நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம் - என் தலை மேல் அசைமின்கள்

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம் - என் தலை மேல் அசைமின்கள் 

Poetry is the language of hearts என்று சொல்லுவார்கள். கவிதையை இதயத்தில் இருந்து படிக்க வேண்டும். மூளையில் இருந்து அல்ல. கவிதையின் உயிர் அது சொல்லம் உணர்சிகளில் இருக்கிறது. 

அந்த உணர்வை தொட்டு விட்டால், "அட" என்று வியக்க வைக்கும். இல்லை என்றால் "இதுல என்ன இருக்கு" என்று கேள்வி கேட்கத் தோன்றும். 

பெரும்பாலான பிரபந்தப் பாடல்களை படிக்கும் போது, அர்த்தம் கை நழுவிப் போய் விடுகிறது. உணர்ச்சி ஒட்டிக் கொண்டு விடுகிறது. 

அப்படிப்பட்ட பாசுரம் ஒன்று கீழே. 

அது அந்தக் காலம். அவளுக்கு அவன் மேல் அவ்வளவு காதல். செல் போன்களும், whatsapp களும் இல்லாத காலம். கார் பஸ் கிடையாது. தபால் தந்தி கிடையாது. அவன் இருப்பதோ வெகு தொலைவில். அவளால் நினைத்தால் கூட அங்கே செல்ல முடியாது. என்ன செய்வாள் பாவம். 

மறுகிக் கொண்டு இருக்கிறாள். காதல் ஒரு பக்கம். ஏக்கம் ஒரு பக்கம். காண முடியவில்லையே என்ற தவிப்பு மறு பக்கம். 

யார் கிட்டவாவது சொல்லி விடலாம் என்றால் யாரிடம் சொல்வது என்று யோசித்துக் கொண்டு இருக்கிறாள். 

அங்கே சில மேகங்கள் மிதந்து சென்று கொண்டிருந்தன. ஒரு வேளை இந்த மேகங்கள் அவன் இருக்கும் இடம் போகுமோ ? இதுக கிட்டா சொல்லி விட்டால் ஒரு வேளை அவனுக்கு என் காதல் எண்ணம் போய்ச் சேருமோ என்று நினைக்கிறாள். 

அவள்: ஏய் மேகங்களே, எனக்கு ஒரு உதவி செய்வீங்களா? 

மேகம்: என்ன உதவி சொல்லு..

அவள்: நீங்க அவன் இருக்கும் ஊருக்குப் போனால், என் நிலை பற்றி அவனிடம் சொல்லுவீர்களா?

மேகம்: அதெல்லாம் முடியாது. எங்களுக்கு ஆயிரம் வேலை இருக்கு. இதெல்லாம் முடியாது. நேரம் இல்லை. 

அவள் யோசிக்கிறாள். இந்த மேகங்களை விட்டால் வேறு வழியும் இல்லை. என்ன செய்யலாம் என்று. 

அவள்: சரி, ஒண்ணு செய்யுங்க. போற போக்கில் உங்க காலை என் தலை மேல் வச்சிட்டு போங்க. அவன் இருக்கிற ஊர்ல போய் நீங்க மழை பெய்யும் போது, என் கூந்தலின் வாசம் அவனுக்குத் தெரியும். அதில் இருந்து அவனுக்கு என் நினைவு வரும். அது போதும் எனக்கு. 

என்ன இது ஏதோ தமிழ் பட சீன் மாதிரி இருக்கு. இதுக்கும் நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தத்துக்கும் என்ன சம்பந்தம்? இப்படி எல்லாம் கூடவா பாசுரம் இருக்கு? இருக்காது. 

பாடல் 

இசைமின்கள் தூதென் றிசைத்தா லிசையிலம், என்தலைமேல்

அசைமின்க ளென்றா லசையிங்கொ லாம்,அம்பொன் மாமணிகள்

திசைமின் மிளிரும் திருவேங் கட்த்துவன் தாள்சிமயம்

மிசைமின் மிளிரிய போவான் வழிக் கொண்ட மேகங்களே.

சீர் பிரிக்காமல் புரியாது 

இசைமின்கள் தூது என்று இசைத்தால் இசையிலம், என் தலை மேல்

அசைமின்கள் என்றால்  அசையும் கொல்லோ ? அம் பொன் மா மணிகள்

திசை மின்மிளிரும் திருவேங் கட்த்து அவன் தாள் சிமயம்

மிசை மின்மிளிரிய போவான் வழிக் கொண்ட மேகங்களே.

பொருள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post_30.html

(click the above link to continue reading)

இசைமின்கள் = சொல்லுங்கள் 

தூது = தூது 

என்று இசைத்தால் = என்று கூறினால் 

இசையிலம் = ஒத்துக் கொள்ள மாட்டேன் என்கிறீர்கள் 

என் தலை மேல் = என் தலை மேல் 

அசைமின்கள் என்றால் = உங்கள் காலை வைத்து விட்டு போங்கள் என்றால் 

அசையும் கொல்லோ ?  = கேட்பீர்களா? 

அம் பொன் மா மணிகள் = பொன்னும் மணியும் 

திசை = திசைகள் தோறும் 

மின்மிளிரும் = மின்னல் போல் வெளிச்சம் தரும் 

திருவேங் கட்த்து = திரு வேங்கடத்தில் 

அவன் தாள் சிமயம் = சிகரத்தின் மேல் உள்ள அவன் திருவடிகளில் 

மிசை மின்மிளிரிய = மின்னல் அடித்துக் கொண்டு

போவான்  = போகும் 

வழிக் கொண்ட மேகங்களே. = அந்த வழியாக (போகும்) மேகங்களே 

என்னையும் தொட்டு, அவனையும் தொடும் போது, அவன் என்னை தொட்டதாகவே நான் உணர்வேன். அவன் நேரில் வந்து என்னைத் தொட விட்டால் என்ன. இந்த மேகங்களின் ஊடாக அவன் என்னைத் தொடுவதாக உணர்வேன் என்கிறாள். 

வருகின்ற அருள் நேராக அவனிடம் இருந்து வர வேண்டும் என்று அல்ல. எப்படியோ, யார் மூலமோ, எந்த வடிவிலோ வந்து சேரும். 

வந்து சேர்ந்து கொண்டு இருக்கிறது. 

காற்றாக, நீராக, உணவாக, உறவாக எத்தனையோ வகைகளில்...

உணர்வுடையார் பெருவறுனர் ஒன்றும் இல்லார்க்கு ஒன்றும் இல்லை. 

திருக்குறள் - எண்ணும் எழுத்தும்

 திருக்குறள் - எண்ணும் எழுத்தும் 

பாடல் 

எண்ணென்ப ஏனை எழுத்தென்ப இவ்விரண்டும்

கண்என்ப வாழும் உயிர்க்கு

பொருள் 

எண்ணென்ப = எண்கள் என்று சொல்லப்படுபனவும் 

ஏனை = மற்ற 

எழுத்தென்ப = எழுத்து என்று சொல்லப் படுவதும் 

இவ்விரண்டும் = இந்த இரண்டும் 

கண்என்ப = கண் போன்றது என்று சொல்லுவார்கள் 

வாழும் உயிர்க்கு = வாழும் உயிர்களுக்கு 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post_22.html

click the above link to continue reading

எண்ணும் , எழுத்தும் இரண்டு கண் போன்றது. உயர்வானது, சிறப்பானது....என்று தானே நமக்கு பொருள் தெரிகிறது? அப்படித்தான் நமக்குச் சொல்லித் தந்து இருப்பார்கள். 

இதைச் சொல்ல வள்ளுவர் வேண்டுமா? யாருக்குத்தான் தெரியாது? 

அதற்கு பின் வருவோம்...

எதற்காக படிக்கிறோம்? பள்ளிக்கூடம், கல்லூரி அதன் பின் மேல் படிப்பு என்று படிக்கிறோமே எதற்காக? பெரும்பாலானோர் சொல்லுவது "நல்லா படித்தால் நல்ல வேலை கிடைக்கும், நல்ல வருமானம் கிடைக்கும், நல்ல வாழ்கை வாழலாம்". அது ஓரளவு உண்மையும் கூட. 

ஆனால், படிப்பின் நோக்கமே வேறு. நாம் அதை வருமானத்துக்குப் பயன் படுத்துகிறோம் என்பது வேறு விடயம். படிப்பின் நோக்கம் அறத்தை அறிந்து கொள்வது. உண்மையை புரிந்து கொள்வது. 

பணம் எப்படியும் வரும். படித்துதான் வர வேண்டும் என்று இல்லை. எனவே, பணம் சம்பாதிக்க படிக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. 

அறிவின் நோக்கம், அடிப்படை அறத்தை அறிந்து கொள்வது. 

வாழ்வில் அறம் இல்லாவிட்டால் எவ்வளவு செல்வம் இருந்தாலும், புகழ், செல்வாக்கு இருந்தாலும் மனதில் நிம்மதி, மகிழ்ச்சி இருக்காது. 

தவறான வழியில் பணம் வந்து விட்டால், நிம்மதியும், சந்தோஷமும் இருக்குமா? 

சரி, அதுக்கும் இந்த குறளுக்கும் என்ன சம்பந்தம்?

"கண் என்ப வாழும் உயிர்க்கு"...கண் என்ன செய்யும்? பார்க்கும். கண் என்பது தானே அறிந்து கொள்ளும் கருவி. காது அப்படியல்ல. யாராவது சொன்னால் தான் கேட்டுக் கொள்ள முடியும். தானே காது ஒன்றை கேட்டுக் கொள்ள முடியாது. 

அறம் என்று சொல்கிறீர்களே, அப்படி என்றால் என்ன? என்று கேட்டால், பதிலை வேறு யாரோ சொல்ல வேண்டும், நீங்கள் கேட்கத் தயார் என்று ஆகி விடுகிறது அல்லவா?

வள்ளுவர் சொல்கிறார், யாரிடமும் கேட்காதே. நீயே "பார்". உன்னைச் சுற்றி உள்ளவற்றைப் பார். நீ எதைப் பார்கிராயோ, அதில் இருந்து அறம் என்பது என்ன என்று அறிந்து கொள்...என்கிறார். 

இல்லையே, அப்படி ஒண்ணும் குறளில் இல்லையே? அறம் என்ற வார்த்தையே குறளில் இல்லையே. வள்ளுவர் அறத்தைப் பார்க்கச் சொன்னார் என்று எங்கு இருக்கிறது?

வருவோம்...

எல்லோருக்கும் கண் இருக்கிறது. ஆனால், பார்வை ஒன்றாக இருக்கிறதா? ஒரே விஷயத்தை ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு மாதிரி பார்க்கிறார்கள். 

ஒரு பெண் ஒரு பையனை அடிக்கிறாள் அல்லது கண்டிக்கிறாள் என்று வைத்துக் கொள்வோம். 

"என்ன இவ...சரியான இராட்சசியா இருப்பா போல இருக்கே...அந்தச் சின்னப் பிள்ளையை இப்படியா அடிப்பது/திட்டுவது" என்று சிலர் சொல்லலாம். 

"அடா, அந்த பெண்ணுக்குத் தான் அந்தப் பிள்ளையின் மேல் எவ்வளவு அக்கறை. நாளை பின்ன இப்படி தவறு செய்து ஊருக்குள்ள கெட்ட பேர் வாங்கிரக் கூடாதே என்று அடிப்பது கடினமாக இருந்தாலும், அதைச் செய்கிறாளே..." என்று சிலர் பாராட்டலாம். 

செயல் ஒன்றுதான். "பார்வை" வேறு படுகிறதுஅல்லவா ?

படித்தவனின் பார்வை ஊடுருவி உண்மை என்ன, அறம் என்ன என்று பார்க்கும்.

அப்படிப் பார்க்க கண்ணுக்குப் பின்னால், கண் காண்பதை சரியாக விளக்கம் சொல்ல அறிவு வேண்டும். 

அந்த அறிவு எண்களையும் , எழுத்துக்களையும் ஒழுங்காக படித்தால் தான் வரும். 

மொத்தம் மூன்று பேரைச் சொல்கிறார் வள்ளுவர் இந்தக் குறளில்...

எண் என்ப -  எண் என்று சொல்லுவார்கள் 

எழுத்து என்ப - எழுத்து என்று சொல்லுவார்கள் 

கண் என்ப - கண் என்று சொல்லுவார்கள். 

இதில் முதல் சொன்ன இருவரையும் பரிமேல் அழகர் "அறிவில்லாதவர்கள்" என்று சொல்கிறார். காரணம், அறிவு என்பது எண் , எழத்து என்று பிரிந்து இருப்பது அல்ல. எல்லாம் ஒன்று தான். 

எண் என்று சொல்லுபவர்களையும், எழுத்து என்று சொல்லுபவர்களையும் விட்டு விட்டு, "கண்" என்று சொல்லுபவர்களை சிறந்தவர்கள் என்கிறார் பரிமேல் அழகர். 

இரண்டு கண் தான், அதில் எது சிறந்து, எல்லாம் ஒன்று தான். அதில் பேதம் பார்க்க முடியாது என்பதால். 

எதுக்கு எடுத்தாலும், அறம் என்றால் என்ன, அது எப்படி இருக்கும், அது காலத்துக்கு காலம் மாறுமா, எல்லாருக்கும் ஒரே அறமா என்றெல்லாம் கேள்வி கேட்டுக் கொண்டுத் திரியாமல், நீயே "பார்"த்து தெரிந்து கொள் என்கிறார். 

அந்தப் பார்வை சரியாக இருக்க வேண்டும் என்றால், அதற்கு பின் புலத்தில் எண்ணும் எழுத்தும் இருக்க வேண்டும். 

பார்வையில் உள்ள பழுதை, அறிவு நீக்கும். 

திருக்குறள் - எச்சத்திற்கு ஏமாப்பு உடைத்து

 திருக்குறள் - எச்சத்திற்கு ஏமாப்பு உடைத்து

ரொம்ப பாடு பட்டு பணம் சம்பாதிக்கிறோம். நமக்கு நன்றாகத் தெரியும் நாம் சேர்த்த செல்வம் எல்லாம் நாம் செலவழிக்கப் போவது இல்லை என்று. நமக்குப் பின் நம் பிள்ளைகளுக்கும், பேரப் பிள்ளைகளுக்கும் உதவும் என்று சேர்கிறோம். 

நமக்குப் பின்னும் நம் பிள்ளைகள் துன்பப் படக் கூடாது என்று சொத்து சேர்த்து வைத்து விட்டுப் போக நினைக்கிறோம். 

ஆனால், நாம் சேர்த்தது வைத்த சொத்து அவர்களுக்கு போகும் என்பது என்ன நிச்சயம்? அது பத்திரமாக அவர்களுக்கு சென்று சேர்வதற்கு ஏதாவது உத்தரவாதம் இருக்கிறதா? 

இருக்கிறது என்கிறார் வள்ளுவர். யாருடைய சொத்து அவர்களின் வாரிசுகளுக்கு பயன் படும் என்று சொல்கிறார். 

யார் ஞாயமாக, நடுவு நிலையில் நின்று வாழ்கிறார்களோ அவர்கள் சொத்து சிதைவின்றி அவர்களின் வாரிசுகளுக்குப் போய் சேரும் என்கிறார். 

பாடல் 

செப்பம் உடையவன் ஆக்கம் சிதைவின்றி

எச்சத்திற்கு ஏமாப்பு உடைத்து

பொருள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post_19.html

click the above link to continue reading

செப்பம் = நடுவு நிலைமை 

உடையவன் = உள்ளவன் 

ஆக்கம் = சேர்த்த சொத்து 

 சிதைவின்றி = ஒரு குறைவும் இன்றி 

எச்சத்திற்கு = அவனின் வாரிசுகளுக்கு 

ஏமாப்பு = காவல், இன்பம் தரும் 

உடைத்து  = உடையது 

நடுவு நிலைமை என்றால் ஒரு பாற் சாராமல், நீதி, நேர்மை, ஞாயம் என்று இருப்பது. 

இது மிக மிக கடினம். 

ஒரு சமுதாயத்தில் நாம் வாழும் போது நமக்கு உதவி செய்தவர்கள் இருப்பார்கள். கொஞ்சம் உதவி செய்தவர்கள், அதிகம் உதவி செய்தவர்கள், நெருங்கியவர்கள், உறவினர், நண்பர் என்று பலர் இருப்பார்கள். நமக்கு வேண்டியவருக்கும், மற்ற ஒருவர்க்கும் ஒரு சிக்கல் என்றால் நாம் நடுவு நிலைமையாக இருக்க முடியுமா? நமக்கு வேண்டியவர்களுக்கு சாதமாகத்த்தானே பேசுவோம். 

அப்படிச் செய்தால், நாம் நடு நிலை பிறழ்ந்தவர்கள் ஆவோம். 

ஒரு வீட்டின் தலைவன்/தலைவி, ஒரு பெரிய குடும்பத்தின் தலைவன், தலைவி, ஒரு நிறுவனத்தின் தலைவர், ஒரு நாட்டின் தலைவர் , ஒரு அதிகாரி, நீதிபதி என்று அனைவரும் நடு நிலையோடு இருக்க வேண்டும். 

தனக்கு ஒரு ஞாயம் பிறருக்கு ஒரு ஞாயம் என்று இருக்கக் கூடாது. 

அம்மாவுக்கும், மனைவிக்கும் இடையிலேயே நடு நிலை பேண முடிவதில்லை. 

தெரிந்தே நடு நிலை மாறி செயல் படுபவர்களின் செல்வம் அவர்களின் வாரிசுகளுக்குப் போய் சேராது என்கிறார் வள்ளுவர். 

போகிறதே, போகிறதை பார்கிறோமே என்றால், போகலாம், அது அவர்களுக்கு நன்மை செய்யாது, அது அவர்களுக்கு காவல் இருக்காது. ஏமாப்பு என்றால் அது தான் அர்த்தம். 

அப்பாவின் சொத்தை குடித்தே அழித்த பிள்ளைகள் எத்தனை, சூதில் விட்ட பிள்ளைகள் எத்தனை, கண்ட விதத்தில் ஊதாரித்தனமாக செலவழித்த பிள்ளைகள் எத்தனை, அந்த சொத்துக்காக, அந்தப் பிள்ளையை கொன்று அதை அபகரித்தவர்கள் எத்தனை...

என் கணவன்/மனைவி, என் பிள்ளை, என் பெற்றோர், என் உடன்பிறப்பு என்று நடு நிலை தவறி மற்றவர்களுக்கு துன்பம் விளைவிக்கக் கூடாது. 

பெரிய விஷயம். நாம் அதைப் பற்றியெல்லாம் கவலைப் படுவது இல்லை. 

கவலைப் பட வேண்டும். 

கந்தர் அலங்காரம் - தலை எழுத்தை அழிக்க

கந்தர் அலங்காரம் - தலை எழுத்தை அழிக்க

விதி என்று ஒன்று இருக்கிறதா? அப்படி இருந்தால் அதை மாற்ற முடியுமா? மாற்றவே முடியாது என்றால் எதற்கு இந்த கோவில், பூஜை, கடவுள் எல்லாம். அனைத்தும் விதிப்படித்தான்  நடக்கும் என்றால், நாம் வெறும் பொம்மைகள் தானா?

விதியை மதியால் வெல்ல முடியுமா என்ற கேள்வி இருந்து கொண்டே தான் இருக்கிறது. 

அது இருக்கட்டும். பின்னால் வருவோம். 

நமது பக்தி இலக்கியங்களில் எங்கெல்லாம் இறைவன் திருவடி என்று வருகிறதோ, அங்கெல்லாம் "ஞானம்"  என்று போட்டுக் கொள்ளலாம்.  இறைவன் திருவடி என்பது ஞானத்தின் குறியீடு. 

ஞானத்தை இரண்டு வகையாக பிரிக்கிறார்கள்.  படித்து வருவது, அனுபவ அறிவு. 

பர ஞானம், அபர ஞானம் என்று சொல்லுவார்கள்.

நமது கடவுள்களைப் பார்த்தால், பல தலைகள், பல கரங்கள் இருக்கும். ஆனால் எல்லா  கடவுளுக்கும் இரண்டு கால்கள்தான். பத்து கால், பன்னிரண்டு கால் உள்ள தெய்வங்கள் கிடையாது. விஸ்வ ரூபம் எடுத்தால் கூட ஆயிரம் தலைகள், ஆயிரம் கைகள் வரும்,ஆனால் திருவடிகள் இரண்டு மட்டும் தான். 

ஞானம் வரும் போது தலை எழுத்து அழியும். அல்லது, ஞானத்தைக் கொண்டு 

தலை எழுத்தை அழிக்கலாம். 

 

பாடல் 

-------------------------------------------------------------------------------------- 

சேல்பட் டழிந்தது செந்தூர் வயற்பொழில் தேங்கடம்பின்

மால்பட் டழிந்தது பூங்கொடி யார்மனம் மாமயிலோன்

வேல்பட் டழிந்தது வேலையுஞ் சூரனும் வெற்புமவன்

கால்பட் டழிந்ததிங் கென்றலை மேலயன் கையெழுத்தே

-------------------------------------------------------------------------------------

 

சீர் பிரிச்சு பார்க்கலாம்

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

சேல் பட்டு அழிந்தது செந்தூர் வயல் பொழில் தேன் கடம்பின்

மால் பட்டு அழிந்தது பூங் கொடியார் மனம் மா மயிலோன்

வேல் பட்டு அழிந்தது வேலையும் சூரனும் வெற்பும் அவன்

கால் பட்டு அழிந்தது இங்கு என் தலை மேல் அயன் கையெழுத்தே

-------------------------------------------------------------------------------------------------

 

பொருள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post_18.html

click the above link to continue reading

 

 

சேல் பட்டு - மீன்கள் துள்ளி விளையாடியதில்

அழிந்தது - அழிந்தது

செந்தூர் வயல் பொழில் - திரு செந்தூரில் உள்ள வயல்கள் (அவ்வளவு தண்ணி 

இருக்குமாம் வயலில் , மீன் நீந்தும் அளவுக்கு)

தேன் கடம்பின் - தேன் வழிகின்ற கடம்ப பூ உள்ள

மால் பட்டு - மாலை பட்டு

அழிந்தது - அழிந்தது

பூங் கொடியார் மனம் - பெண்களின் மனம்

மா மயிலோன் - பெரிய மயில் மேல் உள்ள முருகன்

வேல் பட்டு - வேலினால்

அழிந்தது - அழிந்தது

வேலையும் சூரனும் வெற்பும்  - காவலை உடைய சூர பத்மனின் கோட்டையும், மலையும்

அவன் - அந்த முருகனின்

கால் பட்டு - திருப் பாதம் பட்டு

அழிந்தது - அழிந்தது

இங்கு என் தலை மேல் அயன் கையெழுத்தே

 

முருகப் பெருமானின் திருவடி பட்டு நம் தலை எழுத்து மாறும் என்கிறார் அருணகிரிநாதர்.

ஞானம் பெருகட்டும். பண்டை வினைகள் ஓயட்டும். 

கம்ப இராமாயணம் - அமிழ்தால் செய்த நஞ்சு

 கம்ப இராமாயணம் - அமிழ்தால் செய்த நஞ்சு 

இராவணன் சீதையை கொண்டு வந்ததை கண்டித்து வீடணன் சொன்னான், கும்பகர்ணன் சொன்னான், இந்திரசித்து சொன்னான், மாரீசன் சொன்னான். 

ஆனால் மண்டோதரி ஒரு இடத்தில் கூட சொன்ன மாதிரி தெரியவில்லை. 

மண்டோதரி கண்டித்து இருக்க வேண்டாமா? ஒரு வேளை சம உரிமை இல்லாதோ காலமோ? வாழ்கை துணை நலம் என்கிறார்களே. கணவன் செய்வதெல்லாம் சரி என்று ஏற்றுக் கொள்வது சரிதானா? மண்டோதரியை கற்பில் சீதைக்கு இணையாக காட்டுவான் கம்பன். அனுமனே முதலில் மண்டோதரியைக் கண்டு சீதை என்று ஒரு கணம் மயங்கினான் என்று கம்பன் பதிவு செய்கிறான். 

கற்பின் எல்லைதான் என்ன? 

கணவன் இன்னொரு பெண்ணை பலவந்தமாக கொண்டு வந்தால், பார்த்துக் கொண்டு சும்மா இருப்பதா?

கணவன் தீயில் குதி என்றால் குதிப்பதா? 

சிந்திக்க வேண்டிய விஷயம். 

இந்திரசித்து இறந்து போகிறான். தலையில்லா அவன் உடலை இராவணன் சுமந்து வருகிறான். இறந்த தன் மகனைப் பார்த்து மண்டோதரி அழுகிறாள். அந்த ஒரு இடத்தில் சீதை பற்றி அவள் பேசுகிறாள். 

"அஞ்சினேன் அஞ்சினேன் அந்த சீதை என்ற அமிழ்தால் செய்த நஞ்சால் நாளை இலங்கை வேந்தனும் இப்படி தலை இல்லாமல் இறந்து கிடப்பானே என்று நினைத்து அஞ்சினேன் அஞ்சினேன் " என்றாள்.

பாடல் 

‘பஞ்சு எரி, உற்றது என்ன

    அரக்கர்தம் பரவை எல்லாம்

வெஞ்சின மனிதர் கொல்ல,

    விளிந்ததே மீண்டது இல்லை;

அஞ்சினேன் அஞ்சினேன்; அச்

    சீதை என்று அமிழ்தால் செய்த

நஞ்சினால் இலங்கை வேந்தன்

    நாளை இத்தகையன் அன்றோ? ‘

பொருள்

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post_16.html

click the above link to continue reading 

‘பஞ்சு எரி, உற்றது என்ன = பஞ்சில் தீ பற்றியது போல 

அரக்கர்தம் = அரக்கர்களின் 

பரவை எல்லாம் = படைகள் எல்லாம் 

வெஞ்சின மனிதர் கொல்ல = கொடிய சினம் கொண்ட மனிதர்கள் கொல்ல 

விளிந்ததே மீண்டது இல்லை; = இறந்தன, மீண்டும் வரவில்லை 

அஞ்சினேன் அஞ்சினேன்;  = அஞ்சினேன், அஞ்சினேன் 

அச் சீதை என்று = அந்த சீதை என்ற 

அமிழ்தால் செய்த = அமிழ்தால் செய்த 

நஞ்சினால்  = விஷத்தால் 

இலங்கை வேந்தன் = இராவணன் 

நாளை இத்தகையன் அன்றோ? ‘ = நாளை இந்த மாதிரி தலை துண்டிக்கப்பட்டு இறந்து கிடப்பானே என்று 

கணவன் செய்வது தவறு என்று தெரிகிறது. அதனால் அவன் அழிவான் என்று தெரிகிறது. இருந்தும் அவனோடு சண்டை போடவில்லை. 

மண்டோதரி நினைத்து இருக்கலாம்....

இராவணனுக்குத் தெரியாதா ? முக்கோடி வாழ்நாள், முயன்று உடைய பெரிய தவம், நாரதர் முனிவருக்கு ஏற்ப நயம்பட உரைத்த நாவு, கூற்றையும் ஆடல் கொண்ட வீரம், அட்ட திக்கு யானைகளோடு போரிட்ட தோள் வலி, அவனுக்குத் தெரியாததையா தான்  சொல்லி விடப் போகிறேன் என்று நினைத்து இருக்கலாம். 

சுக்ரீவனின் மனைவியை வாலி வைத்துக் கொண்டான். வாலியின் மனைவி தாரை அதை எதிர்த்து ஒன்றும் சொல்லவில்லை. 

வலிமையான ஆண்களின் பின்னால் இருக்கும் பெண்கள் ஒன்றும் சொல்லுவது இல்லையோ? 

திருக்குறள் - நோக்கக் குழையும் விருந்து

 திருக்குறள் - நோக்கக் குழையும் விருந்து

விருந்து என்பதை ஒரு அறமகாச் சொன்னவர்கள் நம்மவர்கள். விருந்தின் மேன்மைப் பற்றி சொல்லாத இலக்கியம் இல்லை. கணவனை பிரிந்த மனைவி கூட, அவள் பிரிவை பற்றி கவலைப் படாமல், "ஐயோ, நான் யாரையும் விருந்துக்கு அழைக்க முடியவில்லையே, அவர் எப்படி விருந்தினர் வந்தால் சமாளிப்பாரோ" என்று வருந்துகின்ற காட்சிகளை காண்கிறோம். 

அதெல்லாம் சரி, விருந்து கொடுப்பவன் எப்படி கொடுக்க வேண்டும், என்பதற்கு ஆயிரம் விதிமுறை சொல்லி இருக்கிறார்கள். இந்த விருந்தினன் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று ஏதாவது சொல்லி இருக்கிறார்களா? 

வீட்டுக்கு விருந்துக்கு வருபவன் எப்படி இருக்க வேண்டும்? அவனுக்கு ஏதாவது விதி இருக்கிறதா ?

சிலர் இருக்கிறார்கள். 

முதலில், சொல்லாமல் கொள்ளாமல் வந்து தர்ம சங்கடத்தில் ஆழ்த்துவார்கள். வந்தவனை போ என்றா சொல்ல முடியும். நாம் ஏதோ ஒரு அவசரத்தில் அல்லது ஒரு சங்கடத்தில் இருப்போம்.  அவன் பாட்டுக்கு வந்து உட்கார்ந்து கொண்டு ஊர் கதை எல்லாம் பேசிக் கொண்டு இருப்பான். நம் அவஸ்தை தெரியாமல். 

இன்னும் சிலர் இருக்கிறார்கள்,  வீட்டில் வந்து என்ன பேசலாம், என்ன பேசக் கூடாது என்ற இங்கிதம் தெரியாதவர்கள். மனைவி, பிள்ளைகள் இருக்கும் போது எதைப் பேசலாம், எதைப் பேசக் கூடாது என்ற பாகுபாடு இல்லாமல், கண்டதையும் பேசிக் கொண்டு இருப்பது. நாம் இங்கே நெளிந்து கொண்டு இருப்போம். அதைப் பற்றியெல்லாம் ஒரு கவலையும் இல்லாமல், பேசிக் கொண்டே போவான். 

மூன்றாவது, நேரத்தின் அருமைதெரியாதவர்கள். நாம் எப்படி எல்லாமோ எடுத்துச் சொல்லி பார்ப்போம். "அவசரமா வெளியே போகணும், ஒருவரை பார்க்கப் போகணும்" என்றெல்லாம் சொல்லிப் பார்போம். ம்ஹும்...ஒரு அசைவும் இருக்காது. 

நான்காவது, வீட்டின் நிலைமை புரியாமல் சில பேர் உட்கார்ந்து கழுத்தை அறுத்துக் கொண்டு இருப்பார்கள். மனனவி எங்கோ வெளியே போக கிளம்பிக் கொண்டு இருப்பாள். "நல்ல காப்பி கிடைக்குமா" என்று உரிமையோடு கேட்டு நடு வீட்டில் உட்கார்ந்து கொள்வார்கள். 

இன்னும் சிலர், ஒரு வீட்டில் எவ்வளவு சுதந்திரம் எடுத்துக் கொள்ளலாம், என்ற இங்கிதம் தெரியாதவர்கள். வீட்டுக்கு வந்தால், ஹாலில் உட்கார வேண்டும். அடுப்படிக்கு உள்ளே போவது, படுக்கை அறையை எட்டிப் பார்ப்பது, அங்குள்ள புத்தகங்களை எடுத்துப் போட்டு புரட்டுவது, என்று அளவுக்கு அதிகமாக உரிமை எடுத்துக் கொள்வார்கள்.  சொல்லவும் முடியாது, மெல்லவும் முடியாது. 

இன்னும் சிலர், நாசூக்கு என்பது அணு அளவும் இல்லாத ஆட்கள். சாப்பிட ஏதாவது கொடுத்தால், "ரொம்ப நல்லா இருக்கே, இன்னும் கொஞ்சம் இருக்கா" என்று நேரடியாக கேட்டு நம்மை சங்கடத்தில் ஆழ்த்துவார்கள். 

வீட்டில் பெண் பிள்ளைகள் இருந்தால், "இங்க வா, மாமா கிட்ட வா என்று அதை கன்னத்தைப் பிடித்து கிள்ளுவது " போன்ற அநாகரீகமான செயலில் ஈடு படுபவர்களும் உண்டு. 

இப்படிப் பட்ட ஆட்களுக்கு வள்ளுவர் ஏதாவது சொல்லி இருக்கிறாரா? 

சொல்லாமல் இருப்பாரா?

பாடல் 

மோப்பக் குழையும் அனிச்சம் முகந்திரிந்து

நோக்கக் குழையும் விருந்து.

பொருள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post_83.html

(please click the above link to continue reading)

மோப்பக் = முகர்ந்து பார்த்தால் 

குழையும் =  வாடி விடும் 

அனிச்சம்  = அனிச்சம் மலர் 

முகந்திரிந்து = முகம் சற்றே மாறி 

நோக்கக் = பார்த்தால் 

குழையும் = வாடி விடும் 

விருந்து. = விருந்தினர் 

மலர்களில் மிக மென்மையானது அனிச்சம் மலர். அதை பறிக்கக் கூட வேண்டாம். முகர்ந்து பார்த்தாலே வாடி விடும். அவ்வளவு மென்மை. விருந்தினர்கள் அதை விட மென்மையானவர்கள். வீட்டில் இருப்பவர்கள் கொஞ்சம் முகம் மாறி பார்த்தாலே விருந்தினர்கள் வாடி விடுவார்கள். 

அதெல்லாம் சரி, அதுக்கும் இந்த விருந்தினர்க்கும் என்ன சம்பந்தம். 

வள்ளுவர் சொல்கிறார், ஒரு விருந்தினன் அந்த அளவுக்கு மென்மையா,  இருக்கணும். 

விருந்துக்கு போன வீட்டின் நிலை என்ன, அங்குள்ள கணவன் மனைவி உறவு எப்படி இருக்கு, எங்காவது கிளம்பிக் கொண்டு இருக்காங்களா, பேசலாமா, கூடாதா, என்று எல்லாவற்றிலும் ஒரு நாசுக்கு, பண்பாடு, ஒரு மென்மை இருக்க வேண்டும். 

அவன் தான் விருந்தினன். அவனைத்தான் விழுந்து விழுந்து உபசரிக்கச் சொல்கிறது நம் இலக்கியங்கள். 

மாறாக, இங்கிதம் தெரியாமல், பண்பாடு இல்லாமல், வீட்டின் சூழ் நிலை தெரியாதவனை விருந்து பாராட்டச் சொல்லவில்லை. 

எனவே, அப்படிப்பட்டவர்கள் வந்தால், தயங்காமல் மனதில் பட்டதைச் சொல்லி அவர்களின் எல்லையை காட்டுவது தவறு இல்லை. நீங்கள் செய்வதும் செய்யாததும் உங்கள் விருப்பம். நம் கலாச்சாரம், பண்பாடு, எல்லா விருந்தினரையும் ஒரு சேர பார்க்கச் சொல்லவில்லை. 

தேவாரம் - பறி நரி கீறுவது அறியீர்

 தேவாரம் - பறி நரி கீறுவது அறியீர் 

எப்ப வெளியே போனாலும் ஒரு ஐம்பது அல்லது அறுபது கிலோ மூட்டையை தூக்கிக் கொண்டுதான் போக வேண்டும் என்று சொன்னால் எப்படி இருக்கும்? கல்யாண வீட்டுக்குப் போனாலும், காய் கறி வாங்கப் போனாலும், அலுவலகம் போனாலும், கோவிலுக்குப் போனாலும் அந்த மூட்டையை சுமந்து கொண்டுதான் போக வேண்டும். 

முடியுமா?

ஆனால் , செய்கிறோமே. இந்த உடம்பை தூக்கிக் கொண்ண்டுதானே போகிறோம். எங்கு போனாலும், இந்த உடம்பை தூக்கிக் கொண்டு தான் போக வேண்டி இருக்கிறது. விட்டு விட்டுப் போக முடியுமா? 

நம்ம உடம்பு நமக்கு பாரமா? என்று கேட்கலாம். 

நாம் வெகு தூரம் நடப்பது இல்லை. எனவே தெரிவது இல்லை. பத்து கிலோ மீட்டர் நடந்து பாருங்கள் தெரியும், இந்த உடம்பு பாரமா இல்லையா என்று. பத்து மாடி ஏறிப் பாருங்கள் தெரியும். இந்த உடம்பை தூக்கிக் கொண்டு ஏற முடியாது என்று. மூச்சு வாங்கும். நின்று விடுவோம். 

இந்த உடம்பு ஒரு நாள் படுத்து விடும். இதை வைத்து எதாவது நல்லது செய்யலாம். நல்லவற்றை அறிந்து கொள்ளலாம். அறிந்தவற்றை பகிர்ந்து கொள்ளலாம். நாலு நல்ல வார்த்தை பேசலாம். ஏதாவது உருப்படியாக செய்யலாம். அதை விடுத்து சும்மா இந்த உடம்பை தூக்கிக் கொண்டு அங்கும் இங்கும் அலைந்து கொண்டு இருக்கிறோம். 

ஒரு நாள், இந்த உடம்பை தீ கொள்ளும், அல்லது நிலம் கொள்ளும். 

சுந்தரர் சொல்கிறார் 

"இந்த உடம்பை சுமந்து கொண்டு திரிந்து துன்பப் படுகிறீர்கள். ஒரு நாள், இந்த உடம்பை புதைத்து விடுவார்கள். புதைத்த உடம்பை நரி தோண்டி எடுத்து கீறி தின்னும். அது உங்களுக்குத் தெரியுமா? தெரியாது. கூற்றுவன் ஒரு நாள் வருவான். அவன் வரும் போது அடடா நல்லது செய்யாமல் காலத்தை போக்கி விட்டோமே என்று வருந்தினால், செய்ய நினைத்த நல்ல காரியங்களை செய்திருந்தால் வரும் பலன் கிட்டாமல் போய் விடும். இருக்கிற போதே, வாழ் நாளின் குறைவை எண்ணி நல்லதை செய்யுங்கள். பசித்தவர்களுக்கும், உறவினர்களுக்கும், நண்பர்களுக்கும் நல்ல நீரோடு, உணவு அளித்து, அவர்கள் மனம் மகிழும் படி பேசி இருப்பவர்கள் வணங்கும் கேதாரம் என்ற திருத் தலத்தில் உள்ள ஈசனை வழி படுங்கள் "

பாடல் 

பறியேசுமந் துழல்வீர்பறி நரிகீறுவ தறியீர்

குறிகூவிய கூற்றங்கொளு நாளால் அறம் உளவே

அறிவானிலும் அறிவான்நல நறுநீரொடு சோறு

கிறிபேசிநின் றிடுவார்தொழு கேதாரமெ னீரே

பொருள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post_15.html

(pl click the above link to continue reading)

பறியேசுமந் துழல்வீர் = பறி என்றால் உடம்பு. உடம்பை சுமந்து கொண்டு துன்பப் படுவீர்கள் 

பறி = இந்த உடம்பை 

நரிகீறுவ தறியீர் = நரி தனது கூரிய நகங்களால் கீறுவதை அரிய மாட்டீர்கள் 

குறி = குறித்த நாளில் 

கூவிய = கூவிக் கொண்டு வந்து 

கூற்றங்கொளு நாளால் = கூற்றுவன் உங்கள் உயிரை கொண்டும் செல்லும் நாளில் 

அறம் உளவே = அறம் உங்களுக்கு உளவாகுமா ? ஆகாது. செய்தால் தானே பலன் கிட்டும்.

அறிவானிலும் அறிவான்  = அறிந்து கொள்ளக் கூடியவர்களில் ஒருவராக 

நல நறுநீரொடு  சோறு = நல்ல நறுமணம் மிக்க நீரோடு, சோறும் தந்து 

கிறிபேசி  = அவர்கள் மனம் மகிழும் படி பேசி 

நின் றிடுவார்  = இருப்பவர்கள் 

தொழு = தொழும் , வணங்கும் 

கேதாரமெ னீரே = கேதாரம் என்று சொல்லுங்கள். 

திருவாசகத்தில், திரு அம்மாணையில் , மணிவாசகர் பாடுவார் 

கேட்டாயோ தோழி "கிறி" செய்த வாறொருவன்

தீட்டார் மதில்புடைசூழ் தென்னன் பெருந்துறையான்

காட்டா தனவெல்லாங் காட்டிச் சிவங்காட்டி

தாள்தா மரைகாட்டித் தன்கருணைத் தேன்காட்டி

நாட்டார் நகைசெய்ய நாம்மேலை வீடெய்த

ஆட்டான்கொண் டாண்டவா பாடுதுங்காண் அம்மானாய் 

கிறி செய்தவாறு  ஒருவன் = மனதை மயக்கும் படி பேசி ஒருவன். சிற்றின்பத்தின் உச்சம் தொட்டுக் காட்டிய பாடல் இது. ஒரு பெண் முதன் முதலாக ஒரு ஆடவனின் அருகாமை உணரும் பாடல். 

மாவலியிடம், அவன் மனம் மயங்கும் படி பேசி மூன்றடி நிலம் பெற்ற அந்தத் திருமாலை அல்லால் என் மனம் வேறு ஒன்றையும் போற்றாதே என்கிறது பிரபந்தம். 

சுருங்குறி வெண்ணை தொடுவுண்ட கள்வனை, வையமுற்றும்

ஒருங்குர வுண்ட பெருவயிற் றாளனை, மாவலிமாட்டு

இருங்குறள் ஆகி இசையவோர் மூவடி வேண்டிச்சென்ற

பெருங்"கிறி" யானையல் லால்,அடி யேன்நெஞ்சம் பேணலதே

இதில் உள்ள இறுதி இரண்டு சொற்கள் "நெஞ்சம் பேணலதே" . நெஞ்சம் பேணாது. நெஞ்சம் போற்றாது என்று பொருள். 

பேணுதல், போற்றுதல். 

தந்தை தாய் பேண். தாய் தந்தையரை போற்று. 

பெண் என்ற சொல் பேண் என்ற சொல்லில் இருந்து பிறந்தது. 

போற்றப் படுபவள், போற்றப்  பட வேண்டியவள் என்ற அர்த்தத்தில். 

கம்ப இராமாயணம் - பொன் மான்

 கம்ப இராமாயணம் - பொன் மான் 

சீதை பொன் மானைக் கண்டதும், அதைப் பற்றித் தருமாறு இராமனை வேண்டியதும், இராமன் போனதும் அந்தக் கதை எல்லாம் நமக்குத் தெரியும். 

உலகம் யாவையும் என் சொல்லினால் சுடுவேன் என்ற அளவுக்கு ஆற்றல் கொண்ட சீதை, பொன் மான் உண்மையானது அல்ல என்று அறிய மாட்டாளா? 

சரி, அவள் தான் பெண், ஏதோ ஆசைப் பட்டுவிட்டாள், இராமனுக்குத் தெரியாதா? பொன் மான் என்று ஒன்று கிடையாது என்று அவனுக்குத் தெரியாதா? வசிட்டரிடமும், விச்வாமித்ரரிடமும் படித்த கல்வி அதைச் சொல்லவில்லையா? இலக்குவனுக்குத் தெரிந்தது இராமனுக்குத் தெரியாதா? 

பின் ஏன் அது நிகழ்ந்தது?

அப்படி போனால், இராவணன் வந்து சீதையை தூக்கிக் கொண்டு போவான், அது தேவையான ஒன்று என்று அவர்கள் நினைத்து இருந்தால், அவர்கள் மேல் பரிதாபப் பட ஒன்றும் இல்லை. வேண்டும் என்றே செய்த ஒன்று. 

சரியான விளக்கமாகப் படவில்லையே. எப்படி போனாலும் இடிக்கிறதே. 

அது ஒரு புறம் இருக்கட்டும். 

பொன் மான் உண்மை அல்ல என்று தெரிந்தும் அதை விரட்டியது அறிவீனமான செயல் என்றால், நாம் எத்தனை பொன் மான்களை விரட்டிக் கொண்டு இருக்கிறோம்?

கடைசி காலத்தில் பிள்ளை பார்த்துக் கொள்வான் என்று ஒரு பொன் மான். 

வயதான காலதத்தில் கணவன் மனைவி ஒருவருக்கு ஒருவர் துணையாக இருப்பார்கள் என்று ஒரு பொன் மான். 

சுவர்க்கம், நரகம், பரமபதம், கைலாசம் என்று சில பொன் மான்கள். 

நல்லது செய்தால் நல்லது நடக்கும், தீயது செய்தால் தீயது நடக்கும், கர்ம வினை,  என்று சில பொன் மான்கள். 

அதெப்படி, அதெல்லாம் இல்லை என்று சொல்ல முடியும்? நம் முன்னோர்கள் மூடர்களா என்று கேட்கலாம். அப்படித்தான் சீதை நினைத்தாள். அப்படித்தான் இராமன் நினைத்து அதன் பின் போனான். பட்ட துயரம் வராலாறு. 

இவை எல்லாம் உண்மையான மான்கள் என்று நினைப்பது அவரவர் உரிமை.  

வீடு வாங்கினால் நிம்மதியாக இருக்கலாம் என்று கணவனை அந்த வீடு என்ற பொன் மானை பிடித்துத் தரச் சொல்லி விரட்டும்  சீதைகள் எத்தனை. 

ஒவ்வொருவரும் சில பல பொன் மான்களை விரட்டிக் கொண்டு இருக்கிறோம். 

இந்த பொன் மான்களின் பட்டியல் மிக நீண்டது. நமக்குத் தெரிவவதில்லை. 

நம் பெற்றோர், அவர்களின் பெற்றோர் என்று வழி வழியாக துரத்திக் கொண்டு இருக்கிறோம். 

இந்த பொன் மானை துரத்துவது நின்றால் தான் நிம்மதி, அமைதி பிறக்கும். 

எல்லா பொன் மானும், நிஜ மான் போலவே தெரிவதுதான் சிக்கல். 

பாடல் 

'ஆணிப் பொனின் ஆகியது;      ஆய் கதிரால்

சேணில் சுடர்கின்றது; திண்      செவி, கால்,

மாணிக்க மயத்து ஒரு      மான் உளதால்;

காணத் தகும்' என்றனள்,      கை தொழுவாள்.

பொருள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post_13.html

(click the above link to continue reading)

'ஆணிப் பொனின் ஆகியது = ஆராய்ந்து எடுக்கப்பட்ட பொன்னால் ஆனது 

ஆய் கதிரால் = சூரிய ஒளியில் 

சேணில்  = தூரத்தில் இருந்து பார்க்கும் போது 

சுடர்கின்றது = ஒளி விடுகிறது 

 திண்  செவி, கால், = உறுதியான காது, மற்றும் கால்கள் 

மாணிக்க மயத்து  = மாணிக்கம் போல 

ஒரு  மான் உளதால்; = ஒரு மான் உள்ளது 

காணத் தகும்' என்றனள்,    = காணத் தகும் என்று 

கை தொழுவாள். = கை கூப்பி நின்றாள் 

பெண்ணின் ஜாலம். வேண்டும் என்று சொல்லவில்லை. "பாத்தா அப்படி நல்லா இருக்கு " என்று கூறி விட்டு கை கூப்பி நின்றாள். 

அதற்கு என்ன அர்த்தம் ? அதை எனக்கு பிடித்துத் தா என்பதுதான் அர்த்தம். 

அவ ஒண்ணும் அப்படிச் சொல்லவில்லை, இராமனாகத்தான் பிடிக்கப் போனான் என்று சொல்லும் முன் சற்று பொறுங்கள். முழுவதையும் படித்து விடுவோம். 

மாய மான்களை விரட்டிக் கொண்டு கையில் வலையோடு அலைந்து கொண்டு இருக்கிறோம்.  

ஒரு மானைப் பிடித்தால் புதிதாக நாலு மான்கள் வருகின்றன. 

இந்த மான் பிடி ஓட்டம் என்று நிற்கும்? 

வில்லி பாரதம் - தரு வரம் எனக்கும் இரண்டு உள

 வில்லி பாரதம் - தரு வரம் எனக்கும் இரண்டு உள 

காப்பியங்களில் எவ்வளவோ அவலச் சுவையை நாம் பார்த்து இருக்கிறோம்.  கதா நாயகனும், கதா நாயகியும் படாத பாடு படுவார்கள்.  கடைசியில் வெற்றி பெறுவார்கள். 

நான் படித்த வரை, மிகவும் வருந்துதற்கு உரிய அவலமான நிலை கர்ணனின் நிலை. 

தன் தாயிடம் ஒரு பிள்ளை கேட்கும் வரம்...

"நான் இறந்த பிறகு எனக்கு நீ பாலூட்ட வேண்டும்" என்று ஒரு பிள்ளை தாயிடம் கேட்கும் அவலம், அவலத்தின் உச்சம். 

செத்த பிறகாவது தாயன்பு கிடைக்காதா என்று ஏங்கும் அவன் அன்பின் தாகம் எவ்வளவு இருக்க வேண்டும்?  

சிலருக்கு அப்படி ஒரு அவலம் நிகழ்து விடுகிறது. விதி. 

பாடல் 

பெரு வரம் இரண்டும் பெற்றபின், தன்னைப் பெற்ற

                தாயினைக் கரம் குவித்து,

'தரு வரம் எனக்கும் இரண்டு உள: உலகில் சராசரங்களுக்கு

                எலாம் தாயீர்!

வெருவரும் அமரில் பார்த்தனால் அடியேன் வீழ்ந்தபோது,

                அவனிபர் அறிய,

மரு வரும் முலைப்பால் எனக்கு அளித்து, உம்தம் மகன்

                எனும் வாய்மையும் உரைப்பீர்.

பொருள் 

பெரு வரம் = பெரிய வரம் 

இரண்டும் பெற்றபின் = (குந்தி) இரண்டையும் பெற்ற பின் 

தன்னைப் பெற்ற = தன்னைப் பெற்ற 

தாயினைக் = தாயிடம் 

கரம் குவித்து, = கை கூப்பி 

'தரு வரம் = தரக்கூடிய வரம் 

எனக்கும் இரண்டு உள = எனக்கும் இரண்டு உள்ளது 

உலகில் சராசரங்களுக்கு = இந்த உலகுக்கு

எலாம் தாயீர்! = எல்லாம் தாய் போன்றவளே 

வெருவரும் அமரில்  =  அஞ்சத்தக்க போரில் 

பார்த்தனால் = அர்ஜுனனால் 

அடியேன் வீழ்ந்தபோது, = நான் வீழ்ந்த பின் 

அவனிபர் அறிய, = உலகில் உள்ள அனைவரும் அறிய 

மரு வரும் = மனம் மகிழ்ந்து 

முலைப்பால்  = உன் தாய் பாலை 

எனக்கு அளித்து = எனக்கு அளித்து 

உம்தம் மகன் = நான் உன் மகன் 

எனும்  = என்ற 

வாய்மையும் உரைப்பீர். = உண்மையை உரைப்பீர் 

குழந்தை பசித்து தாய் பாலுக்கு அழலாம். 

ஒரு வளர்ந்த பிள்ளை, தான் இறந்த பின், எனக்கு தாய் பால் தா என்று ஏங்கும் ஏக்கம் இருக்கிறதே ....

திருக்குறள் - நீர் இன்றி அமையாது உலகு

திருக்குறள் - நீர் இன்றி அமையாது உலகு 

நாம் எல்லாம் ஒழுக்கமானவர்கள். ஒரு தப்பு தண்டா செய்வது இல்லை. சட்டம், நீதி, நேர்மை, சமுதாய பண்பாடு இவற்றிற்கு பயப்படுபவர்கள்.  அதில் நமக்கு ஒரு பெருமையும் உண்டு. 

நாம் நினைத்துக் கொண்டு இருக்கிறோம், நம் பண்பாடு, ஒழுக்கம், ஆசாரம் எல்லாம் நம் குலத்தில் இருந்து வந்தது, நம் பெற்றோர்கள் நமக்குத் தந்தது, நாம் படித்து உணர்ந்தது என்று. 

வள்ளுவர் சொல்கிறார், வானம் பொய்த்தால், இந்த உலகில் யாரும் ஒழுக்கமாக இருக்க முடியாது என்று. 

இந்த உலகில் ஒழுக்கம் நிலைத்து நிற்க வேண்டும் என்றால், மழை இடை விடாது பெய்ய வேண்டும். அது தன் விருப்பத்துக்குப் பெய்தால், அல்லது பெய்யாமல் இருந்தால், உலகில் ஒரு ஒழுக்கமும் இருக்காது. 

உண்ண உணவும், குடிக்க நீரும், உடுக்க உடையும் இல்லை என்றால் என்ன ஒழுக்கம் இருக்கும் ?

அனைத்து அறங்களும் , பூஜைகளும், ஆசார அனுஷ்டானங்களும், தர்மங்களும், நீதி, நேர்மை, வாய்மை போன்ற உயர் குணங்களும் மழையினால் நிலை பெற்று நிற்கின்றன. 

பசி வந்து விட்டால் என்ன தர்மம் நிற்கும். 

உலகுக்கு காயத்ரி மந்திரம் தந்த விச்வாமித்ரனை நாய் கறி தின்னத் தூண்டியது பசி. அப்படி என்றால், ஒழக்கம் எங்கே நிற்கிறது என்று புரிகிறதா?

பாடல் 

நீர்இன்று அமையாது உலகெனின் யார்யார்க்கும்

வான்இன்று அமையாது ஒழுக்கு

பொருள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post_12.html

(click the above link to continue reading)

நீர்இன்று = நீர் இல்லாமல் 

அமையாது  = இருக்காது, இயங்காது 

உலகெனின் = உலகம் என்றால், என்று கூறினால் 

யார்யார்க்கும் = யாராக இருந்தாலும் 

வான்இன்று = வானம் இன்றி , மழை இன்றி 

அமையாது ஒழுக்கு = அமையாது ஒழுங்கு , அறம் 

நீர் இல்லாமல் உலகம் இல்லை. அது போல், மழை இல்லாமல் ஒழுக்கம் இல்லை. 

உயிர் வாழ மட்டும் அல்ல, ஒழுக்கத்தோடு, பண்போடு, அறத்தோடு வாழவும் மழை வேண்டும். 

மழை எவ்வளவு உயர்ந்தது என்று புரிந்து கொள்ள உதவும் பாடல். 

இவ்வாறாக, வான் சிறப்பு என்ற அதிகாரம் பற்றி நாம் கொஞ்சம் சிந்தித்தோம். 

இனி, மற்றுமொரு அதிகாரம் பற்றி சிந்திப்போமா ?

கம்ப இராமாயணம் - இல்லை ஆயினன் உன் மகன்

 கம்ப இராமாயணம் - இல்லை ஆயினன் உன் மகன் 

இந்திரஜித்து போர்க் களத்தில் இறந்து போகிறான். அதை இராவணனிடம் சொல்ல வேண்டும். 

உன்  பிள்ளை இறந்து விட்டான் என்று தக்கபனிடம் எப்படிச் சொல்வது? அதுவம் இராவணன் போன்ற பேரரசனிடம்? சொன்னவன் தலையை சீவி விட மாட்டானா?

அது ஒரு புறம் இருக்கட்டும். 

சில நாள் நம் பிள்ளை வீடு வந்து சேர நேரம் ஆனால், நமக்கு ஒரு லேசான பதற்றம் வரும் தானே.

அவன் நண்பர்கள் வீட்டுக்கு எல்லாம் தொடர்பு கொண்டு அவன் அங்க இருக்கானா, அங்க வந்தானா என்று கேட்போம் அல்லவா? 

அவன் அங்கு இல்லை என்றால், அவன் நண்பர்கள் என்ன சொல்லுவார்கள் ?

"அவன் இங்க இல்லையே" என்று சொல்லுவார்கள் அல்லவா?

ஒரு இடத்தில் இல்லாவிட்டால், இன்னொரு இடத்தில் இருக்கலாம். 

இந்திரஜித்து இறந்ததை கம்பன் சொல்லுவதைக் கேளுங்கள். 

"இன்று இல்லை" 

என்று சொல்கிறான். 

நேற்று இருந்தான், இன்று இல்லை. 

போர்க்களத்தில் இல்லை என்றால், அரண்மனையில் இருக்கலாம், அரண்மனையில் இல்லை என்றால் கோவிலில் இருக்கலாம்...எங்காவது இருக்கலாம், தேடுங்கள் என்று சொல்லலாம். 

"இன்று இல்லை" என்றால் என்ன செய்வது.

அவலத்தின் உச்சம். 

அதைச் சொல்ல, அந்த படை வீரர்கள் நடுநடுங்கி வருகிறார்கள். வந்து சொல்கிறார்கள். 

பாடல் 

பல்லும் வாயும் மனமும் தம் பாதமும்

நல் உயிர்ப் பொறையோடு நடுங்குவார்

‘இல்லை ஆயினன்; உன்மகன் இன்று ‘எனச்

சொல்லினார் பயம் சுற்றத் துளங்குவார்.

பொருள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post_87.html

(click the above link to continue reading)

பல்லும் = பல்லு 

வாயும்  = வாய் 

மனமும் = மனம் 

தம் பாதமும் = அவர்கள் கால்கள் 

நல் உயிர்ப் = அவர்களின் உயிர் 

பொறையோடு = கனமாக உணர்ந்து 

நடுங்குவார் = நடுங்கினார்கள் 

‘இல்லை ஆயினன்; = இல்லை என்று ஆகி விட்டான்  

 உன்மகன் இன்று = உன் மகன் என்று 

‘எனச் சொல்லினார் = என்று சொல்லினார்கள் 

 பயம் சுற்றத் = பயம் அவர்களை சூழ்ந்து கொள்ள 

துளங்குவார். = நடுங்கினார்கள் 

பல்லு, காலு, மனம், உயிர் எல்லாம் தந்தி அடிக்கிறது. 

"இன்று உன் மகன் இல்லை" என்று சொனார்கள். 

இந்திரஜித்து இறந்த பின் மண்டோதரியும் இராவணனும் அழுத அழுகை இருக்கிறதே, கல் மனதையும் கரைக்கும். 

சீதை மேல் கொண்ட காமம் மகனின் மறைவோடு இராவணனுக்கு போய் விட்டது. 

இவ்வளவு பெரிய வலி வேண்டி இருந்திருக்கிறது, அந்தக்  காமம் போக. அப்படி என்றால் அது எவ்வளவு வலிமையாக இருந்திருக்கும் ? 

திருக்குறள் - தானம், தவம்

 திருக்குறள் - தானம், தவம் 

தமிழர் வாழ்கை முறையே அறம் சார்ந்ததுதான். எல்லாவற்றையும் அறத்தின் அடிப்படையிலே சிந்தித்தார்கள். அறம் என்றால் ஒரு ஒழுங்கு, இயற்கை, நியதி. 

வாழ்வை இரு பெரும் கூறாக பிரித்தார்கள் - இல்லறம், துறவறம் என்று. 

கூடி வாழ்வது, மனைவி, பிள்ளைகள், சுற்றம், நட்பு, பொருள் சேர்த்தல், புகழ் சேர்த்தல் என்று பெருக்கிக் கொண்டே போவதும் அறம்தான். அது இல்லறம். 

ஒன்றும் வேண்டாம் என்று ஒவ்வொன்றாக துறப்பதும் அறம் தான். அது துறவறம். 

சேர்ப்பதும் அறம். விடுவதும் அறம். 

இல்லறம் பற்றி சில விதி முறைகள், துறவறம் பற்றி சில விதி முறைகள் என்று வகுத்து வைத்தார்கள். 

வாழ்கை ஒரு பயணம் என்றால் அது இல்லறத்தில் தொடங்கி, துறவறம் வழியாக வீடு பேற்றை அடைவது என்பதுதான். 

இல்லறத்தை ஒழுங்காகக் கடை பிடித்தால், அது நம்மை தானே துறவறத்தில் கொண்டு போய் நிறுத்தும். 

துறவறத்தை ஒழுங்காக கடை பிடித்தால் அது வீடு பேற்றில் கொண்டு போய் விட்டு விடும். 

சரி, அது எல்லாம் எதுக்கு இந்த வான் சிறப்பு என்ற அதிகாரத்தில்?

பாடல் 

தானம் தவம்இரண்டும் தங்கா வியன்உலகம்

வானம் வழங்கா தெனின்

பொருள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post_10.html

(pl click the above link to continue reading)

தானம் = தானம், கொடை 

தவம் = தவம் செய்வவது 

இரண்டும் = என்ற இரண்டும் 

தங்கா வியன்உலகம் =தங்காது இந்த விரிந்த உலகில் 

வானம் = வானம் 

வழங்கா தெனின் = வழங்கவில்லை என்றால் 

இதற்கு பரிமேல் அழகர் உரை எழுதி இருக்கிறார். 

தானம் என்றால் அறத்தின் வழி அடைந்த பொருளை தக்கவர்களுக்கு உவைகையுடன் கொடுத்தல் என்று. 

தவம் எனது, பொறி வழி செல்லும் புலன்களை கட்டுப் படுத்துதல் என்று பொருள்.

இதில் தானம் என்பது இல்லறத்துக்கு சொன்ன அறம். 

தவம் என்பது துறவறத்துக்கு சொன்ன அறம். 

மழை இல்லாவிட்டால் தானமும் தவமும் கெடும் என்றால் இல்லறமும், துறவறமும் கெடும் என்று அர்த்தம். அப்படி என்றால் மொத்த வாழ்க்கையே கெடும் என்று அர்த்தம். 

மழை, அறம், வாழ்கை என்று எப்படி பிணைந்து கிடக்கிறது.

திருக்குறள் - சிறப்பும் பூசனையும்

திருக்குறள் - சிறப்பும் பூசனையும் 

தேவர்கள், கடவுளர்கள் நமக்கு எல்லாம் தருகிறார்கள் என்று நாம் நம்புகிறோம். அப்படி இருந்தும், நாம் ஏன் கடவுளுக்கு படைக்கிறோம் ? 

கொழுக்கட்டை, பொங்கல், சுண்டல், வடை மாலை, என்று ஏன் கடவுளர்களுக்கு படைக்கிறோம்? நமக்கு இவ்வளவு தருபவர்களுக்கு இந்த சுண்டலும் பொங்கலும் தனக்குத் தானே செய்து கொள்ளத் தெரியாதா?

அது மட்டும் அல்ல, யாகம், ஹோமம் எல்லாம் செய்கிறோம். எதுக்கு? 

கடவுளர்கள், தேவர்கள் நமக்கு எல்லாம் தந்தாலும்,  அவர்களுக்கு வேண்டியதை நாம் தான் தர வேண்டும் என்று ஒரு விதி இருக்கிறது. 

அது எப்படி என்றால், ஒரு நாட்டின் பிரதம மந்திரி, முதல் மந்திரி, ஜனாதிபதி போன்றவர்கள் பெரிய அதிகாரம் படைத்தவர்கள். அவர்கள் நினைத்தால் பெரிய பெரிய விஷயங்கள் செய்ய முடியும். இருந்தும், அவர்களுக்கு உரிய சம்பளப் பணம், நாம் தரும் வரியில் இருந்து தான் போக வேண்டும். 

நாட்டின் தலைவர் தானே என்று அவரே கொஞ்சம் பணத்தை அச்சடித்துக் கொள்ள முடியாது. 

அது போல, அக்னி, வருணன், வாயு போன்ற தேவுக்களுக்கு நாம் தான்  பூஜை செய்து  யாகம் போன்றவற்றில் அவிர் பாகம் தர வேண்டும். 

இது உண்மையா, நாம் கொடுப்பது அவர்களுக்குப் போகிறதா, அதற்கு என்ன சாட்சி இருக்கிறது என்று கேட்டால், ஒன்றும் இல்லை. 

அப்படி நடப்பதாக ஒரு நம்பிக்கை. நாம் அவர்களை சார்ந்து இருக்கிறோம். அவர்கள் நம்மைச் சார்ந்து இருக்கிறார்கள் என்பது ஒரு நம்பிக்கை. 

அப்படி நாம் செய்யும் பூஜைகள் இரண்டு வகைப்படும். 

ஒன்று நாள்தோறும் செய்யும் பூஜை. மற்றது ஆண்டுக்கு ஒரு முறை செய்யும் பூஜைகள். 

தினப் பூஜைக்கு நித்திய பூஜை என்று, ஆண்டுக்கு ஒரு முறை செய்யும் பூஜைக்கு நைமித்தியம் என்றும் பெயர். 

இதைத் தமிழில் பூசனை, சிறப்பு என்று சொல்லுவார்கள். 

ஆண்டுக்கு ஒரு முறை வெகு விமரிசையாக செய்வது, கொண்டாடுவது சிறப்பு என்று வழங்கப்படும். அன்றாடம் செய்யும் பூஜைக்கு பூசனை என்று பெயர். 

இப்போது குறளை பார்ப்போம். 

பாடல் 

 சிறப்பொடு பூசனை செல்லாது வானம்

வறக்குமேல் வானோர்க்கும் ஈண்டு

பொருள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post_9.html

(pl click the above link to continue reading)

சிறப்பொடு = திருவிழா, பொங்கல், தீபாவளி போன்ற ஆண்டுக்கு ஒரு முறை வரும் வழிபாடுகளும் 

பூசனை = அன்றாடம் செய்யும் வழி பாடுகளும் 

செல்லாது = நடக்காது 

வானம் = வானம், மேகம் 

வறக்குமேல் = வறண்டு போகுமானால் 

வானோர்க்கும் = வானில் உள்ளை தேவர்களுக்கும் 

ஈண்டு = இன்று 

இதில் இன்னொரு குறிப்பு என்ன என்றால், அன்றாட வழிபாட்டில் சில குறைகள் நிகழ்ந்து விடலாம்.  அவற்றை எல்லாம் நிவர்த்தி செய்யும் பொருட்டு, ஆண்டுக்கு ஒரு முறை, சிறப்பாக செய்வது என்பதை வழக்கமாக கொண்டு இருந்தார்கள். 

தினம் தாம் சாமி கும்பிடுகிறோமே, பின் எதற்கு ஆண்டு பூஜை, திருவிழா, தேரோட்டம் என்றால் நாள் பூஜையில் நிகழ்ந்த குறைகளை சரி செய்ய. 

மழை பெய்யாவிட்டால், மனிதர்களுக்கு மட்டும் அல்ல, தேவர்கள் பாடும் திண்டாட்டம் தான். 

பெரிய புராணம் - கேளாத ஒலி

பெரிய புராணம் - கேளாத ஒலி 

தன்னை பார்க்க விரும்புபவர்கள், அரண்மனைக்கு வெளியே இருக்கும் ஆராய்ச்சி மணியை அடிக்கலாம் என்று மனு நீதி சோழன் அறிவித்து இருந்தான். 

ஒரு நாளைக்கு எத்தனை முறை அந்த மணி அடித்து இருக்கும்? 

இப்ப நம்ம ஊர்ல அப்படி ஒரு மணி கட்டி இருந்தால், விடாமல் அடித்துக் கொண்டே இருக்கும் அல்லவா?

மனு நீதி சோழன் காலத்தில் , அந்த மணி அடிக்கப் படவே இல்லையாம். அந்த மணியின் சத்தம் எப்படி இருக்கும் என்று யாருக்கும் தெரியாது. அடித்தால் தானே? 

யாருக்கும் எந்த குறையும் இல்லை. இதுவரை. 

இன்று முதன் முதலாக அந்த மணி அடிக்கிறது. 

எல்லோருக்கும் தூக்கி வாரிப் போடுகிறது. 

"இது என்ன நம் மேல் பழி போடும் சத்தமா? நாம் செய்த பாவத்தின் எதிரொலியா? இளவரசனின் உயிரை எடுக்க வரும் எமனின் எருமையின் கழுத்தில் கட்டப்பட்ட மணியின் ஒலியா? " என்று அனைவரும் திடுகிடு கிரார்கள். 

பாடல் 

 பழிப்பறை முழக்கோ? வார்க்கும் பாவத்தி னொலியோ? வேந்தன்

 வழித்திரு மைந்த னாவி கொளவரு மறலி யூர்திக்

கழுத்தணி மணியி னார்ப்போ? வென்னத்தன் கடைமுன் கேளாத்

தெழித்தெழு மோசை மன்னன் செவிப்புலம் புக்க போது.

பொருள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post_8.html

click the above link to continue reading

பழிப்பறை முழக்கோ?  = நாம் செய்த பழியினை அறிவிக்கும் முழக்கமோ?

வார்க்கும் பாவத்தி னொலியோ?  =  செய்த பாவத்தின் எதிரொலியோ?

வேந்தன் = அரசன் 

வழித் = வழியில் வந்த 

திரு மைந்த னாவி = திரு + மைந்தன் + ஆவி . இளவரசனின் ஆவியை 

கொளவரு = கொண்டு செல்ல வாவரும் 

 மறலி = எமன் 

 யூர்திக் = ஊர்த்தி, வாகனம், எருமை 

கழுத்தணி = கழுத்தில் அணிந்த 

மணியி னார்ப்போ?  = மணியின் ஆர்போ , மணியின் சத்தமோ 

வென்னத் = என்று 

தன் கடைமுன் கேளாத் = தன்னுடைய வாசலின் முன்பு எப்போதும் கேளாத 

தெழித்தெழு மோசை = பெரிதாக எழுந்த  ஓசையை 

மன்னன் செவிப்புலம் புக்க போது. = மன்னனின் காதில் விழுந்த போது 

எத்தனை மனு கொடுத்தாலும் எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்காத இந்தக் காலம் எங்கே,  குறை சொல்ல ஒருவன் இருக்கிறான் என்று தெரிந்ததும் துடித்த  அரசாங்கம் இருந்த காலம் எங்கே. 

அப்படியும் அரசு நடத்த முடியும். 

அரசு மட்டும் அல்ல, எந்த நிறுவனத்தையும் அப்படி நடத்த வேண்டும். 

பெரிய புராணம் - ஆராய்ச்சி மணி

 பெரிய புராணம் - ஆராய்ச்சி மணி 

நாம் ஓட்டுப் போட்டு தேர்ந்து எடுக்கும் நம் அரசியல் தலைவர்களை நாம் நினைத்த நேரத்தில் சென்று பார்க்க முடியுமா?

பிரதம மந்திரி, முதல் மந்திரி எல்லாம் விட்டு விடுவோம். உள்ளூர் கவுன்சிலரை நாம் நினைத்த நேரத்தில் போய் பார்க முடியுமா?

 முடியாது அல்லவா?

நமக்கு என்ன குறையோ அதை ஒரு மனுவில் எழுதி அங்கு  உள்ள ஒரு கிளார்கிடம்  கொடுக்கலாம்.அல்லது புகார் பெட்டியில் போடலாம். 

ஆனா ல், அந்தக் காலத்தில், அரசர்கள் ஆண்ட காலத்தில், மனு நீதிச் சோழன் என்ற அரசன் இருந்தான். அவன் என்ன செய்தான் தெரியுமா?

வாசலில் ஒரு பெரிய மணியை கட்டி வைத்து இருந்தான். யாருக்காவது ஏதாவது குறை இருந்தால், அந்த மணியை அடித்தால் போதும். அரசன் வெளியே வந்து, மணி அடுத்தவருக்கு என்ன குறை என்று கேட்பான். 

நம்ப முடிகிறதா? 

அரசன் நினைத்தால் என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் என்று இருந்த காலத்தில் , எப்படி ஆட்சி செய்து இருக்கிரறார்கள் என்று நினைக்க வியப்பாக இருக்கிறது அல்லவா?

 அவனுடைய ஆட்சியில் ஒரு நாள், அந்த மணி அடிக்கப்பட்டது. அடித்தது ஒரு மனிதன் கூட இல்லை, கன்றை இழந்த ஒரு பசு. தன் குறையை மன்னனிடம் கூற அது மணியை அடித்தது. 

பாடல் 

தன்உயிர்க் கன்று வீயத் தளர்ந்த ஆத் தரியாது ஆகி

முன் நெருப்பு உயிர்த்து விம்மி முகத்தினில் கண்ணீர் வார

மன் உயிர் காக்கும் செம்கோல் மனுவின் பொன் கோயில் வாயில்

பொன் அணி மணியைச் சென்று கோட்டினால் புடைத்தது அன்றே.

பொருள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/blog-post.html

click the above link to continue reading

தன்உயிர்க்  கன்று = தன் உயிருக்கு உயிரான கன்று 

வீயத்  = வீழ, இறந்து போக 

தளர்ந்த = அதனால் தளர்ந்த 

ஆத் = ஆ என்றால் பசு 

தரியாது ஆகி = பொறுத்துக் கொள்ள முடியாமல் 

முன் = முன்னால் (மூக்கில்) 

நெருப்பு உயிர்த்து  = நெருப்பு போல மூச்சு விட்டுக் கொண்டு 

விம்மி  = விம்மி 

முகத்தினில் கண்ணீர் வார = கண்களில் கண்ணீர் பொங்க 

மன் உயிர் காக்கும்  = நிலைத்து நிற்கும் உயிர்களை காக்கும் 

 செம்கோல்  = செங்கோல் 

மனுவின் = அரசனின் 

 பொன் கோயில் வாயில் = அரண்மனை வாயிலில் 

பொன் அணி மணியைச் = பொன்னால் செய்யப்பட்ட அந்த மணியை 

 சென்று =சென்று 

கோட்டினால் = கொம்பால் 

புடைத்தது அன்றே. = முட்டியது 

தெரிந்த கதைதான். இருந்தும் அதை சேக்கிழார் சொல்லும் விதம் இருக்கிறதே. அடடா...என்ன ஒரு தமிழ். அப்படி ஒரு சுகம். 

தமிழில் இப்படியும் கூட சொல்ல முடியுமா என்று வியக்க வைக்கும் நடை. 

அது ஒரு புறம் இருக்க, அரசியலில் எந்த உச்சத்தை தொட்டு இருக்கிறோம் என்று பாருங்கள். இன்று நமக்கு மேலை நாட்டினர் அரசியல் சொல்லித் தருகிறார்கள். 

நம் வரலாற்றை நாம் மறந்ததால் வந்த வினை. 

நம்மை நாம் அறிவோம். இலக்கியம், நமக்கு நம்மை அறிமுகப் படுத்தும். 

இதுதான் நீ, இவர்கள் தான் உன் முன்னோர்கள். அவர்கள் வழி வந்தவன் தான் நீ என்று எடுத்துச் சொல்லும். 

கேட்போமே. 

திருக்குறள் - வான் சிறப்பு - எல்லாம் மழை - பாகம் 2

திருக்குறள் - வான் சிறப்பு - எல்லாம் மழை - பாகம் 2

பாகம் 1

(பாகம் 2 கீழே உள்ளது. முதல் பாகத்தைப் படித்து விட்டால், நேரே இரண்டாவது பாகத்துக்குப் போகலாம்)

மழையின் சிறப்பு பற்றி கூறிக் கொண்டு வருகிறார்  வள்ளுவர். அடுத்த குறளில் 

"கெடுப்பதுவும், அப்படி கெட்டவர்களை மழை பெய்து காப்பதுவும் எல்லாம் மழை " என்கிறார். 

அதாவது, நல்லதும் கெட்டதும் செய்வதும் மழை என்று கூறுகிறார். 

பாடல் 

கெடுப்பதூஉம் கெட்டார்க்குச் சார்வாய்மற்று ஆங்கே

எடுப்பதூஉம் எல்லாம் மழை

பொருள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/10/blog-post_28.html

click the above link to continue reading

கெடுப்பதூஉம்  = ஒருவரின் வாழ்வை கெடுப்பதும் 

கெட்டார்க்குச் = அப்படி வாழ்வு கெட்டவர்களுக்கு 

 சார்வாய் = உதவியாக 

மற்று ஆங்கே = அதே போல் 

எடுப்பதூஉம் = எடுத்து கொடுப்பதுவும் 

எல்லாம் மழை = எல்லாம் மழை 

இதை பார்க்க ஏதோ ஒரு சாதாரண குறள் போல் தெரிகிறது. குறளும் அதற்கு பரிமேல் அழகர் தரும் உரையும் பிரமிப்பு ஊட்டுபவை.

"கெடுப்பதூஉம் " - கெடுப்பதுவும் என்றால் என்ன? எப்படி கெடுப்பது? பெய்யாமல் கெடுப்பது என்கிறார் பரிமேல் அழகர். மழை பெய்யாவிட்டால் பயிர் பச்சை இருக்காது. உணவு உற்பத்தி இருக்காது. பசி பஞ்சம் என்று மக்கள் அவதிப் படுவார்கள். எனவே பெய்யாமல் கெடுப்பது என்று பொருள் சொல்கிறார். 

சரி, பெய்யாமல் கெடுக்கிறது. ஒத்துக் கொள்ளலாம். 

பெய்து கெடுப்பது இல்லையா? அளவுக்கு அதிகமாக பெய்து கார், பைக் எல்லாம் அடித்துக் கொண்டு போகிறது, வீடெல்லாம் சரிந்து விழுகிறது. அறுவடைக்கு வைத்த பயிர் எல்லாம்  அகாலத்தில் மழை பெய்தால் நாசமாகிப் போகாதா.  அது என்ன பெய்யாமல் கெடுப்பது? பெய்து கெடுப்பதை , வெள்ளப் பெருக்கால்  அழிவைத் தருவதை கெடுதல் என்று ஏன் சொல்லவில்லை?

மனித நாகரிகம் ஆற்றங்கரையில் தான் ஆரம்பிக்கிறது.  தண்ணீர் வேண்டும். குடிக்க, விவசாயம் செய்ய, குளிக்க, சுத்தம் செய்ய அனைத்துக்கும் நீர் வேண்டும்.  கரையை ஒட்டி உருவான நாகரீகங்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் விரிந்து  செல்கின்றன. ஆற்றை விட்டு வெகு தூரம் வரை பரவி  விடுகிறது.மக்கள் தொகை  பெருக்கத்தால் எல்லோரும் ஆற்றங்கரையில் இருக்க முடியாது. மனிதர்கள் மட்டும் அல்ல, காடுகள், அதில் உள்ள விலங்குகள், மரம் , செடி கொடிகள் எல்லாவற்றிற்கும் நீர் வேண்டும். ஆற்றில் வெள்ளம் வந்தால் தான் , அது கரை தாண்டி ஓடினால் தான் எல்லா இடத்துக்கும்  நீர் போய்ச் சேரும். ஆற்றங்கரையில் இருப்பவர்கள் அந்த சில நாட்களுக்கு பாதுகாப்பான இடங்களுக்கு போய் விட வேண்டும். வெள்ளம் நமக்குக்குத்தான்.  ஆற்றை விட்டு மிகத் தொலைவில் இருப்பவர்களுக்கு அது வரம். 

பெய்யாமல் தான் கெடுக்கும். பெய்து  கெடுப்பதில்லை. 

கெடுப்பதுவும் அதே போல எடுப்பதுவும் என்கிறார். 

"மற்று ஆங்கே எடுப்பதுவும்" 

கெடுப்பது போலவே எப்படி உதவி செய்ய  முடியும்? 

ஒருவன் கொலை செய்வது போலவே உதவி  செய்தான் என்று எப்படிச் சொல்ல முடியும்? 

திட்டுவது போலவே வாழ்த்தினாள் என்பது சரியா? 

கெடுப்பது போலவே எடுப்பது என்றால் சரியான பிரயோகமா?

நாளை சந்திப்போமா?

பாகம் 2

சரி அல்லதான். ஆனால் சரி படுத்தப் முடியும். அதற்குத்தான் "மற்று ஆங்கு" 

என்ற சொல் பிரயோகம். 

"மற்று ஆங்கே எடுப்பதூஉம் எல்லாம் மழை"

மற்று என்ற சொல் வந்தால், வினையை மாற்ற வேண்டும் என்று பொருள். 

எப்படி என்று பார்ப்போம். 

வீட்டில் உள்ள பையனை கூப்பிட்டு, "நீ நேரா போய், அத்தை வீட்டுல இந்த  செய்தியை சொல்லிட்டு  கத்தரிக்காய் வாங்கிட்டு வா" என்று சொன்னால் குழப்பமாக இருக்கும் அல்லவா?

அத்தை வீட்டில் செய்தி சொல்லலாம், அவர்கள் கத்தரிக்காய் விற்பார்களா?

அதே வாக்கியத்தை 

"நீ நேரா போய், அத்தை வீட்டுல இந்த  செய்தியை சொல்லிட்டு  அப்புறம்  கத்தரிக்காய் வாங்கிட்டு வா"

இங்கே அப்புறம் என்ற சொல் "செய்தி சொல்லும்" வினையை மாற்றி "கத்தரிக்காய்  வாங்கும்" வினைக்கு நம்மை எளிதாக கொண்டு செல்கிறது அல்லவா?

அது போல,  செய்யுளில் 'மற்று' என்பது முன் சொன்ன வினையை அப்படியே மாத்திச்  செய்யச் சொல்லுவது. 

கெடுப்பதூஉம் கெட்டார்க்குச் சார்வாய்மற்று ஆங்கே

எடுப்பதூஉம் எல்லாம் மழை

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2020/11/2.html

click the above link to continue reading 

'கெடுப்பது" என்ற வினையை அப்படியே தலை கீழாக மாற்றி "எடுப்பது" என்ற வினைக்கு பொறுத்தி விடும்.

நாம் வீட்டில் அன்றாடம் பயன்படுத்தும் பல வாக்கியங்களை பார்ப்போம். 

"நீ தான அந்த படத்தை கிழிச்ச, எப்படி கிழிச்சியோ அப்படியே ஒட்டு..."

"கீழ போட்டு உடைச்சியில...எப்படி உடைச்சியோ அப்படியே ஒட்ட வை"

உடைத்த மாதிரி எப்படி ஒட்ட வைக்க முடியும்? 

நாம் பயன்படுத்தும் வாக்கியங்கள் தான்.  இங்கே 'எப்படி' என்ற சொல் அந்த வினைகளை மாற்றுவதைப் போல, செய்யுளில் "மற்று " என்ற சொல் மாற்றுகிறது. 

சரி, "ஆங்கே " என்றால் என்ன அர்த்தம். 

இந்தியாவில் மழை பெய்யாமல் கெடுத்து விட்டு, ஆப்பிரிக்காவில் போய் மழை பொழிந்தால்  அது சரியாக ஆகுமா?

எங்கு பெய்யாமல் கெடுத்ததோ "அங்கேயே" பெய்து சரிப் படுத்த வேண்டும். 

யாரைக் கெடுத்ததோ, அவரை சரி செய்ய வேண்டும். 

கெடுப்பது போல எடுக்கும் என்கிறார் வள்ளுவர். 

அவர் சொன்னால் சரியாகத்தான் இருக்கும். 

எவ்வளவு ஆழம். இலக்கணம். மொழிச் சுத்தம்.  ஒரு குறளில் அறிந்து கொள்ள எவ்வளவு இருக்கிறது. 

எல்லா குறளையும் படிக்க வேண்டாமா?