பதில் தருகிறான். 


உலகைச் சுற்றிப் பார். இளமையில் எல்லாம் இன்பமாக இருக்கும். வயது ஆக ஆக இந்த காதல் வாழ்வில் துன்பமே மிஞ்சும்.  வயதான பின்னால் வரும் அறிவை இப்போதே அடைந்து, இதை விட்டு விட்டால் என்ன என்கிறான். 




ஆண்:உடலும் உடலும் சேரும் வாழ்வை

உலகம் மறந்தால் என்ன?

தினம் ஓடி ஆடி ஓயும் முன்பே

உண்மை அறிந்தால் என்ன?


அவள் விடாமல், ஆண் பெண் உறவைத் தவிர வேறு என்ன இன்பம் இருக்கிறது இந்த உலகில்?  ஏன் தயக்கம்? வா வந்து என்னை அணைத்துக் கொள் என்கிறாள். 



பெண்:உறவுக்கு மேலே சுகம் கிடையாது

அணைக்கவே தயக்கம் என்ன?


அவன் தத்துவப் பாதையில் செல்கிறான். இந்த உடம்பு ஓட்டை உடைசலால் ஆனது. இதற்குள் என்ன ஆசை வேண்டி கிடக்கிறது என்கிறான் . 


ஆண்: இது ஓட்டை வீடு ஒன்பது வாசல்

இதற்குள்ளே ஆசை என்ன?


அவள் சொல்கிறாள், பெரிய துறவி மாதிரி பேசாதே. பெரிய பெரிய துறவிகள் எல்லாம் மயங்கிய பூமி இது. எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு மனதை அடைக்கினாலும், அது பியித்துக் கொண்டு ஓடுவது பெண் சுகத்துக்குத்தான் என்கிறாள். 


பெண்:முனிவன் மனமும் மயங்கும் பூமி

மோக வாசல் தானே

மனம் மூடி மூடி பார்க்கும் போதும்

தேடும் பாதை தானே


அவன் சொல்கிறான், இந்த காதல், காமம் என்பது எல்லாம் உடம்பு நன்றாக இருக்கும் வரைதான். என்னைக்கு பாயில் படுக்கிரோமோ, அன்று கட்டிய மனைவியும், கணவனும் கூட திரும்பிப் பார்க்க மாட்டார்கள். முகம் சுளிப்பார்கள். இந்த காதல் எல்லாம் கானல் நீராகி விடும். 


ஆண் :பாயில் படுத்து நோயில் வீழ்ந்தால்

காதல் கானல் நீரே

இது மேடு பள்ளம் தேடும் உள்ளம்

போகும் ஞான தேரே


அவள் சோர்ந்து போகிறாள். இல்லறத்தைக் கேட்டால், துறவறத்தைக் கூறுகிறாயே இது என்ன ஞாயம் என்று கேட்கிறாள்.

பெண்:இல்லறம் கேட்டால் துறவறம் பேசும்

இதயமே மாறி விடு



ஆண் : நான் இதை எல்லாம் பார்த்து சலித்து விட்டேன். முடிந்தால் நீ உன்னை மாற்றிக் கொள் என்கிறான். 



நான் வாழ்ந்து பார்த்து சாய்ந்த தென்னை

உன்னை நீ மாற்றி விடு



https://www.youtube.com/watch?v=TRzsSrijUec&ab_channel=CenterMicCinema


அருமையான, யதார்த்தமான வரிகள். 


காதல், காமம், இளமை, முதுமை, வாழ்வின் விசித்திரங்களை அழகாக சொல்லும் கவிதை. 


L R ஈஸ்வரியின் குரல், அவ்வளவு சுகம். 





Thursday, November 28, 2024

திருக்குறள் - அருள் கருதி

 திருக்குறள் - அருள் கருதி 


இரு சக்கர வாகனத்தில் செல்லும் போது தலைக் கவசம் அணிந்து செல்ல வேண்டும் என்று ஒரு சட்டம் இருக்கிறது. 


பலபேருக்கு அது பெரிய சங்கடமாக இருக்கிறது. தலைக்குள் வியர்கிறது, பின்னால் வரும் வண்டியின் சத்தம் கேட்பது இல்லை, தலை கலைகிறது, அதைத் தூக்கிக் கொண்டு செல்ல வேண்டி இருக்கிறது என்று அங்கலாய்ப்பார்கள்.


வேறு சிலரோ, என் தலை, என் உயிர், எனக்கு இல்லாத அக்கறை அரசாங்கத்துக்கு என்ன வேண்டி இருக்கிறது?  புகை பிடிப்பதை தடை செய்யாத அரசாங்கம், தலைக் கவசம் பற்றி ஏன் இவ்வளவு அலட்டிக் கொள்ள வேண்டும் என்று கோபம் கொள்வார்கள். 


நாளையே தலைக் கவசம் கட்டாயம் இல்லை என்று அரசாங்கம் சொல்லி விட்டால், எத்தனை பேர் அணிவார்கள் என்பது சந்தேகமே. 


இப்படி யோசிப்போம். 


தலைக் கவசம் அணிந்தால், விபத்து வரும் போது, அந்தக் கவசம் என் தலையைக் காக்கும், என் உயிரைக் காக்கும். நான் காப்பாற்றப் பட்டால், என் குடும்பம் கஷ்டப்படாது. எனவே, தலைக் கவசம் அணிவது எனக்கு நல்லது. அரசாங்கம் சட்டம் இயற்றினாலும் சரி, இல்லாவிட்டாலும் சரி, என் பாதுகாப்புக்காக நான் அணிவேன் என்று சிலர் நினைக்கலாம். 


அவர்கள் அணிவது அவர்களின் நலம் கருதி. 


அது போல் அறத்தை கடைபிடிப்பது புத்தகங்கள் சொல்கின்றன, பெரியவர்கள் சொல்கிறார்கள் என்பதற்காக அல்ல, அது நல்லது என்பதால் அவர்கள் அதை கடை பிடிக்கிறார்கள். 


வள்ளுவர் சொல்கிறார் 


"பிற உயிர்கள் மேல் அன்பு செய்வது மிகச் சிறந்தது என்று அறிந்து அவ்வுயிர்கள் மேல் அன்பு செய்தல் என்பது மற்றவர்களின் பொருளை தவறான வழியில் எடுத்துக் கொள்வோம் என்று நினைப்பர்களுக்கு வராது"


பாடல் 


அருள்கருதி அன்புடையர் ஆதல் பொருள்கருதிப்

பொச்சாப்புப் பார்ப்பார்கண் இல்


பொருள் 


அருள்கருதி = அருளின் பெருமையை, சிறப்பை அறிந்து 


அன்புடையர் = மற்ற உயிர்கள் மேல் அன்பு செய்பவர்கள் 


ஆதல் = ஆவது 


பொருள்கருதிப் = மற்றவர்களின் பொருளை 


பொச்சாப்புப்= அவர்களின் சோர்வை எதிர்பார்த்து 


பார்ப்பார்கண் இல்  = காத்து இருப்பவர்களிடம் இல்லை 


மற்ற உயிர்கள் மேல் அருள்  செய்வது என்பது ஏதோ சாத்திரத்தில் சொல்லி இருக்கிறது, அப்படி செய்தால் புண்ணியம், செய்யாவிட்டால் பாவம் என்றெல்லாம் யோசிக்காமல், அருள்  செய்வது செய்வது நல்லது என்று அறிந்து அன்பு செய்பவர்கள் இருக்கிறார்கள். தன் பொருளையே மற்றவர்களுக்கு கொடுத்து, மற்றவர்கள் மகிழ்வது கண்டு தான் மகிழும் குணம் கொண்டவர்கள். இந்தக் குணமானது மற்றவர்கள் கஷ்டப்பட்டாலும் பரவாயில்லை நாம் சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டும் என்று அவர்கள் பொருளை கவர நினைப்பவர்களிடம் இருக்காது என்கிறார். 


களவுக்குக் காரணம், மனதில் பிற உயிர்கள் மேல் அன்பு இல்லாமை. 


துறவிக்கு வேண்டியது அனைத்து உயிர்கள் மேலும் அன்பு. அது அருள் எனப்படும். 


பொருள் வேண்டும் பொருள் வேண்டும் என்று பொருள் சேர்த்து, அதை நிர்வகிக்க கணக்கப்பிள்ளை, மேலாளர் என்று ஆள் அமர்த்தி வாழ்பவர்கள் துறவிகள் அல்ல.  


தன்னிடம் இருப்பதையும் மற்றவர்களுக்கு கொடுப்பவனே துறவி. 


மற்றவர்களிடம் இருப்பதை தனதாக்கிக் கொள்ள முயற்சி செய்பவன் துறவியாக இருக்க முடியாது.


ஒருவன் ஒரு துறவியை, சாமியாரை எப்போது சென்று பார்க்கிறான்?


ஏதோ ஒரு கவலை, துன்பம் வரும் போது ஆறுதல் வேண்டி செல்வான். இதுதான் சமயம் என்று பரிகாரம், அது இது என்று அவன் சோர்ந்த நேரத்தில் அவனிடம் உள்ள பொருளை பறிப்பவன் துறவி அல்ல. அப்படி பொருளைப் பெறுவது என்பது களவு ஆகும் என்கிறார் வள்ளுவர். 


 


Monday, November 18, 2024

திருக்குறள் - கன்றிய காதல்

திருக்குறள் - கன்றிய காதல் 


காதல் வந்து விட்டால் மனிதன் தன் வசம் இருப்பதில்லை. ஒருவிதமான பைத்தியம் பிடித்தது மாதிரி ஆகி விடுகிறான். காதலியை விட்டு ஒரு நிமிடம் கூட பிரிந்து இருக்க முடியாது. பிரிந்தாலும், எப்படா மீண்டும் அவளை காண்போம் என்று தவிப்பாக இருக்க முடியும். பிரிந்து இருக்கும் ஒவ்வொரு நொடியும் நரகம் மாதிரி இருக்கும். 


வள்ளுவர் கூறுகிறார், களவு செய்ய பழகிவிட்டால், அது காதல் போல. விட முடியாது. எப்போதும் அதே சிந்தனையாகவே இருக்கும். அடுத்து எப்ப களவாடலாம், யாரைக் களவடலாம் எப்படி களவு செய்யலாம் என்றே மனம் சிந்தித்துக் கொண்டே இருக்கும். 


அப்படி களவில் முழு மூச்சாக இறங்கி விட்டால் அது தொலையாத துன்பத்தையே கொடுக்கும்.


பாடல் 


களவின்கண் கன்றிய காதல் விளைவின்கண்

வீயா விழுமம் தரும்


பொருள் 


களவின்கண் = மற்றவர் பொருளை அவர் அறியாமல் கவர்ந்து கொள்ளாலாம் என்ற நினைப்பில் 


கன்றிய= மிகுந்த 


காதல் = காதல் 


விளைவின்கண் = அது பலன் தரத் தொடங்கும் போது 


வீயா = தொலையாத 


விழுமம் = துன்பத்தைத்


தரும் = தரும் 


அது என்ன வீயா விழுமம் ? தொலையாத, முடிவில்லாத துன்பத்தைத் தரும். அதற்கு பரிமேலழகர் உரையில் "இந்தப் பிறவியில் மட்டும் அல்ல, இனி வரும் பிறவிகளிலும் துன்பத்தைத் தரும்" என்று குறிக்கிறார். 


ஏன் அப்படி வீயாத விழுமம் தரும் என்றால், களவின் மேல் காதல் கொண்டு விட்டால், புத்தி எப்போதும் அதன் மேலேயே சென்று கொண்டிருக்கும். பிடிபடும் வரை பல பாவங்களை செய்ய வைக்கும். களவு என்று வந்து விட்டால், பொய் சொல்லுவது, ஏமாற்றுவது, துரோகம் செய்வது, காட்டிக் கொடுப்பது என்று வேறு பல தீய குணங்களும் வந்து ஒட்டிக் கொண்டுவிடும். அவை எல்லாம் சேர்ந்து வீயாத விழுமம் தரும். 


ஒரு தரம் ஒரு பெண் பார்த்து சிரித்துவிட்டால் போதும். மனதுக்குள் மழை அடிக்கும். அவளை நோக்கி மனம் ஓடும். 


அது போல ஒரு முறை சிறிய களவை செய்து விட்டால் போதும், அதில் சுவை வந்துவிடும். நம்மை யார் கண்டு பிடிக்கப் போகிறார்கள் என்று மனம் சிந்திக்கத் தலைப்படும். மேலும் மேலும் ஆசை வளரும். களவின் மூலம் வந்த பொருள், அது தரும் சுகம், பொருளினால் வரும் புகழ், நட்பு, அதிகாரம், செருக்கு என்று மனம் போதையில் தள்ளாடும். 


எனவே, களவை அடியோடு ஒழிக்க வேண்டும். ஒரு முறைதானே, சின்ன அளவுதானே, தெரிந்த இடம் தானே என்றெல்லாம் சாக்கு போக்குச் சொல்லக் கூடாது. 


                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

Friday, November 15, 2024

கம்ப இராமாயணம் - இந் நின்றாள் என்னை ஈன்றாள்

கம்ப இராமாயணம் -  இந் நின்றாள் என்னை ஈன்றாள்


பிள்ளைகளுக்கு நல்லது செய்கிறோம் என்று பெற்றோர் நிறைய காரியங்களை செய்வார்கள். பிற்காலத்தில் அந்தப் பிள்ளைகளே அவற்றை மறுதலித்து, பெற்றோர் பால் வெறுப்பு கொள்வார்கள். 


"...உனக்காகத்தானே நான் அவ்வளவு ஓடி ஓடி உழைத்தேன்...நீ நல்லா இருக்க வேண்டும் என்று தானே இதெல்லாம் செய்தேன் ..." என்று ஒரு தகப்பன் கூறுவதும்....


"...யாருக்கு வேணும் உன் பணம்...ஒரு நாளாவது என்னோடு உட்கார்ந்து அன்பா பேசி இருக்கிறாயா? கை பிடித்து நடந்து இருக்கிறாயா?  கதை சொல்லி தூங்கப் பண்ணி இருக்கிறாயா?  இப்ப வந்து பாசம் இல்லை, அன்பு இல்லை என்றால் எங்கிருந்து வரும்...நீ எனக்கு பணம் சேர்த்து வைத்தாய், இல்லை என்று சொல்லவில்லை...பதிலுக்கு நான் வேண்டுமானால் உனக்குப் பணம் தருகிறேன்..."


என்று மகன் சொல்லுவதும் நாம் காணக் கூடிய காட்சிதான். 


இது ஒரு உதாரணம். இப்படி பலப் பல சொல்லலாம். 


அன்பினால் செய்தேன் என்பதலாயே ஒன்று சரியாகி விடாது. எது சரி, எது தவறு என்று அறிவு கொண்டு சிந்திக்க வேண்டும். எது அறம், எது அறம் அல்லாதது என்ற அறிவு வேண்டும். 


பரதனுக்கு நாடு வேண்டும் என்று கைகேயி நினைத்ததில் என்ன தவறு? தன் பிள்ளைக்கு பெரிய இராஜ்யத்தை கொடுக்கிறோம். அவன் வந்து தன்னைக் கட்டிக் கொண்டு மகிழ்வான் என்று கைகேயி நினைத்து இருக்கக் கூடும். 


நடந்தது என்ன?


பரதனிடம், கைகேயைக் காட்டி குகன் கேட்கிறான் , "இவர் யார் என்று"


"பரதனுக்கு கோபமும், வெறுப்பும், அருவெறுப்பும் பொங்கி பொங்கி வருகிறது....


"உலகில் உள்ள அனைத்து துன்பங்களையும் படைத்தவள் இவள். படைத்தது மட்டும் அல்ல, அவற்றை வளர்த்து எடுப்பவளும் இவள். பாவியான என்னை மட்டும் அல்ல, இந்த உலகில் உள்ள அனைவர்க்கும் உயிர் வாழ்வதே வீண், உயிரை விட்டு விடலாம் என்று நினைக்கும் அளவுக்கு அவர்களை நடை பிணமாக்கியவள் இவள். இவ்வளவும் செய்து விட்டு ஒன்றும் செய்யாத மாதிரி எப்படி முகத்தை வைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள் பார். இவள் யார் என்று இன்னுமா உனக்குத் தெரியவில்லை? இவள் என்னைப் பெற்ற தாய்"  


என்று கைகேயியை, பரதன் குகனிடம் அறிமுகம் செய்கிறான். 


பாடல் 



‘படர் எலாம் படைத்தாளை, பழி வளர்க்கும்

     செவிலியை, தன் பாழ்த்த பாவிக்

குடரிலே நெடுங் காலம் கிடந்தேற்கும்

     உயிர்ப் பாரம் குறைந்து தேய,

உடர் எலாம் உயிர் இலா எனத் தோன்றும்

     உலகத்தே, ஒருத்தி அன்றே,

இடர் இலா முகத்தாளை, அறிந்திலையேல்,

     இந் நின்றாள் என்னை ஈன்றாள்.’


பொருள்



‘படர் = துன்பம். பெரும் துன்பம். 


 எலாம் படைத்தாளை = அனைத்து பெரிய துன்பங்களையும் உண்டாகியவளை 


பழி வளர்க்கும் = பழியை வளர்க்கும் 


செவிலியை = செவிலித்தாயை 


தன் = தன்னுடைய 


பாழ்த்த = பாழாய்ப்போன 


பாவிக் குடரிலே = பாவம் செய்த குடலிலே 


நெடுங் காலம் = நீண்ட காலம் 


 கிடந்தேற்கும் = கிடந்த எனக்கும் 


உயிர்ப் பாரம் = உயிரே பாரமாய் ஆகும் படி. பாரத்தை எப்போது இறக்கி வைப்போம் என்று நினைப்பது போல, எப்போது இந்த உயிரை விடுவோம் என்ற என்று நினைக்கும் படி 


குறைந்து தேய = குறைந்து தேய 


உடர் எலாம் = உடல்கள் எல்லாம் 


உயிர் இலா எனத் தோன்றும் = உயிரற்றவை என்று தோன்றும் படி 


உலகத்தே = இந்த உலகத்தில் 


ஒருத்தி அன்றே = சிறந்த ஒருத்தி 


இடர் இலா முகத்தாளை = ஒன்றுமே நடக்காதது போல் முகத்தினை வைத்துக் கொண்டு 


அறிந்திலையேல் = நீ இன்னுமா அறிந்து கொள்ளவில்லை 


இந் நின்றாள் = இங்கே நிற்கிறாளே இவள் 


என்னை ஈன்றாள் = என்னை பெற்றத் தாய் 


என்று அறிமுகள் செய்கிறான். 


எல்லோரும் அருகில் இருக்கிறார்கள். ஒரு மூன்றாவது மனிதனிடம் தன் தாயைப் பற்றி பரதன் அவ்வாறு பேசுகிறான். 


கூனி அவளுடைய மனதை மாற்றும் வரை கைகேயி மிக நல்லவள். இராமனை தன் சொந்த மகனாக நினைத்தவள். தயரதனுக்கு அன்பு மனைவி. 


பரதனையும் சீரும் சிறப்புமாகவே வளர்த்து இருப்பாள். 


"சிறு வயது முதலே அவள் அப்படித்தான்" என்று பரதன் குற்றம் சாற்ற முடியாது. 


கைகேயி தவறு செய்து விட்டாள். அறம் தவறினாள். அதற்காக பெற்ற தாயை பரதன் இவ்வளவு கீழ்த்தரமாக பேசலாமா?  


இத்தனைக்கும் அவள் பரதனுக்கு ஒரு தீங்கும் செய்யவில்லை. 


ஆயிரம் இராமர், கோடி இராமர் உனக்கு ஈடாக மாட்டார்கள் என்று பாராட்டப் பெற்ற பரதன் தாயை இவ்வளவு தாழ்வாக பேசலாமா? 


ஏன் பேசினான்?


முதலாவது, அன்பு, பாசம் இவற்றிருக்கு எல்லாம் மேலானது அறம். கைகேயி நடுவு நிலை தவறினாள். தன் பிள்ளை என்பதற்காக தர்மத்தை காற்றில் பறக்க விட்டாள். அன்பு என்ற போர்வைக்குள் அவள் செய்த முதல் தவறு. 


இரண்டாவது,  இறைவனுக்கும் பக்தனுக்கும் நடுவில் அவள் வந்து நின்றாள். பரதன் என்ற பக்தனை இராமன் என்ற பரம் பொருளிடம் இருந்து பிரித்து விட்டாள். அது ஒரு மிகப் பெரிய தவறு. பக்தி செலுத்துவோரை குழப்பக் கூடாது. கணவன் மனைவி உறவு போல் அது ஒரு புனிதமான உறவு. அதன் நடுவில் சென்று குழப்பம் விழைவிக்கக் கூடாது. 


இராவணன் செய்த தவறு என்ன?  சீதைக்கும் இராமனுக்கும் இடையில் அவன் வந்தான். 


யோசித்துப் பார்த்தால், எந்த உறவுக்கும் நடுவில் செல்வது தவறு என்றே படுகிறது. மகனுக்கும், மருமகளுக்கும் உள்ளை உறவின் நடுவே மாமியார் மூக்கை நுழைப்பதும் தவறுதான். 


மூன்றாவதாக, இறைவனை விட்டு விட்டு, உலக இன்பங்களில் நாட்டம் கொல்லுவது. இராமனை காட்டுக்கு அனுப்பி விட்டு, அரசை ஆள்வது எவ்வளவு அறிவான செயல் ?  பலர் அப்படித்தான் செய்கிறார்கள். கடவுளைப் பற்றி அப்புறம் (பதினாலு வருடம்) சிந்திக்கலாம். இப்போதைக்கு வீடு, வாசல், சொத்து, பத்து என்று இருப்போம் என்று இருக்கிறார்கள். அவர்களை எல்லாம் கைகேயி என்றே உருவகம் செய்து கொள்ளலாம். 


உலகிலேயே தாயன்புதான் மிக உயர்ந்தது என்று சொல்லக் கேட்டு இருக்கிறோம். 


அது கூட அறத்துக்குப் பிறகுதான். அது கூட பக்திக்குப் பிறகுதான் என்று என்று சொல்கிறதோ நம் இலக்கியங்கள்....


சிந்திப்போம். 



Tuesday, November 12, 2024

குண்டலகேசி - நமக்குநாம் அழாதது என்னோ?

 குண்டலகேசி - நமக்குநாம் அழாதது என்னோ?


மற்றவர்களுக்குத் துன்பம் வந்தால் அழுகிறோம். நெருங்கிய சொந்தத்தில், உறவில், நட்பில் யாராவது இறந்து போனால் அழுகிறோம்.  

மற்றவர் துன்பத்துக்கு வருந்தும் அதே நேரத்தில் நமக்கு அந்த அளவு துன்பம் இல்லை என்ற சின்ன ஆறுதலும் இருக்கிறது. 


தினமும் செய்தித்தாள், தொலைகாட்சி போன்றவற்றைப் பார்க்கும் போது, "ஆண்டவா, என் நிலை அவ்வளவு மோசம் இல்லை" என்று ஒரு ஆறுதல் பிறக்கிறது. இல்லை என்றால் செய்தித்தாள்களும், தொலைக்காட்சிகளும் நல்ல செய்திகளை மட்டும்தான் போடும். 


எனக்கு சில சமயம் தோன்றும், மற்றவர்கள் துன்பங்களை பார்க்கும் போது நமக்குள் ஒரு சந்தோஷம் கூட பிறக்கிறதோ என்று. நம்மால் பெரிதாக ஒன்றையும் சாதிக்க முடியாது. நம் சந்தோஷம் என்பது மற்றவர்களின் நிலை நம்மைவிட கீழே இருப்பதை பார்பதில் வருகிறது. இந்த உலகில் எல்லோரும் நம்மை விட உயர்வாக இருக்கிறார்கள் என்று இருந்தால் நம்மால் சந்தோஷமாக இருக்க முடியுமா?  



குண்டலகேசி கேட்கிறது, "நீ எத்தனை முறை இறந்திருக்கிறாய். எப்பவாவது அதற்காக அழுதிருக்கிறாயா?  


கருவறையில் இருந்தாய்?  அந்த நிலை தொடர்ந்ததா? அது  மறைந்து பிள்ளையாய் பிறந்தாய். 


பிள்ளையாகவே இருந்தாயா என்றால் அதுவும் இல்லை. கொஞ்ச நாளில் அந்த பிள்ளைப் பருவம் மறைந்து விட்டது. குமாரனானாய். 


அதுவும் நீடிக்கவில்லை. 


அது இறந்து காமம் கொள்ளும் இளைஞனானாய். பின் அந்த நிலையும் மாறியது. 


வயதாகி கிழவனானாய். 


இப்படி எத்தனை முறை இறந்து இறந்து பிறப்பாய்? இப்படி ஒவ்வொன்றாக இழந்ததற்கு எப்போதாவது அழுதிருகிறாயா? எவ்வளவு அருமையான இளமை போய் விட்டதே. ஒரு வருத்தம் இருகிறதா?  


முதலில் உன்னைப் பற்றி வருத்தம் கொள். எல்லாம் போய் விடும். அதற்குள் ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்றால் செய்து கொள். சும்மா மற்றவர்களுக்காக துயரப் பட்டுக் கொண்டிருக்காதே. அது வெட்டி வேலை. உன் துயரே பெரும் துயராக இருக்கிறது. 


யோசித்துப் பார்த்தால் இதில் உள்ள உண்மை விளங்கும். 


வீட்டில் பல பெரியவர்களுக்கு மகன் என்ன செய்கிறாள், மருமகள் என்ன செய்கிறாள், பேரன் பேத்திகள் என்ன செய்கிறார்கள், மகள் எப்படி இருக்கிறாள் என்று எந்நேரமும் மற்றவர்களைப் பற்றியே சிந்தனை. தேவையில்லாமல் அவர்கள் வாழ்வில் மூக்கை நுழைக்க வேண்டியது. அவர்கள் கேட்க வில்லை என்றால் வருந்த வேண்டியது. 


காரணம் என்ன?


தனக்குள் ஒன்றும் இல்லை. தன்னைப் பற்றி சிந்திக்க ஒன்றும் இல்லை. அதை மறைக்க மற்றவர்களைப் பற்றியே எந்நேரமும் சிந்திக்க வேண்டியது. 


குண்டலகேசி அதை மாற்றச் சொல்கிறது. உன்னைப் பற்றி சிந்தி. என்று சொல்கிறது. 


சிந்தித்துதான் பார்ப்போமே. 


பாடல் 

பாளையாம் தன்மை செத்தும் பாலனாம் தன்மை செத்தும்

காளையாம் தன்மை செத்தும் காமுறும் இளமை செத்தும்

மீளும் இவ் இயல்பும் இன்னே மேல்வரும் மூப்பும் ஆகி

நாளும் நாள் சாகின்றாமால் நமக்குநாம் அழாதது என்னோ


பொருள் 


பாளையாம் தன்மை செத்தும் = கருவறையில் உள்ள குழவியாய் இருந்த நிலை செத்தும் 


பாலனாம் தன்மை செத்தும் = பாலகனாய் இருந்த நிலைமை செத்தும் 


காளையாம் தன்மை செத்தும் = காளைப் பருவமும் செத்தும் 


காமுறும் இளமை செத்தும் = காமம் கொள்ளும் அந்த நிலை செத்தும் 


மீளும்  = மீண்டும் மீண்டும் 


இவ் இயல்பும் = இந்த காரியங்களே 


இன்னே = இது போலவே 


மேல்வரும் மூப்பும் ஆகி = நாள் ஆகி நாள் ஆகி மூப்பு வந்த பின் 


நாளும் நாள் சாகின்றாமால் = ஒவ்வொரு நாளும் நாம் இறந்து கொண்டே இருக்கின்றோம் 


நமக்குநாம் அழாதது என்னோ = நமக்கு நாமே அழாமல் இருப்பது எதனால் ?


மரணம் நமக்கு வராது என்றுஎப்படி நினைக்கக் கூட முடிகிறது. 


நம் நிலை நோக்கி வருந்தி, அதில் இருந்து மீள வழி பார்ப்போம். மற்றவர்கள் அவர்கள் வாழ்க்கையைப் பார்த்துக் கொள்வார்கள். 



Sunday, November 10, 2024

செம்பூவே ...பூவே...பாகம் 3

 

 செம்பூவே ...பூவே...பாகம் 3


மாலை நேரம்...சூரியன் மேற்கில் மறையும் நேரம். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சூரிய கீழே இறங்கிக் கொண்டே போகும் நேரத்தில், தூரத்தில் உள்ள மலை முகடுகள் நில மகள் படுத்துக் கிடக்கும் போது அவளின் மார்புகள் போலத் தெரிகிறது. அவள் மார்பை மறைக்கும் மேலாடையாக அந்த மேகங்கள் அந்த மலை முகட்டினை மூடுகின்றன. 
 

ஆண் : 

அந்திச் சூரியனும் குன்றில் சாய
மேகம் வந்து கச்சையாக


அந்த மாலை நேரத்தில், அவனுடைய காதலி புல் வெளி மேல் சாய்ந்து படுத்து இருக்கிறாள். அவளுடைய சேலை அந்தப் புல் வெளி மேல் காற்றில் அங்கும் இங்கும் அசைகிறது. 

அப்படி அசையும் அந்த சேலை ஏதோ ஒரு நதி ஓடுவது போல இருக்கிறது. அந்த நதியில் மூழ்கி நீந்தி விளையாட வரவா என்று அவளைக் கேட்கிறான். 


தேன் தெளிக்கும் தென்றலாய்
நின்னருகில் வந்து நான்
சேலை நதியோரமாய்
நீந்தி விளையாடவா

அதுவும் எப்படி, தென்றல் போல மெல்ல அருகில் வந்து, சேலை நதியில் இறங்கி நீந்தி விளையாட வரவா என்று மென்மையாகக் கேட்கிறான்.....





Tuesday, November 5, 2024

பன்னிரண்டு மாதங்கள்

பன்னிரண்டு மாதங்கள் 



பள்ளிப் பருவம். இறுதி ஆண்டு. இன்னும் ஓரிரு மாதங்கள்தான். பரீட்சை வரும், முடிவு வரும்..அப்புறம் அவரவர் வேறு வேறு திசை நோக்கி போக வேண்டியதுதான்.  


இரண்டு ஆண்டுகளாக சொல்ல வேண்டும் ...சொல்ல வேண்டும் என்று தவித்துக் கொண்டிருந்த வார்த்தைகள்... மிதந்து மிதந்து மேலே வரும் நேரம். 


இன்னும் பயம் போகவில்லை. எப்படி அவளிடம் சொல்லுவது. சொன்னால் என்ன சொல்லுவாள். பயந்து விட்டால். ஒரு வேளை பிடிக்கவில்லை என்றால்...


தயக்கம் போகவில்லை. 


இந்த ஆண்டு ஏன் பன்னிரண்டு மாதத்தில் முடிந்து போகிறது. ஒரு பதிமூணு, அல்லது பதினாலு மாதம் இருந்தால் என்ன. அல்லது இப்படியே முடியாமலேயே நீண்டு கொண்டே போனால் என்ன?


"மாதங்களை எண்ண பன்னிரண்டு வரலாம் 
உனக்கேன் ஆசை மேலொன்று கூட்ட"

இப்படியே தினம் தினம் அவளை பார்த்துக் கொண்டே இருக்கலாம். 



(படம்: ஒருதலை இராகம், பாடல்: வாசமில்லா மலரிது) 

Sunday, November 3, 2024

30,00,000 page views

 30,00,000 page views

இந்த ப்ளாக் ன் page view இன்று 30 இலட்சத்தை தாண்டி விட்டது. 


படித்த எல்லோருக்கும் நன்றி.