இராமாயணம் - நீள் கரம் பற்றிய கையினள்

இராமாயணம் - நீள் கரம் பற்றிய கையினள் 

இராமன் கனகம் போவேன் என்று சொன்னவுடன் நானும் உன்னுடன் வருவேன் என்று சீதை வாக்குவாதம் பண்ணுகிறாள். நின் பிரிவினும் சுடுமோ அந்த கானகம் என்று கேள்வி கேட்கிறாள். என்னை விட்டு விட்டு போவதுதான் உனக்கு இன்பமா என்று இராமனை மடக்குகிறாள்.

இராமன் யோசிக்கிறான்.

சீதை பார்த்தாள். இது சரி வராது என்று நேரே அரண்மனையின் உள்ளே போனாள் . தான் உடுத்தி இருந்த விலை உயர்ந்த ஆடை ஆபரணங்களை களைந்தாள் . மர உரியை புனைந்தாள் . இராமனுக்கு பின் வந்து நின்று, அவன் கையை பற்றிக் கொண்டு "வா போகலாம்" என்று சொல்லுவதை போல நின்றாள்.

எவ்வளவு பெரிய துன்பம் வந்தாலும், மனைவி "நான் உன்னோடு இருக்கிறேன்" என்ற சொன்னால் அந்த அன்பு, அந்த காதல் ஒரு ஆண்மகனை எந்த துன்பத்தையும் எதிர்த்து போராடும் ஆற்றலை தரும்.

நினைத்துப் பாருங்கள். சீதை, எப்படி வாழ்ந்தவள். ஜனகனின் ஒரே பெண். எவ்வளவு செல்லமாக வாழ்திருப்பாள். பட்டத்து இராணியாக வேண்டியவள்.

எல்லாவற்றையும் விடுத்து, மர உரி அணிந்து வந்து நின்றாள் என்றால் அவள் இராமன் மேல் எவ்வளவு அன்பு வைத்திருக்க வேண்டும்.

அவள் அந்த அளவு தன் மேல் அன்பு செய்ய இராமனும் எப்படி இருந்திருக்க வேண்டும் ?

கண்ணில் நீர் வர வைக்கும் அந்த பாடல்



அனைய வேலை, அகல்மனை எய்தினள்;
புனையும் சீரம் துணிந்து புனைந்தனள்;
நினையும் வள்ளல் பின் வந்து, அயல் நின்றனள்,
பனையின் நீள்கரம் பற்றிய கையினாள்.


பொருள்






அனைய வேலை = அந்த நேரத்தில்

அகல்மனை எய்தினள் = விட்டு விட்டு போகக் கூடிய வீட்டினை (இங்கே அரண்மனை) அடைந்தாள். விட்டுப் போவதற்கு முன்னே, "அகல் மனை " என்று கூறுகிறான் கம்பன்


புனையும் சீரம் = சீரம் என்றால் மரப் பட்டையையில் இருந்து செய்த ஆடை. அல்லது ஆடையாய் உடுத்தும் மரப் பட்டை.

துணிந்து புனைந்தனள்  = இதுதான் சரியான முடிவு என்று உறுதி செய்து பின், புனைந்தாள், (=உடுத்தினாள் )


நினையும் வள்ளல் = என்ன ஒரு வார்த்தை!  நினையும் வள்ளல். அவள் நினைக்கும் வள்ளல். அவளையே நினைக்கும் வள்ளல். இப்படித்தான் நடக்கும் என்று நினைத்த வள்ளல். மற்றவர்கள் (பக்தர்கள்) கேட்காமலே, தானே அவர்களுக்கு எது நல்லது என்று நினைந்து தரும் வள்ளல். பால் நினைந்து ஊட்டும் தாயினும்  சாலப் பரிந்து என்று மாணிக்க வாசகர் சொன்னது போல், நினையும் வள்ளல் இராமன்.  வள்ளல் என்றால் அளவு இல்லாமல் கொடுப்பவன். கொடுப்பதற்கு பதிலாக வேறு எதையும் எதிர் பாராமல் கொடுப்பவன். கொடுப்பதில் மகிழ்ச்சி அடைபவன்

இராமனிடம் அரசு இல்லை. கையில் ஒன்றும் இல்லை. இருந்தும் அவனை வள்ளல் என்கிறான் கம்பன். கொடுப்பதற்கு பணம்   வேண்டாம்...மனம் வேண்டும். அறம்  செய்ய விரும்பு என்றாள் ஔவை.

இராஜ்ஜியம் இல்லாவிட்டால் என்ன. அவனால் அன்பைத் தர முடியும், அருளைத் தர முடியும். அதை விடவா பொருள் பெரிது.

(இன்னொரு இடத்தில் இராமனை வள்ளல் என்றார் கம்பர் ...அதை பின்பொருநாள் பார்ப்போம் )

நினையும் வள்ளல்.


 பின் வந்து = அவன் பின்னே வந்து

 அயல் நின்றனள் = பக்கத்தில் நின்றாள்

பனையின் நீள்கரம் = பனை போன்ற நீண்ட இராமனின் கையை

பற்றிய கையினாள் = பற்றிய கையினாள். இராமனின் கையை பற்றிய சீதை.

வா, போகலாம் என்று அவன் கையை பற்றிக் கொண்டு நின்றாள்.

அரசை துறப்பதோ, கானகம் போவதோ அவளுக்கு பெரிய ஒன்றாகத் தெரியவில்லை. இராமன் கூட இருக்க வேண்டும். அவ்வளவுதான்.

சீதையின் அன்பை நினைத்து நெகிழ்வதா ?

இராமனின் ஆளுமையை நினைத்து நெகிழ்வதா ?

அந்த இரண்டையும் துல்லியமாக கவியில் வடித்த கம்பனின் கவித் திறமையை நினைத்து நெகிழ்வதா ?

தமிழ் தெரிந்ததற்காக இன்னும் ஒருமுறை சந்தோஷப் பட்டுக் கொள்ளுங்கள்.