108 திவ்ய தேசம் - திருவாலி - பாகம் 2

108 திவ்ய தேசம் - திருவாலி - பாகம் 2 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2018/10/108-2.html

 ஆன்மீகத்தில் ஈடுபாடு உள்ளவர்களை கேட்டால் சொல்லுவார்கள், "நான் இறைவனை நம்புகிறேன். இறைவனிடம் போய் சேர முயல்கிறேன். இறைவன் சொர்க்கத்தில்  இருக்கிறான்  வைகுந்தத்தில் இருக்கிறான் அல்லது கைலாயத்தில் இருக்கிறான் .." என்றது சொல்லுவார்கள். 

இறைவனை தேடுவது என்றால் என்ன  அர்த்தம். எதையோ தொலைத்து விட்டு , பின் தேடினால் அர்த்தம்  இருக்கும். நாம் இறைவனை தொலைத்து விட்டோமா ? இதற்கு முன் அவர் நம்மிடம் இருந்தாரா ? இல்லையே. பின் எப்படி தேட முடியும் ?

 என் கார் சாவி என்னிடம் இருந்தது. எங்கேயோ வைத்து விட்டேன். அதைத் தேடி கண்டு பிடிக்கலாம். அந்த சாவி எப்படி இருக்கும் என்று எனக்குத் தெரியும். 

இறைவன் எப்படி இருப்பான் என்று நமக்குத் தெரியுமா ? தெரியாத ஒன்றை எப்படி தேடுவது ? 

ஒரு நாள் என் வீட்டில் , இரவில் மருந்து சாப்பிட மாத்திரையை எடுத்தேன். கை தவறி கீழே விழுந்து விட்டது. எடுக்கக் குனியும் நேரத்தில் மின்சாரம் போய் விட்டது. ஒரே இருட்டு. ஒன்றும் தெரியவில்லை. 

என்ன செய்வது. வெளியே பார்த்தேன். தெரு விளக்கில் வெளிச்சம் இருந்தது.  சரி, அங்கே போய் தேடலாம் என்று போனால் அது எவ்வளவு பைத்தியகாரத்தனம் ?

அந்த அளவு பைத்தியகாரத் தனம் இறைவனை தேடுவது. எங்கே தொலைத்தோமோ அங்கு தானே தேட முடியும்? தொலைத்த இடம் எது ? கோவிலில் தொலைத்தோமா ? தினமும் அங்கே போய் தேடுகிறார்கள். 

இறைவன் யார், எப்படி இருப்பான், எங்கே இருப்பான், அவன் கருப்பா சிவப்பா, உயரமா குள்ளம்மா, ஆணா பெண்ணா என்று எதுவும் நமக்குத் தெரியாது. தெரியாத ஒன்றை எப்படித் தேடுவது ?

இங்குதான் இந்த பாசுரம் வருகிறது. 

நமக்குத் தெரியாது. தெரிந்தவர்கள் யாராவது இருப்பார்கள் அல்லவா ? அவர்களிடம் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளலாம். 

ஒரு புதிய ஊருக்குப் போகிறோம். விலாசம் தொலைந்து போய் விட்டது. போய் சேரும் இடம் பற்றி கொஞ்சம் தெரியும். ஆனால் எந்த இடம், எந்தத் தெரு என்பதெல்லாம் தெரியாது. 

என்ன செய்யலாம் ?

அந்த ஊரைப் பற்றி நன்றாகத் தெரிந்த ஒருவரிடம் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளலாம். 

நம் சமயங்கள் , அதிலும் குறிப்பாக வைணவ சமயம், ஆசாரியர்களை கொண்டாடுகிறது. அவர்களை , இறைவனுக்கும் ஒரு படி மேலே வைத்து கொண்டாடுகிறார்கள். ஆசாரியன் தான் நம்மை இறைவனிடம் அழைத்துச் செல்ல முடியும் என்று நம்புகிறார்கள். 

மாதா பிதா குரு தெய்வம். 

அம்மா தான் அப்பா யார் என்று அடையாளம் காட்டுகிறாள். 

அப்பா தான் குரு யார் என்று அடையாளம் காட்டுகிறார். 

குரு தான் இறைவனை நமக்கு அடையாளம் காட்ட முடியும். 

எனவேதான் அந்த வரிசை. மாதா, பிதா, குரு , தெய்வம். 

இங்கே வண்டு என்று அவர் கூறுவது, ஆசாரியனை. ஆசாரியனுக்கு ஒரு உவமானம். "நான் அவனை அடைய விரும்புகிறேன். ஆனால், எப்படி என்று தெரியவில்லை. நீ போய் சொல்லி அவனை வரச் சொல்" என்று வண்டை தூது விடுவதாக உள்ள இந்த பாசுரம் சொல்லுவது, "ஆசாரியனே, நீ என்னை அந்த  வரிவில் கொண்ட இலக்குமி கேள்வனோடு சேர்த்து விடு " என்று கூறுவதாக உள்ளது. 

சைவ சமயமும் குருவை பிரதானமாக ஏற்றுக் கொண்டுள்ளது. 

"குருவாய் வருவாய் அருள்வாய் குகனே" 

என்று இறைவனே குரு வடிவில் வருவதாக நம்பியது. 

இன்னொன்றையும் நாம் கூர்ந்து கவனிக்க வேண்டும். 

ஆழ்வார் "என்னை அங்கே கூட்டிப் போ " என்று வண்டிடம் (ஆசாரியனிடம்) கூறவில்லை. என் நிலைமையை அவனிடம் கூறு என்று தான் வேண்டுகிறார். 

அவன் இருக்கும் இடம் தெரிந்தாலும் நம்மால் அங்கே போக முடியாது. அவன் வந்து கூட்டிக் கொண்டு போனால் தான் உண்டு. 

"அவன் அருளாலே அவன் தாள் வணங்கி" என்பார் மணிவாசகர். 

பாலைக் கொடுத்து ஆட்கொண்டான் திரு ஞான சம்பந்தரை 

ஓலை கொடுத்து ஆட்கொண்டான் சுந்தர மூர்த்தி நாயனாரை 

காலை காட்டி ஆண்டு கொண்டான் மணிவாசகரை 

அவன் வந்து ஆட் கொண்டால் தான் உண்டு. 

சிந்திப்போம் 

------------------------------------ பாகம் 1 --------------------------------------------------------------------

ஆணின் உலகம் கரடு முரடானது. போட்டி, பொறாமை, சண்டை, சச்சரவு, நம்பிக்கை துரோகம் போன்றவற்றால் நிறைந்தது. ஆணின் உலகம் போராட்டம் நிறைந்தது.

ஏதோ ஒரு சிக்கலில் மாட்டி, சிக்கி சின்னா பின்னாமாகி வீட்டுக்கு வருவான். கோபம், ஏக்கம், வலி இவற்றோடு வருவான். வந்தவுடன் , அவன் முகத்தைப் பார்த்தவுடன் அவன் மனைவிக்குத் தெரியும். இன்னிக்கு என்னமோ நடந்திருக்கு என்று புரிந்து கொள்வாள்.

அவளால் முடிந்தவரை அவன் வலியை நீக்கி, அவனை சாந்தப் படுத்த முயல்வாள்.

"சரி விடுங்க...இது போனா இன்னொன்னு. இன்னிக்கு இல்லேனா நாளைக்கு கிடைத்து விட்டுப் போகிறது. எதுக்கு போட்டு மனச குழப்பிக்கிறீங்க " என்று ஆறுதல் சொல்லி அவனுக்கு அமைதி தர முயல்வாள்.

பெண்ணின் அருகாமை ஆணை அமைதிப் படுத்தும்.

அது ஒரு புறம் இருக்கட்டும்.

இந்த அரக்கர்கள் இருக்கிறார்களே சரியான முட்டாள்கள். மரணம் என்பதை வெல்லவே முடியாது என்று தெரிந்தும், எத்தனையோ விதங்களில் மரணத்தை வெல்ல வரம் வாங்குவார்கள். பின், அந்த வரங்களை எல்லாம் மீறி அவர்கள் கொல்லப் படுவார்கள்.

இரணியன் என்று ஒரு அரக்கன் இருந்தான். அவன் மிக மிக கடினமான வரம் வாங்கினான். நமக்கெல்லாம் தெரிந்த கதைதான்.

பெருமாள், நரசிம்ம அவதாரம் எடுத்து அவனை கொன்றார்.

கொன்ற பின்னும், நரசிம்மத்தின் கோபம் அடங்கவில்லை. அந்தக் கோபம் அடங்காவிட்டால் உலகமே அழிந்து விடும் என்று பயந்த தேவர்கள், நேராக இலக்குமியிடம் சென்று "தாயே, நீ தான் பெருமாளின் கோபத்தை தணித்து இந்த உலகை  காக்க வேண்டும் " என்று வேண்டினார்கள்.

பெண்ணின் அன்பில் உருகாத மனமும் உண்டோ ?

இலக்குமி ஒன்றுமே செய்யவில்லை. நேராக சென்று அந்த நரசிம்மத்தின் மடியில் அமர்ந்து விட்டாள்.. அவ்வளவுதான்.

அப்படி மடியில் அமர்ந்த இலக்குமியை , பெருமாள் ஆலிங்கனம் செய்து கொண்டார் (கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டார்). அப்படி கட்டிப் பிடித்தவுடன் அவரின் கோபம் எல்லாம்  மறைந்தே போய் விட்டது. அமைதி ஆனார்.

அப்படி அவர் இலக்குமியை ஆலிங்கனம் செய்து கொண்ட தலம் திரு ஆலி அல்லது திருவாலி என்று அழைக்கப் படுகிறது.

சீர்காழிக்கு பக்கத்தில் இருக்கிறது. மூணு கிலோமீட்டர் தூரம்தான்.

மூலவர் இலட்சுமி நரசிம்மன். அமர்ந்த திருக்கோலம்.

திருமங்கை ஆழ்வார் மங்களாசாசனம் செய்த திருத்தலம்.


"மலரின் மெல்லிய இதழ்களை பிரித்து அதில் உள்ள தேனை , உன் துணையோடு அருந்தும் வண்டே,  மறையவர்கள் ஓமம் வளர்த்து வேதங்களை ஓதும் புகழ் கொண்ட திருவாலி நகரில் உள்ள அந்த பெருமாளிடம் என் நிலைமையை சென்று சொல்லாயோ "

என்று வண்டை தூது விடுகிறார்.



பாடல்

தூவிரிய மலருழக்கித் துணையோடும் பிரியாதே
 பூவிரிய மதுநுகரும் பொறிவரிய சிறுவண்டே
 தீவிரிய மறைவளர்க்கும் புகழாளர் திருவாழி
 ஏவரி வெஞ்சிலையானுக் கென்னிலைமை யுரையாயே - (1198)
                     
பெரியதிருமொழி 3-6-1


பொருள்

தூவிரிய = சிறகுகள் விரிய

மலருழக்கித்  = மலரின் உள்ளே சென்று

துணையோடும் = உன் துணையோடு

பிரியாதே = எப்போதும் பிரியாமல்

பூவிரிய = மலர் விரிந்து

மதுநுகரும் = அதில் உள்ள தேனை அருந்தும்

பொறிவரிய = புள்ளிகளும், கோடுகளும் கொண்ட

சிறுவண்டே = சிறு வண்டே

தீவிரிய = தீ வளர்த்து

மறைவளர்க்கும் = வேதங்களை போற்றும்

புகழாளர் = புகழ் படைத்தவர்கள்

திருவாழி = திருவாலி என்ற திருத்தலத்தில்

ஏவரி = சிறந்த , கட்டுக் கோப்பான

வெஞ்சிலையானுக் = வலிமை வாய்ந்த வில்லை கையில் கொண்ட அவனிடம்

கென்னிலைமை யுரையாயே  = என் நிலைமையை சொல்ல மாட்டாயா

மேலோட்டமாக பார்த்தால் ஏதோ நாயகன் நாயகி பாவத்தில் , காதல் வயப்பட்ட தலைவி , வண்டை தலைவனிடம் தூது விடும் பாடல் மாதிரி தெரியும்.

உண்மை அது அல்ல. மிக ஆழமான அர்த்தம் கொண்ட பாசுரம்.

அது என்ன அர்த்தம் ?

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2018/10/108.html