Friday, December 20, 2024

மலர்ந்த தாமரை

மலர்ந்த தாமரை

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2024/12/blog-post_20.html


சூரிய ஒளி பட்டு தாமரை மலர்வதாகத் தான் அனைத்து இலக்கியங்களும் பேசுகின்றன. அது எவ்வளவு பெரிய தவறு !


அவள் சொல்கிறாள்...தாமரை எப்போது மலரும் தெரியுமா?  அதன் அருகில் வண்டு வந்து ரீங்காரம் இடும் போது...வண்டு வந்து விட்டால் தாமரை தானே மலர்ந்து விடும். அது தாமரைக்கும் வண்டுக்கும் உள்ள உறவு. 


 "பெண்: விம்மியது தாமரை

வண்டு தொடும் நாளிலோ?"


அன்பு மேலிடும் போது பற்றிக் கொள்ள ஒரு கை வேண்டும், சாய்ந்து கொள்ள ஒரு தோள் வேண்டும். 


அவனுக்கோ பரந்த மார்பு. அவளோ மயில் போல் மென்மையானவள். அவனுடைய பரந்த் மார்பில் அவள் சாய்ந்து கொள்கிறாள். ஈருடல், ஓருயிர். 


" பாவை மயில் சாயுதே மன்னவனின் மார்பிலோ"


https://www.facebook.com/watch/?v=872011923657766

Wednesday, December 18, 2024

கம்ப இராமாயணம் - வாய்மை காத்து

கம்ப இராமாயணம் - வாய்மை காத்து 


தயரதன் ஏன் இறந்தான் ?


அவனுக்கு புத்திர பாசத்தால் இறப்பான் என்று ஒரு சாபம் இருந்தது. எனவே இராமன் கானகம் போகப் போவதை அறிந்து இறந்தான் என்று சொல்லுவார்கள். 


அது சரியா?


காதோரம் வந்த நரை முடியை பார்த்து, இனி ஆட்ச்சியை இராமனிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு கானகம் போவதாகத் தான் தயரதன் நினைத்து இருந்தான். இராமன் முடி சூடி, தயரதன் கானகம் போனால் பிரிவு வந்து இருக்காதா?


சரி, இப்படிப் பார்ப்போம்.


தயரதன் கானகம் போக முடிவு செய்துவிட்டான். கைகேயின் வரத்தால் இராமனும் கானகம் போக வேண்டி இருக்கிறது. நல்லதுதானே...இரண்டு பேரும் கானகம் போய் இருக்கலாமே? பிரிவு வந்து இருக்காதே. 


பின் ஏன் தயரதன் இறந்தான்?


அறம் தவறியதால், நீதி பிழைத்ததால் உயிர் விட்டான். 


அதை இராமனே சொல்கிறான். 


"தயரதன் வலிமையுடன் இருக்கிறானா" என்று ஜடாயு கேட்டவுடன், இராமன் சொல்கிறான்....


"மறக்க முடியாத தன் நீதியைக் காக்க, தயரதன் உயிர் விட்டான்" என்று.


அதைக் கேட்டதும், ஜடாயு மயங்கி விழுந்தான். பின் தெளிந்தான். 


பாடல் 


மறக்க முற்றாத தன் வாய்மை  காத்து அவன்

துறக்கம் உற்றான்' என, இராமன் சொல்லலும்,

இறக்கம் உற்றான் என ஏக்கம் எய்தினான்;

உறக்கம் உற்றான் என உணர்வு நீங்கினான்.


பொருள் 


மறக்க முற்றாத = மறக்கக் கூடாத, மறக்க முடியாத 


தன்  = தன்னுடைய 


வாய்மை = நீதியை


காத்து = காப்பாற்றி 


அவன் = தயரதன் 


துறக்கம் உற்றான் = இறந்து போனான் 


என = என்று


இராமன் சொல்லலும், = இராமன் சொன்னதும் 


இறக்கம் உற்றான் என = ஏமாற்றம் அடைந்தான் 


 ஏக்கம் எய்தினான் = ஏங்கினான் 


உறக்கம் உற்றான் என = மயக்க நிலை உற்று 


உணர்வு நீங்கினான் = பின் தெளிந்தான் 


இராமனைப் பிரிந்ததால் அல்ல, நெறி தவறி விட்டோமே என்ற கவலையில் உயிர் விட்டான் தயரதன். 


"அப்பா இறந்து போனார்" என்று சொல்லி இருக்கலாம். 


இராமன் அப்படிச் சொல்லவில்லை. மீற முடியாத, மீறக் கூடாத அறத்தை மீறியதால் உயிரை விட்டான் என்று சொன்னான். 


அந்த அதிர்ச்சி செய்தி கேட்ட ஜடாயு, மயங்கி விழுந்தான். 


பின் என்ன சொன்னான்?



Saturday, December 14, 2024

திருக்குறள் - அளவின் கண்

 திருக்குறள் - அளவின் கண் 


ஆத்துல போட்டாலும் அளந்து போடு னு ஒரு பழ மொழி உண்டு .  


எதைச் செய்தாலும் ,  ஒரு கணக்கு வேண்டும் .  ஒரு அளவு இல்லாமல் எதையும் செய்யக் கூடாது .  


வாழ்க்கைக்கு என்ன கணக்கு .  எதைச் செய்வது ,  எப்படிச் செய்வது ,  எவ்வளவு செய்வது ,  எதைச் செய்யக் கூடாது. செய்தால் என்ன ஆகும் என்றெல்லாம் ஒரு அளவு வேண்டாமா ? 


சுவையாக இருக்கிறது என்பதற்காக பத்து லட்டு தின்னலாமா ?   


தமிழ் சமுதாயம் இந்த கணக்கு வழக்கில் மிக ஆழமாக போய் இருக்கிறது .  


உண்மை என்றால் என்ன ,  அதன் அளவு என்ன ,  பாவ புண்ணியம் என்பது என்ன, நன்மை தீமை என்றால் என்ன என்றெல்லாம் ஆராய்ந்து ,  எல்லாவற்றிற்கும் ஒரு வரைவிலக்கணம் செய்து வைத்து இருக்கிறது .  


ஒருவனை நாம் அடிக்கிறோம் என்றால் அவன் திருப்பி அடிப்பான் என்ற  கணக்குத் தெரிய வேண்டும் .  மற்றவன் பொருளை எடுத்தால் எவ்வளவு நாள் சிறை செல்ல வேண்டியிருக்கும்  என்ற கணக்கு வேண்டும் .  இல்லை என்றால் மனம் போன போக்கில்  எதையாவது செய்து ,  மாட்டிக் கொண்டு முழிக்க வேண்டியதுதான் . 


வள்ளுவர் சொல்கிறார்,


"களவின் மேல் தீராக் காதல் கொண்டவர்கள் ,  இந்த கணக்கெல்லாம் பார்க்க மாட்டார்கள்"


 என்று . 


பாடல் 



அளவின்கண் நின்றொழுகல் ஆற்றார் களவின்கண்

கன்றிய காத லவர்


பொருள் 


அளவின்கண் = ஒரு அளவையும்  


நின்றொழுகல் =  கடைப்பிடித்து வாழ 


ஆற்றார் = மாட்டார்கள் 


களவின்கண் = களவு செய்வதில் 


கன்றிய = மிகுந்த 


காத லவர் = காதல் உள்ளவர்கள் 


இங்கே அளவு என்பதற்கு நீண்ட விளக்கம் தருகிறார் பரிமேலழகர் .  


உண்மையை எப்படி நிறுவுவது ? அதற்கு என்ன சாட்சிகள், அளவுகள் உண்டு ?   நன்மை ,  தீமை ,  பாவம் ,  புண்ணியம் ,  இன்பம் ,  துன்பம் என்று வினையும் ,  அதனால் வரும் விளைவும் என்று அடுக்கிறார் .  


கன்றிய காதல் என்றால் எப்ப யார் பொருளை எடுக்கலாம், யாரை ஏமாற்றி  ஏதாவது  அடையலாம் ,  ஒன்றையும் கொடுக்காமல் அல்லது குறைவாகக் கொடுத்து நிறைய  பெற்றுக் கொள்வது, என்று இப்படி சதா சர்வ காலமும் சிந்தித்துக் கொண்டே இருப்பவர்கள் .  இவர்களுக்கு வாழ்வில் ஒரு கணக்கும் கிடையாது ,  வழக்கும் கிடையாது .  


கொடுத்துப் பழக வேண்டும் .  எடுத்து அல்ல .  




Friday, December 13, 2024

கம்ப இராமாயணம் - சடாயு புலம்பல்

கம்ப இராமாயணம் - சடாயு புலம்பல் 


சடாயு இராம இலக்குவனர்களைப் பார்த்து "நீங்கள் யார் "  என்று கேட்டார் .  அதற்கு அவர்கள் "நாங்கள் தயாரதனின் பிள்ளைகள் "  என்று கூறினார்கள் .  


அதைக் கேட்டதும் ஒரு சிறு குன்றின் மேல் அமர்ந்து இருந்த ஜடாயு வேகமாக தத்தி தத்தி வந்து தன் பெரிய சிறகுகளால் அவர்களை அணைத்துக் கொண்டார். மேலும் ,  "தயரதன் நலமாக இருக்கிறாரா" என்று விசாரித்தார் . 



பாடல் 


உரைத்தலும், பொங்கிய உவகை வேலையன்,

தரைத்தலை இழிந்து அவர்த் தழுவு காதலன்,

'விரைத் தடந் தாரினான்,  வேந்தர் வேந்தன்தன்,

வரைத் தடந் தோள் இணை வலியவோ?' என்றான்.


பொருள் 

உரைத்தலும் = "நாங்கள் தயரதனின் பிள்ளைகள் "  என்று சொன்னவுடன் 


பொங்கிய =பொங்கி வந்த 


உவகை  = மகிழ்ச்சிக் 


வேலையன் = கடல் போல வர 


தரைத்தலை இழிந்து = குன்றின் மேல் இருந்து தரைக்கு வந்து 


அவர்த் தழுவு காதலன் = அவர்களை (இராம இலக்குவர்களை )  தழுவும் காதல் கொண்ட சடாயு 


'விரைத் = மணம் பொருந்திய 


தடந் = பெரிய 


தாரினான் = மாலை அணிந்த 


வேந்தர் வேந்தன்தன் = அரசர்களுக்கு அரசனான 



வரைத் = மலை போன்ற 


தடந் தோள் = பெரிய தோள்கள் 


இணை = இரண்டும் 


வலியவோ?' = வலிமையாக இருக்கின்றனவா  


 என்றான் = என்று கேட்டான் .


அவ்வளவு ஆர்வத்தோடு கேட்ட ஜடாயுவுக்கு இராம இலக்குவனர்கள் என்ன பதில் சொன்னார்கள் ? 


என்ன சொல்லி இருப்பார்கள் என்று தெரியும் .  எப்படி சொல்லி இருப்பார்கள் என்று தெரியாது .  


நாளை சிந்திப்போம் .  




Thursday, December 12, 2024

கம்ப இராமாயணம் - அவலச் சுவை - புலம்பல்கள்

 கம்ப இராமாயணம் - அவலச் சுவை - புலம்பல்கள் 


இன்பமான நிகழ்வுகளை எளிதில் சொல்லி விடலாம் .  பெரிய, ஆழ்ந்த வார்த்தைகள் தேவை இல்லை .  எல்லோரும் புரிந்து கொள்ள முடியும் .  


சோகத்தை ,  துன்பத்தை எழுத்தில் வடிப்பது அவ்வளவு எளிது அல்ல .  துன்பத்தில் என்ன இருக்கிறது விவரிக்க ?  வர்ணிக்க ?   


மேலும் அதை மெருகு செய்யப் போனால்  சில சமயம் அருவெறுப்பாகி விடும் .  "இறந்த அவன் முகம் அழுகிய வாழைப் பழம்  போல் இருந்தது "  என்று சொன்னால் நல்லாவா இருக்கும் .  


ஆனால் கம்பன் சோகத்தையும் மிக அழகாக படம் பிடிக்கிறான் .  


பாத்திரங்களின் சோகம் நம்மை தாக்க வேண்டும் .  அதே சமயம் அடடா என்ன அழகாக சொல்லி இருக்கிறான் என்ற நயமும் வேண்டும் .  வார்த்தைகளில் ஆழம் வேண்டும் ,  சோகத்தை பிரதிபலிக்க வேண்டும் ,  அதே சமயம் சொல்லப் பட்ட விதமும் நேர்த்தியாக இருக்க வேண்டும் .  


"இறந்தார் ,  மண்டைய போட்டார் ,  டிக்கெட் வாங்கி விட்டார்" என்றெல்லாம் சொல்லாமல்   "இறைவன் திருவடியை அடைந்தார் ,  காலமானார் "  என்றெல்லாம் சொல்லுவது போல .  


இராமாயணத்தில் பல இடங்களில் கம்பன் சோகத்தைப் பிழிகிறான் .  அது நம் நெஞ்சை அறுக்கும் படி இருக்கும் .  வலிக்கும் .  அவன் சொன்ன விதம் ,  நம்மை வியப்பில் ஆழ்த்தும் .  இப்படி கூட இதைச் சொல்ல முடியுமா என்று நினைக்க வைக்கும் .  



சோக இரசம்.


முதல் புலம்பல் ஜடாயு புலம்பல் .  தயரதன் இறந்த சேதி கேட்டு ஜடாயு புலம்புகிறான் .  


நினைத்துப் பார்ப்போம். நெருங்கிய நண்பர் இறந்து விட்டதாக அவருடைய மகன் நம்மிடம்  கூறுகிறான் .  அந்த மகனிடம் நாம் என்ன சொல்லுவோம் ? 


ஜடாயு என்ன சொன்னார் என்று பார்ப்போம் .  


  

Saturday, November 30, 2024

சினிமா - இது மாலை நேரத்து மயக்கம்

 சினிமா - இது மாலை நேரத்து மயக்கம் 


அவளோ ஒரு இளம் பெண். விதி, அவளை வயதான ஒருவனோடு சேர்த்து வைத்து வேடிக்கைப் பார்க்கிறது. மனம் ஒன்றினாலும் உடல் ஒன்ற மாட்டேன் என்கிறது. இருவர் பக்கமும் தவிப்பு. 


காமம் அவளை வாட்டுகிறது. இயலாமை அவன வருத்துகிறது.


இந்த மனப் போராட்டத்தை படம் பிடிக்கும் கவிதை, தரிசனம் படத்தில். 


பெண்: 


இது மாலை நேரத்து மயக்கம்

பூ மாலை போல் உடல் மணக்கும்

இதழ் மேலே இதழ் மோதும்

அந்த இன்பம் தேடுது எனக்கும் ம்ம்ம்ம்

இது மாலை நேரத்து மயக்கம்


மாலை நேரம் அவளை வருத்துகிறது. 


கணவனின் துணையோடுதானே காமனை வென்றாக வேண்டும். 


அவனுக்கோ இதில் எல்லாம் விருப்பம் இல்லை. 



ஆண்

இது கால தேவனின் கலக்கம்

இதை காதல் என்பது பழக்கம்

ஒரு ஆணும் ஒரு பெண்ணும்

பெற போகும் துன்பத்தின் துவக்கம் ம்ம்ம்

இது கால தேவனின் கலக்கம்


காதல் என்பது ஒரு மன மயக்கம். இதில் ஒரு இன்பமும் இல்லை. இன்பம் போல் தொடங்கும், ஆனால் முழுக்க முழுக்க துன்பமே மிஞ்சும் என்கிறான். 


அவள் விடுவதாய் இல்லை. 


பெண்:பனியும் நிலவும் பொழியும் நேரம்

மடியில் சாய்ந்தால் என்ன ?

பசும் பாலை போலே மேனி எங்கும்

பழகி பார்த்தால் என்ன?


இந்தத் தத்துவம் எல்லாம் எதுக்கு ? என் மடி மேல் படு. என்னைத் தொட்டுப் பழகு எல்லாம் சரியாகும் என்கிறாள். 


அவன் பதில் தருகிறான். 


உலகைச் சுற்றிப் பார். இளமையில் எல்லாம் இன்பமாக இருக்கும். வயது ஆக ஆக இந்த காதல் வாழ்வில் துன்பமே மிஞ்சும்.  வயதான பின்னால் வரும் அறிவை இப்போதே அடைந்து, இதை விட்டு விட்டால் என்ன என்கிறான். 




ஆண்:உடலும் உடலும் சேரும் வாழ்வை

உலகம் மறந்தால் என்ன?

தினம் ஓடி ஆடி ஓயும் முன்பே

உண்மை அறிந்தால் என்ன?


அவள் விடாமல், ஆண் பெண் உறவைத் தவிர வேறு என்ன இன்பம் இருக்கிறது இந்த உலகில்?  ஏன் தயக்கம்? வா வந்து என்னை அணைத்துக் கொள் என்கிறாள். 



பெண்:உறவுக்கு மேலே சுகம் கிடையாது

அணைக்கவே தயக்கம் என்ன?


அவன் தத்துவப் பாதையில் செல்கிறான். இந்த உடம்பு ஓட்டை உடைசலால் ஆனது. இதற்குள் என்ன ஆசை வேண்டி கிடக்கிறது என்கிறான் . 


ஆண்: இது ஓட்டை வீடு ஒன்பது வாசல்

இதற்குள்ளே ஆசை என்ன?


அவள் சொல்கிறாள், பெரிய துறவி மாதிரி பேசாதே. பெரிய பெரிய துறவிகள் எல்லாம் மயங்கிய பூமி இது. எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு மனதை அடைக்கினாலும், அது பியித்துக் கொண்டு ஓடுவது பெண் சுகத்துக்குத்தான் என்கிறாள். 


பெண்:முனிவன் மனமும் மயங்கும் பூமி

மோக வாசல் தானே

மனம் மூடி மூடி பார்க்கும் போதும்

தேடும் பாதை தானே


அவன் சொல்கிறான், இந்த காதல், காமம் என்பது எல்லாம் உடம்பு நன்றாக இருக்கும் வரைதான். என்னைக்கு பாயில் படுக்கிரோமோ, அன்று கட்டிய மனைவியும், கணவனும் கூட திரும்பிப் பார்க்க மாட்டார்கள். முகம் சுளிப்பார்கள். இந்த காதல் எல்லாம் கானல் நீராகி விடும். 


ஆண் :பாயில் படுத்து நோயில் வீழ்ந்தால்

காதல் கானல் நீரே

இது மேடு பள்ளம் தேடும் உள்ளம்

போகும் ஞான தேரே


அவள் சோர்ந்து போகிறாள். இல்லறத்தைக் கேட்டால், துறவறத்தைக் கூறுகிறாயே இது என்ன ஞாயம் என்று கேட்கிறாள்.

பெண்:இல்லறம் கேட்டால் துறவறம் பேசும்

இதயமே மாறி விடு



ஆண் : நான் இதை எல்லாம் பார்த்து சலித்து விட்டேன். முடிந்தால் நீ உன்னை மாற்றிக் கொள் என்கிறான். 



நான் வாழ்ந்து பார்த்து சாய்ந்த தென்னை

உன்னை நீ மாற்றி விடு



https://www.youtube.com/watch?v=TRzsSrijUec&ab_channel=CenterMicCinema


அருமையான, யதார்த்தமான வரிகள். 


காதல், காமம், இளமை, முதுமை, வாழ்வின் விசித்திரங்களை அழகாக சொல்லும் கவிதை. 


L R ஈஸ்வரியின் குரல், அவ்வளவு சுகம். 





Thursday, November 28, 2024

திருக்குறள் - அருள் கருதி

 திருக்குறள் - அருள் கருதி 


இரு சக்கர வாகனத்தில் செல்லும் போது தலைக் கவசம் அணிந்து செல்ல வேண்டும் என்று ஒரு சட்டம் இருக்கிறது. 


பலபேருக்கு அது பெரிய சங்கடமாக இருக்கிறது. தலைக்குள் வியர்கிறது, பின்னால் வரும் வண்டியின் சத்தம் கேட்பது இல்லை, தலை கலைகிறது, அதைத் தூக்கிக் கொண்டு செல்ல வேண்டி இருக்கிறது என்று அங்கலாய்ப்பார்கள்.


வேறு சிலரோ, என் தலை, என் உயிர், எனக்கு இல்லாத அக்கறை அரசாங்கத்துக்கு என்ன வேண்டி இருக்கிறது?  புகை பிடிப்பதை தடை செய்யாத அரசாங்கம், தலைக் கவசம் பற்றி ஏன் இவ்வளவு அலட்டிக் கொள்ள வேண்டும் என்று கோபம் கொள்வார்கள். 


நாளையே தலைக் கவசம் கட்டாயம் இல்லை என்று அரசாங்கம் சொல்லி விட்டால், எத்தனை பேர் அணிவார்கள் என்பது சந்தேகமே. 


இப்படி யோசிப்போம். 


தலைக் கவசம் அணிந்தால், விபத்து வரும் போது, அந்தக் கவசம் என் தலையைக் காக்கும், என் உயிரைக் காக்கும். நான் காப்பாற்றப் பட்டால், என் குடும்பம் கஷ்டப்படாது. எனவே, தலைக் கவசம் அணிவது எனக்கு நல்லது. அரசாங்கம் சட்டம் இயற்றினாலும் சரி, இல்லாவிட்டாலும் சரி, என் பாதுகாப்புக்காக நான் அணிவேன் என்று சிலர் நினைக்கலாம். 


அவர்கள் அணிவது அவர்களின் நலம் கருதி. 


அது போல் அறத்தை கடைபிடிப்பது புத்தகங்கள் சொல்கின்றன, பெரியவர்கள் சொல்கிறார்கள் என்பதற்காக அல்ல, அது நல்லது என்பதால் அவர்கள் அதை கடை பிடிக்கிறார்கள். 


வள்ளுவர் சொல்கிறார் 


"பிற உயிர்கள் மேல் அன்பு செய்வது மிகச் சிறந்தது என்று அறிந்து அவ்வுயிர்கள் மேல் அன்பு செய்தல் என்பது மற்றவர்களின் பொருளை தவறான வழியில் எடுத்துக் கொள்வோம் என்று நினைப்பர்களுக்கு வராது"


பாடல் 


அருள்கருதி அன்புடையர் ஆதல் பொருள்கருதிப்

பொச்சாப்புப் பார்ப்பார்கண் இல்


பொருள் 


அருள்கருதி = அருளின் பெருமையை, சிறப்பை அறிந்து 


அன்புடையர் = மற்ற உயிர்கள் மேல் அன்பு செய்பவர்கள் 


ஆதல் = ஆவது 


பொருள்கருதிப் = மற்றவர்களின் பொருளை 


பொச்சாப்புப்= அவர்களின் சோர்வை எதிர்பார்த்து 


பார்ப்பார்கண் இல்  = காத்து இருப்பவர்களிடம் இல்லை 


மற்ற உயிர்கள் மேல் அருள்  செய்வது என்பது ஏதோ சாத்திரத்தில் சொல்லி இருக்கிறது, அப்படி செய்தால் புண்ணியம், செய்யாவிட்டால் பாவம் என்றெல்லாம் யோசிக்காமல், அருள்  செய்வது செய்வது நல்லது என்று அறிந்து அன்பு செய்பவர்கள் இருக்கிறார்கள். தன் பொருளையே மற்றவர்களுக்கு கொடுத்து, மற்றவர்கள் மகிழ்வது கண்டு தான் மகிழும் குணம் கொண்டவர்கள். இந்தக் குணமானது மற்றவர்கள் கஷ்டப்பட்டாலும் பரவாயில்லை நாம் சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டும் என்று அவர்கள் பொருளை கவர நினைப்பவர்களிடம் இருக்காது என்கிறார். 


களவுக்குக் காரணம், மனதில் பிற உயிர்கள் மேல் அன்பு இல்லாமை. 


துறவிக்கு வேண்டியது அனைத்து உயிர்கள் மேலும் அன்பு. அது அருள் எனப்படும். 


பொருள் வேண்டும் பொருள் வேண்டும் என்று பொருள் சேர்த்து, அதை நிர்வகிக்க கணக்கப்பிள்ளை, மேலாளர் என்று ஆள் அமர்த்தி வாழ்பவர்கள் துறவிகள் அல்ல.  


தன்னிடம் இருப்பதையும் மற்றவர்களுக்கு கொடுப்பவனே துறவி. 


மற்றவர்களிடம் இருப்பதை தனதாக்கிக் கொள்ள முயற்சி செய்பவன் துறவியாக இருக்க முடியாது.


ஒருவன் ஒரு துறவியை, சாமியாரை எப்போது சென்று பார்க்கிறான்?


ஏதோ ஒரு கவலை, துன்பம் வரும் போது ஆறுதல் வேண்டி செல்வான். இதுதான் சமயம் என்று பரிகாரம், அது இது என்று அவன் சோர்ந்த நேரத்தில் அவனிடம் உள்ள பொருளை பறிப்பவன் துறவி அல்ல. அப்படி பொருளைப் பெறுவது என்பது களவு ஆகும் என்கிறார் வள்ளுவர்.