திருக்குறள் - வாய்மை
வாய்மை என்றால் உண்மை.
உண்மை என்றால் உண்மையைக் கூறுவது அல்ல. உண்மையின் தன்மை பற்றிக் கூறுவது.
குழப்பமாக இருக்கிறதா?
இரண்டும் இரண்டும் நாலு என்பது உண்மை.
தீ சுடும் என்பது உண்மை.
இங்கே உண்மைகளைப் பற்றிக் கூறவில்லை.
உண்மையின் தன்மை பற்றிக் கூறுகிறார். உண்மை என்றால் என்ன. எந்த மாதிரியான சொல்லும், செயலும் வாய்மையின் பாற்படும் என்பது பற்றி கூற இருக்கிறார்.
மக்கள் ஏன் உண்மை சொல்லுவது இல்லை? ஏன் பொய் சொல்கிறார்கள்?
பெரும்பாலும் இரண்டு காரணங்கள் பற்றி வாய்மை தவிர்க்கப் படுகிறது.
ஒன்று காமம். இரண்டாவது பொருள் பற்றியது.
பொருள் சேகரிக்க, பொருளை பாதுகாக்க, பொருளை அனுபவிக்க என்று பல சமயங்களில் பொய் சொல்ல வேண்டி வருகிறது. காமமும் அப்படித்தான்.
எனவே, வள்ளுவர் "கூடா ஒழுக்கம் (காமம்), கள்ளாமை (பொருளை கவர்ந்து கொள்ளுதல்)" என்ற இரண்டு அதிகாரத்தின் பின், வாய்மை என்ற அதிகாரத்தை வைத்து இருக்கிறார்.
வாய்மை என்றால் என்ன என்று நம்மிடம் கேட்டால் என்ன சொல்லுவோம்?
உள்ளதை உள்ளபடி மறைக்காமல் சொல்லுவது வாய்மை என்று சொல்லுவோம்.
வள்ளுவர் அதை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை.
வாய்மைக்கு அவர் ஒரு புது விளக்கம் தருகிறார்.
வாய்மை என்றால் என்ன என்று கேட்டால், எந்த உயிருக்கும் தீங்கு செய்யாத சொற்களே வாய்மை என்கிறார்.
பாடல்
வாய்மை எனப்படுவது யாதெனின் யாதொன்றும்
தீமை இலாத சொலல்.
பொருள்
வாய்மை = உண்மை
எனப்படுவது = என்று சொல்லப்படுவது
யாதெனின் = எது என்றால் கேட்டால்
யாதொன்றும் = எந்த ஒரு
தீமை = தீமையும்
இலாத சொலல் = இல்லாத சொற்கள்
மூன்று விடயங்களை நாம் கவனிக்க வேண்டும்.
முதலாவது, உள்ளதை உள்ளபடியே கூறுவது வாய்மை அல்ல.
இரண்டாவது, எந்த ஒரு தீமையும் இல்லாத சொற்களே வாய்மையான சொற்கள்.
மூன்றாவது, தீமை பயக்குமானால், உள்ளதை உள்ளபடியே சொல்லுவது கூட பொய்தான். அல்லது அது வாய்மையாகாது.
நடைமுறையில் சில விடயங்களை பற்றிச் சிந்திப்போம்.
கணவனோ மனைவியோ ஏதோ சொன்னார்கள் செய்தார்கள் என்பதற்காக மற்றவர் அவரை கடிந்து ஒரு வார்த்தை சொல்கிறார் என்றால் அது வாய்மை அல்ல. ஏன் என்றால் அந்த கடுமையான சொற்கள் "தீமை" பயப்பன.
பிள்ளைகளை கண்டிக்கிறோம் என்று சுடு சொற்களை சொன்னால், அது வாய்மை அல்ல.
கீழே வேலை பார்ப்பவரை சொல்லால் சுட்டால், அது வாய்மையான ஒன்று அல்ல.
இங்கே "தீது" என்றால் யாருக்கு என்ற கேள்வி வரும்.
வள்ளுவர் அதை மிக விரிவாக கொள்கிறார்.
"யாதொன்றும் தீமை இல்லாத" என்கிறார்.
அப்படி என்றால மற்ற மனிதர்களுக்கு மட்டும் அல்ல, பிராணிகளுக்கும், மரம் செடி கொடிகளுக்கும், மலை, ஆறு போன்றவற்றிற்கும் தீங்கு வராத சொற்களை சொல்ல வேண்டும்.
இப்போது மட்டும் அல்ல, இனி வரும் காலத்துக்கும் தீமை பயக்கக் கூடாது.
எந்த விதத்திலும், யாருக்கும், எப்போதும் தீங்கு தரக் கூடாது.
எவ்வளவு கடினமான செயல்.
மனைவிக்கு ஆதரவாக ஏதாவது கூறினால், சில சமயம் அம்மாவுக்குப் பிடிக்காது. அம்மா வருந்துவாள். அம்மாவும் வருந்தக் கூடாது, மனைவியின் முகமும் வாடக் கூடாது. அப்படி பேச வேண்டும். எவ்வளவு கடினம்.
பிள்ளையை இப்போது கண்டிக்கவில்லை என்றால் பின்னால் துன்பப்படும். தீமை பின்னால் வரலாம். "யாதொன்றும் தீமை இல்லாத சொலல்" என்றால் வருங்காலத்திலும் தீமை வரக் கூடாது.
மனம் வருந்தாமல் கண்டிக்க வேண்டும். கடினமான காரியம்.
ஒவ்வொரு சொல்லையும் நிறுத்தி, நிதானமாக யோசித்து, ஆராய்ந்து பின் பேச வேணும்.
"தீமை" என்றால் உடல் வருத்தம் மட்டும் அல்ல. மன வருத்தமும் வருத்தமும் தான்.
பேச்சிலே எவ்வளவு நிதானம் வேண்டும் என்று பாருங்கள்.
எந்த தீமையும் இல்லாத சொற்களை பேசி பழகினால், நாளடைவில் வாழ்க்கை அவ்வளவு இனிமையாக இருக்கும்.
