திருவாசகம் - அதிசயப் பத்து - நொடியன சொல் செய்து

 திருவாசகம் - அதிசயப் பத்து - நொடியன சொல் செய்து 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/04/blog-post_24.html

நம்மை இந்தப் பிறவியில் ஆழ்த்தியது யார் ? 

நாம் செய்த பாவ புண்ணியங்களுக்கு தக்கவாறு நமக்குப் பிறவியை அளிப்பவன் இறைவன். 

இறைவன் நினைத்தால், "சரிப்பா, நாளையில் இருந்து இனி யாருக்கும் ஒரு பிறவியும் கிடையாது. எல்லாருக்கும் முக்தி. இதே வேலையாப் போச்சு உங்களோட. பிறந்து, இறந்து, பாவ புன்னியங்கள் செய்து, இன்ப துன்பங்களை அனுபவித்து, இதையெல்லாம் கணக்கு வைத்துக் கொண்டு...போதும்...இன்றோடு இனி யாருக்கும் எந்த பிறவியும் கிடையாது" என்று இறைவனால் செய்ய முடியுமா ? முடியாதா? 

முடியும்தானே? அவனால் முடியாதது எது?  பின் ஏன் செய்ய மாட்டேன் என்கிறான். எதுக்கு இந்த துன்பம்?  

IPL போட்டி நடக்கிறது. எதுக்கு இத்தனை போட்டி, பாயிண்ட் எல்லாம். எல்லாருக்கும் கோப்பை என்று கொடுத்துவிட்டுப் போகலாம்தானே ? ஆளுக்கு ஒரு கோப்பை.  நம்மால் அது முடியுதானே? பின் ஏன் செய்ய மாட்டேன் என்கிறோம்?  

அது ஒரு லீலை...அனுபவங்கள் ஆன்மாவைப் பக்குவப் படுத்துகின்றன. ஒரு கட்டத்தில் ஆன்மா சலிப்பு அடைந்து, போதும், என்று இறைவனை நாடத் தொடங்குகிறது. 

பொம்மைகளை வைத்து விளையாடும் பிள்ளை, சிறிது நேரத்தில் அவற்றை தூக்கிப் போட்டுவிட்டு, அம்மாவைத் தேடுவது போல. அவளைக் காணோம் என்றால் அழத் தொடங்கி விடும். ஏன், பொம்மைதான் இருக்கிறதே. வைத்துக் கொண்டு விளையாட வேண்டியதுதானே என்றால், அதில் சலிப்பு வந்து விடுகிறது. அம்மா வேண்டும். 

அது போல் ஆன்மாக்கள் இறைவனை தேடும் நிலை வரும். அது வரை பொம்மை விளையாட்டுத்தான். 

மணிவாசகர் சொல்கிறார் 

"இறைவா, நீ என்னை முன்னொரு காலம் உன்னை விட்டு நீக்கி, இந்த உலக வாழ்க்கையில் செலுத்தினாய். பின், நீயே எனக்கு மந்திர உபதேசம் செய்து, ஒரு துன்பமும் இல்லாமல் என்னை இந்தப் பிறவிக் கடலில் இருந்து கை தூக்கி விட்டாய். என் முன் வினைகள் என்னைத் தொடரா வண்ணம் பார்த்துக் கொண்டாய். என்னையும் ஆட்கொண்டு, உன் அடியவர்களில் ஒருவனாக சேர்த்துக் கொண்ட அதிசயத்தை என்னவென்று சொல்லுவது"

பாடல் 

நீக்கி, முன் எனைத் தன்னொடு நிலாவகை; குரம்பையில் புகப் பெய்து;

நோக்கி; நுண்ணிய, நொடியன சொல் செய்து; நுகம் இன்றி விளாக்கைத்து;

தூக்கி; முன் செய்த பொய் அறத் துகள் அறுத்து; எழுதரு சுடர்ச் சோதி

ஆக்கி; ஆண்டு; தன் அடியரில் கூட்டிய அதிசயம் கண்டாமே!

பொருள் 

நீக்கி = உன்னை விட்டு என்னை நீக்கி, விலகச் செய்து 

முன் எனைத்  = முன்பு என்னை 

தன்னொடு =  தன்னோடு 

நிலாவகை = எப்படி பிறை நிலா சிவனை விட்டுப் பிரியாமல் இருக்கிறதோ அது போல 

குரம்பையில் புகப் பெய்து = இந்தப் பிறவி என்ற சுழலில் என்னை விடாமல் அழுத்தி 

நோக்கி = பின் அன்புடன் நோக்கி 

நுண்ணிய = கூர்மையான, நுட்பமான 

நொடியன சொல் = ஒரு நொடியில் சொல்லும் சொல் 

செய்து = எனக்குச் சொல்லி 

நுகம் இன்றி விளாக்கைத்து = நுகம் என்றால் மாட்டுக்குக் கட்டும் நுகந் தடி. அந்த மாதிரி பிணைப்பு எதுவும் இல்லாமல் விவசாயம் செய்வது போல 

தூக்கி = என்னை இந்தப் பிறவிக் கடலில் இருந்து கை தூக்கி விட்டு 

முன் செய்த பொய் அறத் துகள் அறுத்து = முன்பு செய்த வினைகள் தூள் தூளாகும் படி செய்து 

எழுதரு சுடர்ச் சோதி ஆக்கி = மேல் நோக்கி எழுந்து சுடர் விடும் ஜாதியாக்கி 

ஆண்டு = ஆட்கொண்டு 

தன் அடியரில் கூட்டிய அதிசயம் கண்டாமே! = தன்னுடைய அடியவர்களில் சேர்த்துக் கொண்ட அதியசயத்தை கண்டோம். 

ஆன்மாக்கள் இந்தப் பிறவிச் சுழலில் சிக்கிக் கொள்கின்றன. வெளியே வர முடியாமல் தவிக்கின்றன. அவற்றின் மேல் கருணை கொண்டு, அவன் அவற்றிற்கு வீடு பேறு தருகிறான். 

நொடியன சொல் என்றால் ஒரு நொடியில் கூறிய சொல். ஏதோ உபதேசம் என்றால் ஒரு நான்கு ஐந்து நாள் சொல்லுவது அல்ல. ஒரே நொடி. அவ்வளவுதான். 

அருணகிரிக்கு முருகன் சொன்னது போல - "சும்மா இரு". அவ்வளவுதான் உபதேசம். 

இங்கே மணிவாசகருக்கு என்ன சொன்னார் என்று சொல்லவில்லை. உரை செய்தவர்கள் "ஓம்" என்று பிரணவத்தை உபதேசம் செய்தார் என்கிறார்கள். 

அதற்குப் பின், நீண்ட நாள் பூஜை, புனஸ்காரம், என்றெல்லாம் இல்லை. வேறு எதுவும் இல்லை. 

"நுகம் இன்றி விளாக்கைத்து"

ஆன்மீக நூல்களின் தளம் வேறு எங்கோ இருக்கிறது. இவற்றின் உட்பொருள் காண்பது என்பது கடினம். முதலில் மேலோட்டமான பொருள் என்ன என்று தெரிந்து கொள்வோம். பின் உட்பொருளை தேட வேண்டும். 

தேடித்தான் கண்டு பிடிக்க வேண்டும். 

திருக்குறள் - வெகுளாமை

 திருக்குறள் - வெகுளாமை 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/04/blog-post_10.html

வெகுளுதல் என்றால் கோபம் கொள்ளுதல். 

வெகுளாமை என்றால் கோபம் கொள்ளாமல் இருத்தல். 

வள்ளுவர் என்ன சொல்ல வருகிறார்?  கோபமே படக் கூடாது என்கிறாரா?  ஒருவன் என்ன தவறு செய்தாலும் கோபமே படக் கூடாதா? இதெல்லாம் நடக்கிற காரியமா?  நடை முறைக்கு ஒத்து வருமா?  என்று கேட்கலாம்.

பரிமேலழகர் சொல்கிறார், "வெகுளாமை என்றால் வெறுமனே கோபப் படாமல் இருத்தல் அல்ல. கோபப் பட தகுந்த காரணம் இருந்தும், கோபப் படாமல் இருத்தல்" என்கிறார். 

சில பேர் காரணமே இல்லமால் எரிந்து விழுவார்கள். 

சிலர்க்கு கோபப்பட்டு பேசுவதே இயல்பாக இருக்கும். சாதரணமாகவே பேசத் தெரியாது. 

ஒன்றை ஞாபகம் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

இந்த அதிகாரம் இருப்பது துறவறவியலில். இது துறவிகளுக்குச் சொல்லப் பட்டது. 

அதானே பார்த்தேன், நமக்கு இல்லை என்று ஒதுக்கி விடக் கூடாது. துறவிக்கு இது கட்டாயம். இல்லறத்தில் இருப்பவர்கள் கடை பிடிக்கக் கூடாது என்று அல்ல. முயற்சி செய்ய வேண்டும். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அது நோக்கி நகர வேண்டும். 

முதல் குறள் 

யாரிடம் கோபம் கொள்ளலாம், யாரிடம் கோபம் கொள்ளக் கூடாது என்று சொல்கிறார். 

நம்மை விட வலிமை குன்றியவர்கள் நமக்கு ஒரு தீங்கு செய்தாலும், அவர்கள் கோபம் கொள்ளக் கூடாது. நம்மை விட வலிமையானவர்கள் நமக்கு ஒரு தீங்கு செய்தால், அவர்கள் மேல் கோபப் பட்டாலும் ஒன்றும் பலன் இல்லை. எனவே எக்காலத்தும், யார் மீதும் கோபம் கொள்ளக் கூடாது என்கிறார். 

பாடல் 

செல்இடத்துக் காப்பான் சினங்காப்பான் அல்இடத்துக்

காக்கின்என் காவாக்கால் என்

பொருள் 

செல்இடத்துக் = ஒருவனுடைய சினம் செல்லும் இடத்து, அதாவது மெலியார் மேல் 

காப்பான் = சினத்தை காப்பவன் 

சினங்காப்பான் = சினத்தை கட்டுப் படுத்துபவன் என்று கூறப் படுவான் 

 அல்இடத்துக் = மற்ற இடத்து (அதாவது வலியார் மேல்) 

காக்கின்என் = கோபத்தை காட்டினால் என்ன 

காவாக்கால் என் = காட்டாவிட்டால் என்ன 

செல்லிடம், அல்லிடம் என்று இரண்டு இடங்களைக் கூறுகிறார். அது இடம் அல்ல. கோபம் செல்லும் மெலியார், கோபம் செல்லாத வலியார் என்று பொருள் கொள்ள வேண்டும். 

தெருவில் ஒரு தீயவன் இருக்கிறான். அவன் நாம் போகும் போது ஏதோ சொல்லி நம்மை கேலி செய்கிறான். அவனிடம் போய் சண்டை போட முடியுமா? அவன் பல முறை சிறை சென்று வந்தவன். அவனிடம் நம் கோபத்தைக் காட்டினால் நமக்குத்தான் மேலும் தீங்கு வரும். 

சரி, கோபப் படாமல், "அவனை மன்னித்து விட்டேன்" என்று பெருந்தன்மையாக சொன்னாலும், அவனுக்கு ஒரு பாதிப்பும் இல்லை. அவனை மன்னிப்பது என்பது பெரிய அறச் செயல் அல்ல. நம் உயிருக்கு பயந்து அவனை மன்னிக்கிறோம். அதில் அருள்  இல்லை. 

எனவே, அவனிடம் கோபத்தைக் காட்டினாலும், காட்டாவிட்டாலும் ஒரு பயனும் இல்லை. 

நம்மை விட மெலியவர்கள், வீட்டில் வேலை செய்யும் பெண்கள், வண்டி ஓட்டுபவர், வீட்டு காவலாளி, அலுவலகத்தில் நமக்கு கீழே வேலை செய்பவர்கள் என்று நம்மை விட வலிமை குறைந்தவர்கள் மேல் கோபத்தைக் காட்ட முடியும். அந்த சமயத்தில் கோபத்தைக் காட்டாமல் இருப்பதுவே சிறந்த அறம். 

ஏன் கோபப் படக் கூடாது? பட்டால் என்ன ஆகும்?

மேலும் சிந்திப்போம். 

திருவருட்பா - நடுக்கம்

 திருவருட்பா - நடுக்கம் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/04/blog-post_7.html

சமீபத்தில் ஒரு நண்பரின் இல்லத்துக்குச் சென்றிருந்தேன். அவருடைய மகன் ஏதோ வீடியோ கேம் விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். என்னதான் விளையாடுகிறான் என்று பார்த்தேன். 

ஏதோ சேசிங் கேம் போல. பைக்கில் செல்லும் ஒருவன், முன்னால் செல்லும் ஒரு ஆம்புலன்ஸ் கதவைத் திறந்து, அதில் உள்ள ஒரு நோயாளியை வெளியே இழுத்து, பாலத்தின் மேல் இருந்து கீழே தள்ளி விட்டு, பைக்கில் பறக்கிறான். போகிற வழியில் தெருவில் சும்மா போய் கொண்டு இருப்பவர்களை காலால் எட்டி உதைத்து கீழே விழ வைக்கிறான். பைக்கில் செல்லும் மற்றவர்கள் மேல் வண்டியை விட்டு ஏத்துகிறான். 

எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. எதுக்காக இதையெல்லாம் செய்ய வேண்டும் என்று அவனைக் கேட்டேன். அவனோ, கேம் அங்கிள் ...என்று சொல்லிவிட்டு மேலும் மேலும் சாலையில் என்னவெல்லாம் செய்யக் கூடாதோ அனைத்தையும் செய்து கொண்டிருந்தான். 

அவனுக்கு அதில் ஒரு வருத்தமோ, கவலையோ இல்லை. நோயாளியை பாலத்தின் மேல் இருந்து தள்ளி விடுவது என்ன விளையாட்டோ தெரியவில்லை.

சின்னப் பையன். வீடியோ கேம் விளையாடுகிறான். இதெல்லாம் ஒரு பெரிய விஷயமா என்று நினைக்கலாம். 

பெரியவர்களும் அப்படித்தான் இருக்கிறார்கள். இன்று வரும் சினிமா, டிவி சீரியல்கள் போன்றவற்றில் வரும் வன்முறைக்கு அளவே இல்லை. தலையை சீவுவதும், இரத்தம் சொட்ட சொட்ட வெட்டுவதும், வெடி வைப்பதும், கையை காலை முறிப்பதும்....வன்முறை எல்லை மீறி காட்டுகிறார்கள். 

இவற்றையெல்லாம் பார்த்து பார்த்து மக்கள் மனம் மரத்துப் போய் விடும். சாதாரண வன்முறையில் ருசி குறைந்து மேலும் மேலும் வேண்டும் என்று மனம் எதிர்பார்க்கும். 

மனம் மரத்து, இறுகிப் போய் விடும். உயிர்கள் மேல் அன்பு போய் விடும்.  கருணை வற்றும். 

வள்ளல் பெருமான் சொல்கிறார்....

"மீனவர்கள் மீன் வலையும், தூண்டிலும் கொண்டு போவதைப் பார்த்து உள்ளம் நடுங்கினேன்" என்கிறார். 

ஐயோ, இவ்வளவு மீன்கள் மூச்சு விட முடியாமல் மூச்சுத் திணறி துடி துடித்து இறக்குமோ என்று என்று பதறுகிறார். மீனவர்கள் இன்னும் மீனைப் பிடிக்கவில்லை. மீன்கள் சாகவில்லை. சாகுமே, என்று நினைத்து வருந்துகிறார். 

அந்தத் தூண்டிலையும், வலையையும் கொலை கருவிகளாக பார்க்கிறார். 

உயிர்கள் மேல் எவ்வளவு கருணை இருந்தால் ஒரு மனிதன் இவ்வளவு துடிக்க முடியும். 

பாடல் 

துண்ணெனக் கொடியோர் பிற உயிர் கொல்லத்

தொடங்கிய போதெல்லாம் பயந்தேன்

கண்ணினால் ஐயோ பிற உயிர் பதைக்கக்

கண்ட காலத்திலும் பதைத்தேன்

மண்ணினில் வலையும் தூண்டிலும் கண்ணி

வகைகளும் கண்ட போதெல்லாம்

எண்ணி என் உள்ளம் நடுங்கிய நடுக்கம்

என் தந்தை நின் திரு உளம் அறியும்.

பொருள் 

துண்ணெனக் = துடித்து எழுந்து 

கொடியோர் = கொடியவர்கள் 

பிற உயிர் கொல்லத் = பிற உயிர்களைத் கொல்லத் 

தொடங்கிய போதெல்லாம் பயந்தேன் = தொடங்கிய போதெல்லாம் பயந்தேன். இவரைக் கொல்ல வில்லை. மற்ற உயிர்களை கொல்வதை அறிந்து இவர் பயப்படுகிறார். 

கண்ணினால் = என்னுடைய கண்களால் 

ஐயோ = ஐயோ 

பிற உயிர் பதைக்கக் = பிற உயிர்கள் பதை பதைக்க துடிப்பதை 

 

கண்ட காலத்திலும் பதைத்தேன் = கண்ட போது பதைத்தேன் 

மண்ணினில் = மண்ணில் (கடற் கரையில்) 

வலையும் = மீன் பிடிக்கும் வலையும் 

தூண்டிலும் = தூண்டிலும் 

 கண்ணி = மீன் பிடிக்கும் கண்ணிகளும் 

வகைகளும் = அது போன்ற கருவிகளையும் 

கண்ட போதெல்லாம் = ஒவ்வொரு முறை பார்க்கும் போதும் 

எண்ணி = அவை எப்படி எல்லாம் உயிர்களை வதைக்குமோ என்று எண்ணி 

என் உள்ளம் நடுங்கிய நடுக்கம் = என் உள்ளம் நடுங்கிய நடுக்கம் 

என் தந்தை நின் திரு உளம் அறியும் = என் தந்தை போன்றவனே, நீ அறிவாய் 

.

மற்ற உயிர்களுக்கு துன்பம் வருமே, இவர்கள் துன்பம் செய்வார்களே என்று இவர் பதறுகிறார். 

ஜீவ காருண்யத்தின் உச்சம். 

திருவாசகம் - மெய்யெனக் கருதி

திருவாசகம் - மெய்யெனக் கருதி 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/04/blog-post_3.html

இன்பம் வேண்டாம் என்று யார் சொல்லுவார்கள். 

இன்பத்தைத் தேடித்தானே இத்தனை அலைச்சலும். 

இன்பம் எங்கே இருக்கிறது?  

பொருள்களில், அனுபவங்களில் இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. 

அது உண்மையா?

உருசியான உணவு. நெய் மணக்கிறது. நாக்கில் எச்சில் ஊறுகிறது. மருத்துவர் சொன்னது ஞாபகம் வருகிறது. அரிசிச் சோறு சாப்பிட்டால் அது தான் கடைசிச் சாப்பாடு என்று.   கை வைக்க மனம் வருமா? 

அருமையான இருக்கை. மெத் மெத்தென்று இருக்கிறது. சாய்ந்து கொள்ளலாம். உட்காரும் இடத்தில் ஒரு கட்டி, அல்லது மூல வியாதி. உட்கார மனம் வருமா? பயம் வரும். 

பொருளில் இல்லை இன்பம். 

அனுபவிக்கும் உடலில் இருக்கிறது. ஒற்றைத் தலை வலி மண்டையைப் பிளக்கும் போது, சுவையான ஐஸ் கிரீம் கொடுத்தால் ருசிக்க மனம் வருமா?

சரி, உடல்தான் ஆதாரம் என்று தெரிகிறது. 

இந்த உடல் எப்படிப்பட்டது?

சொல்லவே வேண்டாம். நீரும் சலமும் ஒழுகிக் கொண்டே இருக்கும் ஒரு ஓட்டைப் பாத்திரம். எந்நேரமும் அழுக்கு சேர்ந்து கொண்டே இருக்கும். ஒவ்வொரு நாளும் இடுகாட்டுக்கு ஒரு அடி எடுத்து வைத்துக் கொண்டே இருக்கும். 

இந்த உடலுக்கா இந்தப் பாடு?  

வயதானவர்கள், மருத்துவ மனைகளில் இருக்கும் நிலையைப் பார்த்தால் பரிதாபமாக இருக்கும். மூக்கில், வாயில், கையில், காலில் என்று எங்கு பார்த்தாலும் ஏதேதோ வயர்களை சொருகி இருப்பார்கள். கருவிகளோடு ஒரு கருவியாக கிடப்பார்கள். 

மல சலம் போவது கூடத் தெரியாது. 

ஏதோ இந்த உடல் கால காலமாய் நம்மோடு இருக்கப் போவது போலவும், இருக்கின்ற இன்பங்களை எல்லாம் ஒன்று விடாமல் அனுபவித்து விடலாம் என்றும் மனிதன் கணக்குப் போடுகிறான். 

"இந்த உடலை மெய் எனக் கருதி, துன்பக் கடலில் விழுந்து அழுந்துவேனை ஒளி வீசும் என் தந்தையான சிவன் என்னை ஆட்கொண்டு தன் அடியவர் கூட்டத்தில் சேர்த்துக் கொண்ட அதிசயத்தை என்னவென்று சொல்லுவது"

பாடல் 

பொத்தை ஊன்சுவர் புழுப்பொதிந் துளுத்தசும் பொழுகிய பொய்க்கூரை

இத்தை மெய்யெனக் கருதிநின்றிடர்க் கடற் சுழித்தலைப் படுவேனை

முத்து மாமணி மாணிக்க வயிரத்த பவளத்தின் முழுச்சோதி

அத்தன் ஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே

பொருள் 

பொத்தை = ஓட்டை. ஒன்பது ஓட்டைகள் 

ஊன் = மாமிசம் நிறைந்த 

சுவர் = மாமிசத்தை சுவர் போல் பூசி 

புழுப் = புழுக்கள் 

பொதிந் து = நிறைந்த 

உளுத்த = உறுதியில்லாத 

அசும் பொழுகிய = அசும் என்ற நின நீர் 

பொய்க்கூரை = பொய்யான கூரை 

இத்தை = இந்த உடலை 

மெய்யெனக் கருதி = உண்மையென்று கருதி 

நின்றிடர்க் = நின்று இடர். அதில் நின்று துன்பக் 

கடற் = கடலில் 

சுழித்தலைப்  = சுழலில் 

படுவேனை = மாட்டிக் கொண்டு தவிக்கும் என்னை 

முத்து = முத்து 

மாமணி = பெரி மணி 

மாணிக்க = மாணிக்கம் 

வயிரத்த = வைரம் 

பவளத்தின் = பவளம் 

முழுச்சோதி = இவற்றின் முழு ஒளியை  கொண்ட சோதி வடிவான 

அத்தன்  =என் தந்தை 

ஆண்டு = என்னை ஆட்கொண்டு 

தன் அடியரிற் = தன் அடியவர் கூட்டத்த்ஹில் 

கூட்டிய = சேர்த்துக் கொண்ட 

அதிசயங் கண்டாமே = அதிசயத்தைக் கண்டு கொண்டோம் 

திருக்குறள் - வாய்மை - மெய்யா கண்டவற்றுள்

 திருக்குறள் - வாய்மை - மெய்யா கண்டவற்றுள் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/04/blog-post.html

ஒரு நூலை எப்படிப் படிக்க வேண்டும்?

கதை புத்தகம் என்றால் எப்படி வேண்டுமானாலும் படித்துக் கொள்ளலாம். 

பாட நூல்கள், அறிவு நூல்கள், அற நூல்கள் போன்றவற்றை எப்படிப் படிப்பது?  

ஏன், அதில் என்ன சிக்கல்? மற்ற நூல்களைப் போல அவற்றையும் படிக்க வேண்டியதுதானே?  புரியாவிட்டால் அகராதி, இன்டர்நெட் எல்லாம் இருக்கே. அதில் பார்த்துத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியதுதான் என்று நாம் நினைக்கலாம். 

சரி, தெரிந்து கொள்கிறோம் என்றே வைத்துக் கொள்வோம். அது சரிதானா என்று எப்படி அறிவது?  நாம் ஏதோ ஒன்றை புரிந்து கொள்கிறோம். அதுதான் சரி என்று நம் வாழ்வை நடத்தலாம். ஒரு வேளை நம் புரிதல் தவறாக இருந்து விட்டால்?  வாழ் நாள் பூராவும் தவறாகவே வாழ்ந்திருப்போம் அல்லவா?  எவ்வளவு பெரிய தவறு அது.

உயரிய நூல்களை ஒரு சிறந்த ஆசிரியர் மூலம் படிக்க வேண்டும் என்று நம் முன்னவர்கள் நினைத்தார்கள். தானாக படித்துத் தெரிந்து கொள்ள முடியாது. 

அது ஒரு புறம் இருக்கட்டும். 

வள்ளுவர் சொல்கிறார் "நான் மெய்யாக கண்டவற்றில் வாய்மையை விட சிறந்த ஒன்றும் எதுவும் இல்லை" என்று. 

பாடல் 

யாமெய்யாக் கண்டவற்று ளில்லை யெனைத்தொன்றும்

வாய்மையி னல்ல பிற.

பொருள் 

யாமெய்யாக் = யாம் மெய்யாக 

கண்டவற்று ளில்லை = கண்டவற்றுள் இல்லை 

யெனைத்தொன்றும் = வேறு ஒன்றும் 

வாய்மையி னல்ல பிற = வாய்மையைத் தவிர பிற ஒன்று.

நாம் படித்துக் கொண்டு போனால், "சத்தியமாகச் சொல்கிறேன். வாய்மைதான் உயர்ந்த அறம்" என்று வள்ளுவர் கூறுவதாக நினைத்துக் கொண்டு மேலே போய் விடுவோம். 

பரிமேலழகர் போன்ற உயர்ந்த உரை ஆசிரியர்கள் மூலம் படிப்பதன் மூலம் இதில் எவ்வளவு நுண்ணிய, ஆழமான அர்த்தங்கள் இருக்கிறது என்று புரியும். 

"மெய்யா" என்பதற்கு என்ன அர்த்தம்? உண்மையாக, சத்தியமாக என்று நாம் பொருள் சொல்வோம். பரிமேலழகர் சொல்கிறார் "மெய் நூல்களாக கண்டவற்றுள்" என்று.  உலகில் எவ்வளவோ உண்மை பற்றி ஆராய்ந்து சொல்லும் நூல்கள் இருக்கின்றன. அந்த அனைத்து நூல்களிலும் என்கிறார். 

எதுக்கு அனாவசியமா நேரத்தை வீணாக்குகிறாய். நான் எல்லா நூல்களையும் படித்துவிட்டுச் சொல்கிறேன் என்கிறார் வள்ளுவர். 

அது சரி, மெய் நூல்கள் என்றால் என்ன என்ற கேள்வி வரும் அல்லவா?  ஆளாளுக்கு ஒரு நூலை கொண்டு வருவார்கள். இதுதான் உண்மையான மெய் நூல் என்று. எப்படி இனம் காண்பது?  

பரிமேலழகர் சொல்கிறார். பிரமிக்க வைக்கிறது. 

"தம்கண் மயக்கம் இன்மையின் பொருள்களை உள்ளவாறு உணரவல்லராய்க் காம வெகுளிகள் இன்மையின் அவற்றை உணர்ந்தவாறே உரைக்கவும் வல்லராய இறைவர், அருளான் உலகத்தார் உறுதி எய்துதற் பொருட்டுக் கூறிய ஆகமங்கள்"

அவர் உரைக்கு,  நாம் உரை காணவேண்டும். ...:)

"தம்கண் மயக்கம் இன்மையின்" - அதாவது தனக்கு ஒரு குழப்பமும் இல்லாமல். எது சரி, எது தவறு என்ற குழப்பம் எதுவும் இல்லாமல். 

"பொருள்களை"  உலகில் உள்ள பொருள்களை 

உள்ளவாறு உணரவல்லராய்க் = அவை எப்படி இருக்கின்றனவோ அப்படியே உணர வல்லவர்கள். 

காம வெகுளிகள் இன்மையின் = காமமும், கோபமும் இல்லாமல். அதாவது விருப்பு, வெறுப்பு, இல்லாமல் 

அவற்றை உணர்ந்தவாறே உரைக்கவும் = அந்தப் பொருள்களை உண்மையாக உணர்ந்தது மட்டும் அல்ல, உணர்ந்தவாறே சொல்லவும். சிலருக்கு உண்மை தெரியும். இருந்தாலும், சுய இலாபம் கருதி உண்மையை மறைத்து, திரித்துச் சொல்லி விடுவார்கள். அப்படி அல்லாமல். 

வல்லராய = திறமை உள்ளவர்களாக 

இறைவர் = அப்படி இருக்கக் கூடியவர் உலகிலேயே ஒருவர்தான். அவர்தான் கடவுள். 

அருளான் = அந்தக் கடவுளின் அருள் பெற்ற 

உலகத்தார் = உலகில் உள்ளவர்கள் 

உறுதி = நிலையான வீடு பேறு 

எய்துதற் பொருட்டுக் = அடைவதற்காக 

கூறிய ஆகமங்கள் = கூறப்பட்ட ஆகமங்கள் 

அதாவது, இறை அருள் பெற்ற பெரியவர்கள், சான்றோர்கள், , உலக மக்கள் நன்மை அடையும் படி சொல்லப்பட்ட ஆகம நூல்கள்தான் மெய்யான நூல்கள் என்கிறார். 

அப்படி என்றால், மற்றவை உண்மையை எடுத்துச் சொல்லும் நூல்கள் அல்ல என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும். 

அப்படிப்பட்ட அனைத்து மெய் நூல்களிலும், வாய்மையை விட உயர்ந்த அறம் ஒன்றும் இல்லை என்கிறார். 

கவனிக்க வேண்டியது, மெய் நூல்கள் பல இருக்கின்றன. நான் படிக்கும் நூல்தான் மெய் நூல் என்றும் மற்றவை எல்லாம் பொய் என்றும் நினைக்கக் கூடாது. வள்ளுவர் அவற்றை எல்லாம் படித்து இருக்கிறார். 

இதெல்லாம் பரிமேலழகர் இல்லாவிட்டால் தெரிந்தே இருக்காது. 

எனவே, உயரிய நூல்களை ஆசிரியர் துணை கொண்டு அணுகுவது நலம். 

வாய்மை அதிகாரம் முற்றிற்று.  

பெரிய புராணம் - உன்னால் எப்படி முடியும்?

பெரிய புராணம் - உன்னால் எப்படி முடியும்?

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/03/blog-post_31.html

மனிதன் நினைக்கிறான் தன் காரியங்களை தானே நிர்ணயம் செய்து அவற்றை செய்து முடிப்பதாக. 

நான் என்ன சாப்பிட வேண்டும், எத்தனை மனைக்கு அலுவலகம் செல்ல வேண்டும், என்ன வேலை செய்ய வேண்டும், என்று தன் வாழ்வின் நொடிகளை தான் தீர்மானிப்பதாக மனிதன் நினைக்கிறான். 

அது சரியா?

அடுத்த நொடி எது பற்றி சிந்திக்கப் போகிறான் என்று ஒருவனுக்குத் தெரியுமா?  அடுத்த நொடி எதைப் பார்க்கப் போகிறோம் என்று ஒருவனால் உறுதியாகக் கூற முடியுமா?  

பேசும் போது ஒலி வருகிறது. அந்த ஒலி வருவதற்கு முன்னால் அது எங்கே எப்படி இருந்தது?  நீங்கள் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது ஒவ்வொரு வார்த்தையையும் நீங்கள் யோசித்து, தேர்ந்து எடுத்துத்தான் பேசுகிறீர்களா? எப்படி சொற்கள் வந்து கொண்டே இருக்கின்றன? யார் முடிவு செய்தது இந்த இந்த வார்த்தைகளை பேச வேண்டும் என்று?  

இந்த பிரபஞ்ச வெளியில் அறிவு கொட்டிக் கிடக்கிறது. ஆங்கிலத்தில் Cosmic Consciousness என்று சொல்லுகிறார்கள். அந்த பேரறிவை எட்டிப் பிடித்து விட்டால் நமக்குத் தேவையானது எல்லாம் அங்கிருந்து கிடைக்கும் என்கிறார்கள். 

அசரீரி என்று சொல்கிறார்களே அது அதன் வெளிப்பாடு. 

அறிவியல் உலகில் எத்தனையோ பெரிய பெரிய கண்டுபிடிப்புகள் தற்செயலாய், கனவில், ஒரு விபத்தின் மூலமாக வெளிப்பட்டு இருக்கின்றன. அதெல்லாம் அந்த பிரபஞ்ச அறிவின் வெளிப்பாடு என்கிறார்கள். 

பெரிய புராணம் பாடு என்று அநபாய சோழன் சேக்கிழாரிடம் கூறினான். சேக்கிழாருக்கு எப்படி பாடுவது என்று தெரியவில்லை. சிதம்பரம் சென்று, சிவனை வேண்டி தொழுதார். அசரீரி வெளிப்பட்டது "உலகெலாம்" என்று அடி எடுத்துக் கொடுத்தது. 

முழுவதும் பாடி விட்டார். அரங்கேற்றம் செய்ய வேண்டும். 

"அடியார்கள் புராணத்தை பாடும் அளவுக்கு உனக்கு திறமை இருக்கிறதா என்று யாராவது கேட்டால் அவர்களுக்குச் சொல்லுவேன், இது என் கூற்று அல்ல. மெய் முதற் கடவுளான சிவனின் கூற்று...அவன் கூறித்தான் நான் இதைப் பாடினேன்"  என்று அவை அடக்கம் சொல்கிறார். 

நானாக செய்தது ஒன்றும் இல்லை. இது எனக்குத் தரப்பட்டது. நான் அதை உங்களுக்குத் தருகிறேன் என்கிறார். 

பாடல் 

அருளின் நீர்மைத் திருத்தொண் டறிவருந்

தெருளின் நீரிது செப்புதற் காமெனின்

வெருளின் மெய்ம்மொழி வானிழல் கூறிய

பொருளின் ஆகும் எனப்புகல் வாமன்றே .

பொருள் 

அருளின் நீர்மைத் = அருள் தன்மை. அருள் ஒன்றையே இயல்பாகக் கொண்ட 

 திருத்தொண் டறிவருந் = திருத் தொண்டர்களை அறியும் திறம் 

தெருளின் = மயக்கமற அறிவது 

நீரிது = நீர் (சேக்கிழாராகிய நீர்) இதை  

செப்புதற் காமெனின் = செப்புவதுற்கு + ஆம் + எனின் = சொல்லுவது எவ்வாறு என்று கேட்டால் 

வெருளின்= மயக்கம் அற்ற 

மெய்ம்மொழி = உண்மையான மொழி 

வானிழல் = வான் + நிழல் = அசரீரி 

கூறிய = கூறிய 

பொருளின் ஆகும் = பொருளின் மூலம் 

எனப்புகல் வாமன்றே = என்று சொல்வேன் 

"அடியவர்களின் புகழை உம்மால் எப்படி சொல்ல முடியும் என்று கேட்டால், வானில் இருந்து வந்த அசரீரி சொல்லக் கேட்டதால், என்னால் முடியும்" என்கிறார் சேக்கிழார் பெருமான். 

எப்படி தொலைக் காட்சிப் பெட்டியில் ஒரு குறிப்பிட்ட நிலையத்தை (channel ) ரிமோட் கன்ட்ரோலில் அழுத்தினால் அந்த நிலையத்தின்ஒளி பரப்பாவது நம் பெட்டியில் தெரிகிறதோ, அது போல், இறை அருள் கிடைக்கும் போது, எந்த அறிவையும் அங்கிருந்து பெற்றுக் கொள்ள முடியும். 

அந்த அறிவு எந்நேரமும் வந்து கொண்டே தான் இருக்கிறது. தொலைக் காட்சிப் பெட்டியை ஆன் செய்ய வேண்டும், அந்த குறித்த நிலையத்தின் அலை வரிசையை பிடிக்க வேண்டும். பிடித்தால் வந்து விடும். 

திருக்குறள் - விளக்கு

 திருக்குறள் - விளக்கு 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/03/blog-post_20.html

நம் வீடுதான். எது எது எங்க இருக்கும் என்று நமக்கு நன்றாகத் தெரியும். 

ஒரு நாள் சற்று தாமதமாக வீட்டுக்கு வருகிறோம். இரண்டாம் ஆட்டம் சினிமா பார்த்துவிட்டு என்று வைத்துக் கொள்வோமே. மின்சாரம் இல்லை. நம் வீடுதானே என்று நம்மால் எளிதாக உள்ளே சென்று காரியங்கள் செய்ய முடியுமா? அங்கும் இங்கும் முட்டிக் கொள்வோம். கட்டில் ஒரு பக்கம் இடிக்கும். நாற்காலி இன்னொரு பக்கம். மேஜை மறுபக்கம். 

கை பேசி விளக்காவது வேண்டும் எது எது எங்கே இருக்கிறது என்று அறிந்து கொள்ள. இடித்துக் கொள்ளாமல் செயல் பட. அடி பட்டுக் கொள்ளாமல் இருக்க. தவறி விழுந்துவிடாமல் இருக்க. 

அது வீட்டுக்கு. 

நம் வாழ்வை நாம் எப்படி நடத்திச் செல்வது ?

எது சரி, எது தவறு என்று எப்படி தெரியும்? யார் நல்லவர், யார் கெட்டவர் என்று எப்படித் தெரியும். 

மனம் பூராவும் அறியாமை என்று இருள் மண்டிக் கிடக்கிறது. இதை வைத்துக் கொண்டு எப்படி வாழ்வை செம்மையாக நடத்துவது ?

இந்த அறியாமை என்ற இருளைப் போக்கி வெளிச்சம் தருவது எது ?

வாய்மை என்ற விளக்கே மிகச் சிறந்த விளக்கு என்கிறார் வள்ளுவர். 

பாடல் 

எல்லா விளக்கும் விளக்கல்ல சான்றோர்க்குப்

பொய்யா விளக்கே விளக்கு

பொருள் 

எல்லா விளக்கும் = புற இருளை போக்கும் அனைத்து விளக்குகளும் 

விளக்கல்ல = விளக்கு அல்ல 

சான்றோர்க்குப் = சான்றோருக்கு 

பொய்யா விளக்கே விளக்கு = பொய்யாமை என்ற விளக்கே விளக்கு ஆகும். 

மற்ற விளக்குகள் எல்லாம் சூரியன், சந்திரன், தீ, மற்றும் வீட்டில் ஏத்தும் குத்து விளக்கு, அகல் விளக்கு, மின்சார விளக்கு போன்றவை. இவை புற இருளை மட்டுமே போக்கும். எனவே அவை சிறந்தவை அல்ல. 

அக இருளை நீக்கும் வாய்மை என்ற விளக்கே உண்மையான விளக்கு என்று சான்றோர் கொள்வர். 

நான்மணிக் கடிகை - எதுக்கு எது வேண்டும் ?

 நான்மணிக் கடிகை - எதுக்கு எது வேண்டும் ? 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/03/blog-post_19.html

கல்யாண வீட்டுக்குப் போக வேண்டும் என்றால் நல்ல துணி உடுத்திப் போக வேண்டும். நன்றாக படிக்க வேண்டும் என்றால் நல்ல புத்தங்கள் வேண்டும். 

இது போல வாழ்வில் எது ஒன்றையும் அடைவதற்கு வேறொன்றின் துணை தேவைப்படுகிறது. 

ஒருவன் இழிவு அடையாமல் இருக்க வேண்டுமானால் என்ன செய்ய வேண்டும்?  

பேர் நிலைத்து நிற்க வேண்டும் என்றால் என்ன செய்ய வேண்டும்?

எப்போதும் கூடவே துணைக்கு ஒன்றும் என்றால் என்ன செய்ய வேண்டும் ?

எல்லோரையும் வெற்றி கொள்ள வேண்டும் என்றால் என்ன செய்ய வேண்டும்?

நான்மணிக் கடிகை விடை தருகிறது.

பாடல் 

 இன்னாமை வேண்டின் இரவெழுக இந்நிலத்து

மன்னுதல் வேண்டின் இசைநடுக - தன்னொடு

செல்வது வேண்டின் அறஞ்செய்க வெல்வது

வேண்டின் வெகுளி விடல்.

பொருள் 

இன்னாமை வேண்டின் = ஒருவன் பிறரால் இகழப் பட விரும்பினால் 

இரவெழுக = பிச்சை எடுக்க வேண்டும். 

இந்நிலத்து = இந்தப் பூமியில் 

மன்னுதல் வேண்டின் = நிலைத்து நிற்க வேண்டும் என்றால் 

இசைநடுக = புகழ் தரும் வினைகளைச் செய்ய வேண்டும் 

தன்னொடு = எப்போதும் தன்னோடு  கூடவே  

செல்வது வேண்டின் = ஒன்று இருக்க வேண்டும் என்றால்

அறஞ்செய்க = அறம் செய்க 

வெல்வது வேண்டின் = எல்லோரையும் வெல்ல வேண்டும் என்றால் 

வெகுளி விடல் = கோபத்தை விட்டு விட வேண்டும் 

யாரிடமும், எதையும் இலவசமாகப் பெற நினைக்கக் கூடாது. அது இழிவைத் தரும். எனக்கு அந்த உதவி செய், இந்த உதவி செய், என்று நண்பர்களிடமும் உறவினர்களிடமும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தால், உன்னை ஒரு பிச்சைக்காரன் என்றே அவர்கள் நினைப்பார்கள். 

நல்ல காரியங்களைச் செய்தால் தனக்குப் பின்னும் பேர் நிலைத்து நிற்கும். 

ஒருவன் செய்யும் அறம் அவனோடு எப்போதும் கூடவே இருக்கும். 

கோபம் இல்லாதவன் மற்றவர்களை எளிதில் வென்று விட முடியும். 

திருக்குறள் - தூய்மை

 திருக்குறள் - தூய்மை 

https://www.blogger.com/blog/post/edit/4597935220111682070/4753305702414878636

ஒவ்வொரு நாளும் வீட்டு வேலை, வெளி வேலை என்று அலைகிறோம். வியர்வை, தூசி, புகை, என்று அசுத்தங்கள் உடல் மேல் படித்து உடம்பு அழுக்கு ஆகிறது. நாற்றம் அடிக்கிறது. உடம்பை சுத்தம் செய்ய வேண்டும் என்றால் குளிக்க வேண்டும். ஒரு நல்ல குளியல் போட்டால் அழுக்கு, வியர்வை எல்லாம் நீங்கி உடம்பு சுத்தமாகிவிடும். 

உடம்பை சுத்தம் செய்துவிடலாம். 

உள்ளத்தை? மனதை? எப்படி சுத்தம் செய்வது?

வள்ளுவர் சொல்கிறார் 

"எப்படி நீர் கொண்டு உடம்பை சுத்தம் செய்கிறோமோ, அது போல மனதை வாய்மையால் சுத்தம் செய்யலாம்" என்று. 

பாடல் 

புறந்தூய்மை நீரான் அமையும் அகந்தூய்மை

வாய்மையால் காணப் படும்

பொருள் 

புறந்தூய்மை = மனதுக்கு வெளியே உள்ள தூய்மை, அதாவது உடலின் தூய்மை 

நீரான் அமையும் = நீரில் குளிப்பதால் அமையும் 

அகந்தூய்மை = உள்ளுக்குள் இருக்கும் மனதின் தூய்மை 

வாய்மையால் காணப் படும் = வாய்மையால் அமையும் 

காணப்படும் என்று கூறியதன் காரணம், உறுதியாக, நிச்சயமாக நடக்கும் என்பதால் கட்டாயம் காணப்படும் என்று கூறினார். 

உடலை தூய்மைப் படுத்த நீரின்றி வேறு வழி இல்லை. 

அது போல மனதை தூய்மைப் படுத்த வாய்மை அன்றி வேறு வழி இல்லை. 

சரி, இந்த மனத்தூய்மை என்றால் என்ன?  

பரிமேலழகர் சொல்கிறார் "மனத் தூய்மை என்பது மெய்யுணர்தல்" என்று. 

மனம் தூய்மையாக இருந்தால்தான் உண்மையை அறிய முடியும். வாய்மை ஒன்றுதான் அதற்கு வழி. 

 திருவாசகம் - அதிசயப் பத்து - எண்ணி லேன்திரு நாமஅஞ் செழுத்தும்

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/03/blog-post_17.html

"நன்றாகப் படிக்காததால் தேர்வில் வெற்றி பெறவில்லை" என்று ஒருவன் கூறினால் நாம் என்ன அறிந்து கொள்கிறோம்?

சரியா படிக்கல, அதனால் வெற்றி பெறவில்லை என்று அறிகிறோம். 

அது மட்டும் அல்ல.

தேர்ச்சி பெறவேண்டும் என்றால் நன்றாக படிக்க வேண்டும் என்ற அர்த்தமும் அதில் அடங்கி இருக்கிறது. 

மணிவாசகர் சொல்கிறார், 

"தனக்காவது சொந்த அறிவு வேண்டும். அது இல்லை என்றால் தெரிந்தவர்களிடம் கேட்க வேண்டும். இந்த பூமியில் பிறந்து என்ன பலனைக் கண்டேன்? ஏதோ பிறந்தேன், வளர்ந்தேன், இறந்தேன், மறுபடி பிறப்பேன் என்று என் வாழ்க்கை இப்படியே போய்க் கொண்டு இருக்கிறது. நல்ல வேளை சிவன் என்ன ஆட்கொண்டு, தன் அடியார் கூட்டத்தில் என்னையும் சேர்த்துக் கொண்டான். என்ன ஒரு அதியசம்" என்கிறார். 

பாடல் 

எண்ணி லேன்திரு நாமஅஞ் செழுத்தும்என் ஏழைமை யதனாலே

நண்ணி லேன்கலை ஞானிகள் தம்மொடும் நல்வினை நயவாதே

மண்ணி லேபிறந் திறந்துமண் ணாவதற் கொருப்படு கின்றேனை

அண்ணல் ஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே.

பொருள் 

எண்ணி லேன் = மனதால் நினைத்துக் கூட பார்க்க மாட்டேன் 

திரு நாம = உன் திருநாமமாகிய 

அஞ் செழுத்தும் = அஞ்சு எழுத்தை 

என் ஏழைமை யதனாலே = என்னுடைய அறிவீனத்தினாலே 

நண்ணி லேன் = உடன் சேர மாட்டேன் 

கலை ஞானிகள் தம்மொடும் = வேத ஆகமங்களில் கற்றுயர்ந்த ஞானிகளுடன்  

 நல்வினை நயவாதே = நல்ல செயல்களை செய்யாமல் 

மண்ணி லேபிறந் திறந்து = மண்ணிலே பிறந்து இறந்து 

மண் ணாவதற் = மண்ணோடு மண்ணாகப் போவதற்கு 

கொருப்படு கின்றேனை = முற்படுகின்ற என்னை 

அண்ணல் ஆண்டு = அண்ணலாகிய சிவன் என்னை ஆட்கொண்டு 

தன் அடியரிற் = தன் அடியவர் கூட்டத்தில் 

கூட்டிய = சேர்த்துக் கொண்ட 

அதிசயங் கண்டாமே. = அதிசயத்தைப் பாருங்கள் 

அஞ்செழுத்தை நினைக்க மாட்டேன். 

அடியவர்களோடு சேர மாட்டேன் 

நல்ல காரியங்களை செய்ய மாட்டேன் 

திருக்குறள் - பொய்யாமை பொய்யாமை

 திருக்குறள் - பொய்யாமை பொய்யாமை 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/03/blog-post_12.html

பெண் வீட்டில் இருந்து ஒருவர் மாப்பிளையை சந்தித்து அவரைப் பற்றி விசாரிக்கச் சென்றிருந்தார். 

அவர் , வருங்கால மாப்பிளையிடம் "உங்களுக்கு இந்த மது, புகை பிடித்தல், இலஞ்சம் வாங்குதல், போன்ற கெட்ட பழக்கங்கள் எதாவது உண்டா" என்று மென்மையாக, நாசுக்காக கேட்டு அறிந்து கொண்டிருந்தார். 

எல்லாவற்றிற்கும் "இல்லை, இல்லை " என்றே பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார் அந்த மாப்பிளை. 

கடைசியில், "மனுஷன்னு இருந்தா, ஏதாவது ஒரு குறை இருக்கத்தான் இருக்கும், குறையே இல்லாத மனிதன் உண்டா...உங்களுக்கு என்ன குறை இருக்கிறது " என்று நேரடியாகவே கேட்டுவிட்டார். 

அதற்கு அந்த மாப்பிள்ளை "என்ன அப்பப்ப கொஞ்சம் பொய் சொல்லுவேன்"...என்றாராம். 

அப்படினா, இதுவரை சொன்னவை எல்லாம் உண்மை இல்லை என்று ஆகிவிடும். அதாவது எல்லா கெட்ட பழக்கமும் இருக்கு. ஆனால், இல்லை என்று பொய் சொல்லித் திரிகிறார். 

சிலர் பேர் "நான் பொய்யே பேச மாட்டேன்" என்பார்கள். அதுவே ஒரு பொய்யாக இருக்கும். 

அது ஒரு புறம் இருக்கட்டும். 

சில பேர் "நான் தீவிர உணவு கட்டுப்பாடோடு இருக்கிறேன்...இருந்தும் என் எடை குறையவே மாட்டேன் என்கிறது" என்பார்கள். 

அவர்கள் உணவு கட்டுப் பாடு எப்படி இருக்கும் என்றால், 

"அலுவலகத்தில் ஏதாவது பார்ட்டி என்றால் எல்லாம், எல்லோருடனும் சேர்ந்து என்ன இருக்கிறதோ அதை சாப்பிட்டுவேன்...மற்ற படி கட்டுப்பாடுதான் "

"தீபாவளி, பொங்கல் என்று ஏதாவது விசேடம் என்றால் அன்று செய்ததை சாப்பிட்டுக் கொள்வேன்...மற்றபடி கட்டுப்பாடுதான்"

"வெளியூருக்குப் பயணம் போகும் போது இந்த கட்டுப்பாடு எல்லாம் முடியாது, என்ன கிடைக்கிறதோ அதை சாப்பிட வேண்டியதுதான்...மற்ற படி தீவிர கட்டுப்பாடுதான்" என்பார்கள். 

உணவு கட்டுப்பாடு இருக்கிறார்கள். அது உண்மை; ஆனால் அதை விடாமல் கடைபிடிப்பது இல்லை. அவ்வப்போது ஏதாவது ஒரு தடை வந்து விடும். மனதுக்குள் நினைப்பது என்னவோ, பெரிய உணவு கட்டுப்பாடு இருப்பது மாதிரி. 

எதைச் செய்தாலும், அதை விடாமல் கடை பிடிக்க வேண்டும். விட்டு விட்டு செய்வது விரதம் ஆகாது. 

வள்ளுவர் சொல்கிறார் 

"பொய் சொல்லாமல் இருந்தாலே போதும். வேறு எந்த அறமும் செய்ய வேண்டாம்" 

என்று. 

பாடல் 

பொய்யாமை பொய்யாமை ஆற்றின் அறம்பிற

செய்யாமை செய்யாமை நன்று

பொருள் 

பொய்யாமை பொய்யாமை  = பொய்யாமை 

ஆற்றின் = செய்தால், அந்த வழியில் நடந்தால் 

அறம்பிற = பிற அறங்களை 

செய்யாமை செய்யாமை நன்று = செய்யாமல் இருந்தாலும் குற்றம் இல்லை. 

இருக்கிறதே ஏழு வார்த்தை. அதில இரண்டு வார்த்தையை இரண்டு தரம் போடணுமா?  

பொய்யாமை ஆற்றின் அறம் பிற செய்யாமை நன்று 

என்று சொல்லி இருக்கலாமே?

பொய்யாமை, பொய்யாமை என்பதற்கு, பொய்யாமை என்ற அறத்தை பொய்யாக்காமல் விடாமல் கடை பிடிக்க வேண்டும் என்று சில உரை ஆசிரியர்கள் உரை எழுதுகிறார்கள். பரிமேலழகர் "முதலில் வரும் பொய்யாமை உறுதி பற்றியும், இரண்டாவது வரும் பொய்யாமை உறுதியாக அதில் இருப்பதை பற்றியும் வருகிறது என்கிறார். 

அதாவது, எப்போதும் உண்மை பேசுவேன், ஆனால் தவிர்க முடியாத நேரத்தில் பொய்யும் பேசுவேன் என்று சொல்லக் கூடாது. அரிச்சந்திரன் உண்மை பேசிக் கொண்டிருந்தான். கடைசியில் விஸ்வாமித்திரன் "ஒரே ஒரு பொய் சொல்லு, நீ இழந்த நாடு, செல்வம் அனைத்தும் உனக்குத் தருகிறேன்" என்றான். அப்போது கூட பொய் சொல்ல மாட்டேன் என்று உறுதியாக இருந்தான். 

எனவே பொய்யாமையாகிய அறத்தை பொய்யாமல் (தவறாமல்) கடைபிடித்தால் 

மற்ற அறங்களை ஒரு போதும் செய்ய வேண்டாம். அதாவது, பொய்யாமையும் செய்து, மற்ற அறங்களையும் செய்ய வேண்டுமா, என்றால் வேண்டாம், பொய்யாமை ஒன்றே போதும் என்கிறார். 

மேலும், மற்ற அறங்களை எல்லாம் செய்து கொண்டு, நடுநடுவே பொய்யும் சொல்லிக் கொண்டிருந்தால் ஏனைய அறங்களால் பலன் ஒன்றும் இல்லை என்றும் பொருள் சொல்கிறார்கள். 

திருவாசகம் - அதிசயப் பத்து - குடி கெடுகின்றேன்

 திருவாசகம் - அதிசயப் பத்து - குடி கெடுகின்றேன் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/03/blog-post_11.html

நாம் ஒரு தவறான காரியத்தைச் செய்கிறோம் என்றால் அது நம்மை மட்டும் பாதிப்பது இல்லை. நம் குடும்பத்தை, பிள்ளைகளை, அவர்களின் பிள்ளைகளை என்று இனி வரும் தலைமுறையையும் சேர்த்துப் பாதிக்கும். 

அது எப்படி?

ஒருவன் நன்றாக உழைக்காமல், ஏதோ வந்தோம் போனோம் என்று வேலை செய்கிறான். ஏதோ சம்பளம் வருகிறது. காலம் ஓடுகிறது.  பிள்ளைகள் சாதாரண பள்ளிகளில் படிக்கிறார்கள்.  உள்ளூரிலேயே ஏதோ ஒரு கல்லூரியில் படிக்கிறார்கள். அங்கேயே வேலை கிடைக்கிறது. 

அவனே முயன்று அதிக உழைப்பை தந்திருந்தால், அதிகம் சம்பாதித்து இருக்கலாம். பிள்ளைகளை பெரிய சிறந்த பள்ளிகளுக்கு அனுப்பி இருக்கலாம். மேற் படிப்புக்கு அயல் நாட்டிற்கு அனுப்பி உலகிலேயே சிறந்த கல்லூரிகளில் படிக்க வைத்து இருக்கலாம். 

அவனுடைய முயற்சின்மை அவனை மட்டும் அல்ல, அவன் குழந்தைகளையும், பேரக் குழந்தைகளையும் பாதிக்கிறது அல்லவா. 

அது போல, 

இறை வழியில் செல்லாமல் கண்ட படி சுத்தித் திரிந்தால், கெடுவது அவன் மட்டும் அல்ல, அவன் குலமே கெடும் என்கிறார் மணிவாசகர். 

இறை வழியில் சென்று உண்மையை உணர்ந்து இருந்தால், அதை தன் பிள்ளைகளுக்குச் சொல்லித் தந்திருப்பான். அவன் அறியாததால் அவன் பிள்ளைகளும் அறியவில்லை. இப்படி பின் வரும் சந்ததிகள் அந்த அறிவை அடையாமலேயே போய் இருக்கும். 

மணிவாசகர் சொல்கிறார் 

"இறைவனை போற்றும் அடியவர்கள் பால் செல்ல மாட்டேன். பூக்களைத் தூவி இறைவனை வழிபடமாட்டேன். மலர் சூடிய பெண்கள் பின்னால் சென்று என் குடியையே நாசம் செய்வேன். அப்படிப்பட்ட என்னை, இரவில், அனலை கையில் ஏந்தி ஆடும் எம் இறைவன், பொன் போல் மின்னும் ஜடா முடி கொண்டவன்,  என்னை ஆட்கொண்டு, தன் அடியவர் கூட்டத்தில் என்னையும் சேர்த்துக் கொண்ட அதிசயத்தை என்னவென்று சொல்லுவது "

என்று. 

பாடல் 

பரவுவார் அவர் பாடு சென்று அணைகிலேன்; பல் மலர் பறித்து ஏத்தேன்;

குரவு வார் குழலார் திறத்தே நின்று, குடி கெடுகின்றேனை

இரவு நின்று, எரி ஆடிய எம் இறை, எரி சடை மிளிர்கின்ற

அரவன் ஆண்டு, தன் அடியரில் கூட்டிய அதிசயம் கண்டாமே.

பொருள் 

பரவுவார் = இறைவன் புகழை பாடுவார், சொல்லுவார் 

அவர் பாடு = அவர்களிடம் 

சென்று அணைகிலேன் = சென்று அவர்களோடு சேர்ந்து இருக்க மாட்டேன் 

பல் மலர் பறித்து = பல விதமான மலர்களைப் பறித்து 

ஏத்தேன் = உன்னை புகழ மாட்டேன் 

குரவு வார் = குரவு என்ற மலர்களை அணிந்த 

குழலார் = நீண்ட குழல் உடைய பெண்கள் 

திறத்தே நின்று = அவர்கள்பால் சென்று, அவர்களோடு இருந்து 

குடி கெடுகின்றேனை = என் குடியோடு கெடுகின்ற என்னை 

இரவு நின்று = நள்ளிரவில் 

எரி ஆடிய = எரியும் சுடுகாட்டில் திருநடனம் புரியும் 

எம் இறை = என்னுடைய இறைவன் 

எரி சடை மிளிர்கின்ற அரவன் = ஒளி வீசும் சடை முடி உடையவனை, பாம்பை அணிகலனாக அணிந்தவனை  

 ஆண்டு = என்னை ஆட்கொண்டு 

தன் அடியரில் கூட்டிய = தன்னுடைய அடியவர்களில் என்னையும் ஒருவனாக சேர்த்துக் கொண்ட 

அதிசயம் கண்டாமே = அதிசயத்தைக் கண்டேன் 

அடியவர்களோடு சேர்ந்து இருப்பது, மலர் தூவி வழிபடுவது - நல்ல நெறி 

பெண்கள் பின்னால் சுற்றுவது = தீ நெறி 

சரி, அப்படி என்றால் பெண்களுக்கு என்று ஒன்றும் சொல்லவில்லையா? பெண்கள் ஆண்கள் பின்னால் சுற்றலாமா? ஏன் எப்போதும் பெண்களையே பற்றி பேசுகிறார்கள். 

பல காரணங்கள் இருக்கலாம். எனக்குத் தெரிந்தவரை, பெண் பின்னால் போவது, அல்லது பெண் சுகம் தேடுவது என்பது ஒரு குறியீடு. அதாவது புலன் இன்பங்களின் பால் போகாமல் இருப்பது. 

வேறு ஏதாவது சொல்லலாமே, ஏன் பெண்களை முன்னிறுத்தி சொல்ல வேண்டும்?

சொல்லலாம். ஆனால் அந்த மாதிரி இன்பங்கள் எல்லோருக்கும் ஆசை இருக்குமா என்று தெரியாது. 

உதாரணமாக, "மது அருந்தி கேடு அடையும் என்னை" என்று சொல்லலாம். அப்படிச் சொன்னால், மது அருந்தாத பலர் இருப்பார்கள். அவர்கள் "மாணிக்க வாசகர் சொல்லுவது நம்மை அல்ல" என்று நினைத்துக் கொள்வார்கள். பெரும்பாலானோருக்கு பொதுவான ஒன்று என்றால் அது ஆணுக்கு பெண் மேல் உள்ள ஈர்ப்பும், பெண்ணுக்கு ஆண் மேல் உள்ள ஈர்ப்பும். 

உண்பது, உறங்குவது, மது, புகை பிடித்தல் போன்றவை பெரிய அளவில் மாறுபாடு இருக்கும். ஆண் பெண் கவர்ச்சி எல்லோருக்கும் உள்ள ஒன்று. 

சரி, அப்படியே வைத்துக் கொண்டாலும், ஏன் ஆணுக்கு பெண் மேல் உள்ள கவர்ச்சியை மட்டும் பேச வேண்டும். பெண்ணுக்கு ஆண் மேல் உள்ள கவர்ச்சி பற்றி பேசக் கூடாதா?

பேசலாம். 

ஆனால், ஒரு வயதுக்குப் பின், இயற்கையிலேயே பெண்ணுக்கு ஆண் மேல் உள்ள ஈர்ப்பு குறைந்து போகிறது. வயதான காலத்தில், ஆன்மீகத்தில் ஈடுபடும் நாட்களில், ஆணின் ஈர்ப்பு, பெண்ணை வெகுவாக பாதிப்பது இல்லை. அது இயற்கையிலேயே அமைந்த ஒன்று. ஆணுக்கு அப்படி இல்லை. இனக் கவர்ச்சி என்பது ஆணுக்கு மிக நீண்ட நாட்கள் இருக்கும். எனவே அது ஒரு தடை. எனவே, அது பற்றி வெகுவாக பேசப் படுகிறது. 

நான் தவறாகக் கூட இருக்கலாம்.  ஒரு சிந்தனை என்ற அளவில் அது பற்றி யோசிக்கலாம். சரி தவறு என்று வாதிக்க அல்ல. 

 

திருக்குறள் - எல்லா அறமும்

 திருக்குறள் - எல்லா அறமும் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/03/blog-post.html

நான் அற வழியில் வாழ விரும்புகிறேன். எப்படி வாழ்ந்தால் அது அற வாழ்வு ஆகும் என்று ஒரு பட்டியல் தாருங்கள் என்று கேட்டால் யாராலும் தர முடியாது. இது தான் அறம் என்று வரையறுத்துக் கூற முடியாது. 

சரி, அது போகட்டும்...எது அறம் அல்லாதது என்று ஒரு பட்டியல் தர முடியுமா என்றால் அதுவும் முடியாது. 

பரிமேலழகரைக் கேட்டால், 'மனு முதலான நூல்களில் விதித்தன செய்தலும், விலக்கியன ஒழித்தலும் ' என்று கூறுவார். 

அந்த நூல்களின் பட்டியலைப் போட்டு, அதில் விதித்தன எது விலக்கியன எவை என்று கண்டு பிடிக்க ஒரு வாழ்நாள் போதாது. 

இப்படி சிக்கல் நிறைந்த ஒரு வழிமுறையைச் சொன்னால் அதன் படி எப்படி வாழ முடியும் ?

அது அங்கேயே நிற்கட்டும். 

நீங்கள் புதிதாக ஒரு வேலையை செய்ய ஆரம்பிக்கிறீர்கள் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள். அது எதுவாக வேண்டுமானாலும் இருக்கட்டும்...சைக்கிள் ஓட்டுவது, கார் ஓட்டுவது, இசைக் கருவி வாசிப்பது, உடற் பயிற்சி செய்வது என்று எதுவாக வேண்டுமானாலும் இருக்கட்டும். முதலில் ரொம்ப கடினமாக இருக்கும். போகப் போக நாம், அதைப் பற்றிய சிந்தனையே இல்லமால் செய்துவிடுவோம். சைக்கிள் ஓட்டும் சிறுவனைப் பாருங்கள். அவன் எப்படி ஓட்டுவது என்று சிந்திப்பதே இல்லை. இயல்பாக நடக்கும். 

அது போல நம் வாழ்க்கை முறையை ஆக்கிக் கொண்டால்? நம் இயல்பே அற வழியில் வாழ்வது என்று ஆகி விட்டால், ஒவ்வொரு முறையும் அது பற்றி யோசிக்கவே வேண்டாம். 

அதற்கு ஒரு வழி இருக்கா என்றால் இருக்கு, அதுவும் மிக எளிய வழி என்கிறார் வள்ளுவப் பேராசான். 

பாடல் 

பொய்யாமை அன்ன புகழ்இல்லை எய்யாமை

எல்லா அறமும் தரும்.

பொருள் 

பொய்யாமை  = பொய் கூறாமல் இருத்தல் 

அன்ன = அது போன்ற 

புகழ்இல்லை  = புகழைத் தருவது வேறு எதுவும் இல்லை 

எய்யாமை = அறியாமை 

எல்லா அறமும் தரும் = எல்லா அறமும் தரும்.

முதல் பகுதி புரிகிறது. பொய் சொல்லாமல், உண்மை மட்டுமே சொல்லவதைப் போல ஒருவன் நல்ல புகழ் அடைய வேறு ஒரு மார்க்கம் இல்லை. 

புரிகிறது. 

அது என்ன அறியாமை எல்லா அறமும் தரும்?

மிக நுணுக்கமான இடம். 

அதாவது, உண்மை சொல்வது என்ற ஒன்றை மட்டுமே ஒருவன் கடைபிடித்துக் கொண்டு இருந்தால், அவன் அறியாமலேயே அது மற்ற எல்லா அறச் செயல்களின் பலன்களையும் தானே கொண்டு வந்து சேர்க்கும். 

புத்தகம் படிக்க வேண்டாம், தான தர்மம் செய்ய வேண்டாம், பூசனை, பஜனை செய்ய வேண்டாம்...ஒன்றும் செய்ய வேண்டாம். 

உண்மை மட்டுமே பேசுவது என்று வைத்துக் கொண்டால், ஒருவனுக்கு அவன் அறியாமலேயே மற்ற அனைத்து அறங்களின் பலனும் கிடைத்து விடும் என்கிறார். 

அது எப்படி?

உண்மை மட்டுமே சொல்லும் ஒருவனால் ஒரு தவறும் செய்ய முடியாது. ஒரு தவறும் செய்யாவிட்டால் மனம் சுத்தமாக இருக்கும். மனம் சுத்தமானால் சொல்லும், செயலும் சுத்தமாகும். 

மனம், மெய், மொழி சுத்தமானால் வேறு என்ன அறம் செய்ய வேண்டும்?  

மனிதன் செய்யும் பல தவறுகளுக்குக் காரணம், செய்ததை மாத்தி ஏதாவது பொய் சொல்லி சமாளித்துக் கொள்ளலாம் என்ற எண்ணமே. உண்மை மட்டுமே சொல்லுவது என்று வைத்துக் கொண்டால் தவறு செய்ய முடியாது. 

ஒரு நாள். ஒரே ஒரு நாள் முயன்று பாருங்கள். இந்தக் குறளின் ஆழம் புரியும் 

 

திருவாசகம் - பித்தன்

 திருவாசகம் - பித்தன் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/02/blog-post_27.html

அதிக பிரசங்கித்தனம் என்று கேட்டு இருக்கீர்களா?  இன்று நான் செய்ய இருப்பதுதான் அது. 

இதை அதிகப் பிரசங்கித்தனம் என்று தள்ளாமல் ஏதோ அறியாப் பிள்ளை உளறுகிறது என்று பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டாம். 

ஏன் என்று பின்னால் சொல்கிறேன். 

போகின்ற வழியில் ஒரு நல்ல உயர்தர உணவு விடுதி இருக்கிறது என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள். உங்களுக்குப் பசிக்கிறது. உணவின் வாசம் மூக்கைத் துளைகிறது. நெய் வாசம், முந்திரிப்பருப்பு, ஏலக்காய் போன்றவற்றின் நறுமணம் உங்களை அழைக்கிறது. விலை ஒன்றும் அதிகம் கிடையாது. தூய்மையான விடுதி. பரிவான சேவை. 

அதில் இருந்து கொஞ்சம் தள்ளி, தெருவோரம் ஈ மொய்க்கும் ஒரு கடை. உணவு வகைகள எல்லாம் திறந்து கிடக்கிறது. ஒரு அழுக்குத் துணியைப் போட்டு மூடி இருக்கிறார்கள். தூசி படிந்த தட்டு, குவளை. பார்த்தாலே குமட்டுகிறது. 

முதலில் உள்ள விடுதியை விட்டு விட்டு இரண்டாவது விடுதியில் போய் யாராவது உண்பார்களா?  அப்படி உண்பவர்களை என்ன என்று சொல்லுவது?  பித்தன், பைத்தியக்காரன்  என்று தானே  சொல்ல முடியும்?

மணிவாசகர் சொல்கிறார், 

"இறைவா, உன் அடியவர்கள் சென்ற பாதையில் சென்று, உன் திருவருளை அடைய முயற்சிக்காமல், இந்த பிறவிக் கடலில் விழுந்து அழுந்தும் என்னை, பாவங்கள் பல செய்து நரகுக்கு போக இருந்த என்னை பித்தன் என்று ஊரார் சொல்லுவது சரிதானே.  இறையருள் அடைய வழி தெரிந்தும் அந்தப் பாதையில்  செல்லாமல்,   இந்த உலக வாழ்வில் கிடந்து உழன்று, பாவங்கள் செய்யும் என்னை பைத்தியம் என்று சொல்லாமல் என்ன என்று சொல்லுவது. அப்படிப் படி நரகில் விழ இருந்த என்னை, எப்படி நீ காப்பாற்றி, அருள் செய்து, ஆண்டுகொண்டாய்...என்ன ஒரு அதிசயம்...பைத்தியத்துக்கு அருள் புரிந்த அதிசயம் " என்று வியக்கிறார். 

பாடல் 

`பித்தன்' என்று, எனை உலகவர் பகர்வது ஓர் காரணம் இது கேளீர்:

ஒத்துச் சென்று, தன் திருவருள் கூடிடும் உபாயம் அது அறியாமே,

செத்துப்போய், அரு நரகிடை வீழ்வதற்கு ஒருப்படுகின்றேனை,

அத்தன், ஆண்டு, தன் அடியரில் கூட்டிய அதிசயம் கண்டாமே!

பொருள் 

`பித்தன்' என்று, = பித்து பிடித்தவன் என்று 

எனை  = என்னை 

உலகவர் = உலகில் உள்ளவர்கள் 

பகர்வது = சொல்வதற்கு 

ஓர் காரணம் = ஒரு காரணம் இருக்கிறது 

இது கேளீர் = அது என்ன என்று கேளுங்கள் 

ஒத்துச் சென்று = இறைவனின் அடியவர்கள் பாதையில் சென்று 

தன் திருவருள் = அவனுடைய திருவருளை 

கூடிடும் = அடைந்திடும் 

உபாயம் அது அறியாமே = அந்த வழியை அறியாமல் 

செத்துப்போய் = பிறந்து, இறந்து 

 அரு நரகிடை  = கொடுமையான் நரகத்தில் 

வீழ்வதற்கு  = வீழ்வதற்கு 

ஒருப்படுகின்றேனை  = உடன்படும் என்னை 

அத்தன் = என் அத்தன் 

 ஆண்டு = ஆட்கொண்டு 

 தன் அடியரில் = அவனுடைய அடியவர் கூட்டத்தில் 

கூட்டிய = என்னையும் சேர்த்துக் கொண்ட 

அதிசயம் கண்டாமே = அதிசயத்தை நான் கண்டேன் !

இதில் அதிகப் பிரசங்கித்தனம் எங்கே வந்தது?

எனக்கு இதில் கொஞ்சம் மாற்றி யோசித்தால் என்ன என்று தோன்றுகிறது. அதுதான் அதிகப் பிரசங்கித்தனம் என்று முதலிலேயே சொல்லிவிட்டேன். 

பக்தர்கள் பித்து பிடித்தவர்கள் போல் இருப்பது பெரிய அதிசயம் இல்லை. சாதாரண ஆண் பெண் காதல் கொண்டவர்களே கொஞ்சம் பித்து பிடித்தவர் போல புலம்புவதை கேட்டிருக்கிறோம். இறைவன் மேல் பக்தி என்றால் கேட்க வேண்டுமா? அது அதிசயமா? 

இறைவன் அடியவர்களுக்கு அருள் புரிவதும் அதிசயம் அல்ல. பின் எதைப் பார்த்து மணிவாசகர் அதிசயிக்கிறார்?

"`பித்தன்' என்று, எனை உலகவர்"

என்று இருப்பதை 

`பித்தன்' என்று, உனை உலகவர்"

அதாவது எனை என்பதை உனை என்று மாற்றிப் பொருள் கொண்டால் என்ன? 

அப்படிப் பார்த்தால் அதிசயப்பட நிறைய இடம் இருக்கிறது. 

"சிவ பெருமானை உன்னை பித்தன் என்று உலகோர் சொல்லுவது சரிதான். எவ்வளவோ நல்லவர்கள் இருக்க, ஒன்றும் இல்லாத என்னை ஆட்கொண்டு, உன் அடியவர்களோடு சேர்த்துக் கொண்டாயே, உன்னை பித்தன் என்று சொல்லாமல் வேறு என்ன என்று சொல்லுவது"...என்று வியக்கிறார் அடிகளார். 

சிவனுக்கு பித்தன் என்று பெயர் இருக்கிறது. 

"பித்தா பிறை சூடி" என்று சுந்தரரும் பாடி இருக்கிறார். 

"அத்தனே! அண்டர் அண்டம் ஆய் நின்ற ஆதியே! யாதும் ஈறு இல்லாச் சித்தனே!

பத்தர் சிக்கெனப் பிடித்த செல்வமே! சிவபெருமானே!

பித்தனே! எல்லா உயிரும் ஆய்த் தழைத்து, பிழைத்து, அவை அல்லை ஆய் நிற்கும்

எத்தனே! உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன்; எங்கு எழுந்தருளுவது, இனியே"

என்று மணிவாசகரும் பாடி இருக்கிறார். 

அது மட்டும் அல்ல, 

நமக்கு எல்லாம் எங்கே அவன் அருள் செய்யப்போகிறான் என்று சந்தேகம் கொள்ள வேண்டாம், அவன் கட்டாயம் அருள் செய்வான். ஆள் தராதரம் பார்ப்பது இல்லை அவன். ஏன் என்றால் அவன் ஒரு பித்தன். இப்படியும் ஒரு கடவுள் என்று அதிசயிக்கிறார் அடிகளார். 

கந்தரலங்காரம் - வேன்மறவேன்

கந்தரலங்காரம் - வேன்மறவேன் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/02/blog-post_22.html

உடுக்கை ஒலி கேட்டு இருகிறீர்களா?  டுண் டுண் டுண் என்று அடிக்கும். அதையே கொஞ்சம் மெல்லமாக, வேகமாக, அழுத்தமாக அடித்தால் அந்த சத்தமே வேறு வேறு விதத்தில் கேட்கும். அந்த சத்தத்தை மனதில் கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள். 

அது ஒரு சுடுகாடு. இரவு நேரம். அங்கொன்றும், இங்கொன்றுமாக பிணங்கள் எரித்து கொண்டு இருக்கின்றன. அந்த சிதைகளில் இருந்து நெருப்பு எழுந்து காற்றில் சுழன்று மேலே செல்கிறது. புகை ஒரு பக்கம். அந்த இடு காட்டில் பேய்கள் அங்கும் இங்கும் ஓலமிட்டுக் கொண்டு அலைகின்றன. 

அவை உடுக்கு அடிப்பதைப் போல டுண் டூண் டுண் என்று சப்தமிடுகின்றன. எங்கு தெரியுமா சூராதி அசுரர்களை கொன்று புதைத்த சுடுகாட்டில். 

அசுரர்களை யார் கொன்றது?  முருகப் பெருமான். 

அந்த முருகப் பெருமானை நான் ஒரு போதும் மறக்க மாட்டேன்  என்கிறார். 

ஒரு போதும் என்றால் ஒரு போதுமா?  எப்போதும் எப்படி நினைக்க முடியும்?  அந்த ஒரு போதும் என்பதற்கு ஏதாவது வரையறை, விலக்கு இருக்கிறதா?  

இல்லை என்பதற்கு ஒரு உதாரணம் தருகிறார் அருணகிரியார். 

இளம் பெண்களோடு சேர்ந்து கலவியில் ஈடுபட்டு, அதில் களைத்து, சோர்ந்து போய் இருக்கும் அந்த நேரத்தில் கூட முருகனை மறக்க மாட்டேன் என்கிறார். 

"கற்கண்டு போன்ற இனிமையான குரல் உடைய மென்மையான பெண்களோடு கலவியில் ஈடுபட்டு, அந்த இன்பக் கள்ளை மொண்டு மொண்டு குடித்து களைத்து, அயர்ந்து போய் இருக்கும் அந்த வேளையிலும், பேய்கள் நடமாடும் சுடுகாட்டில் சூராதி அரக்கர்களை கொன்று புதைத்த முருகனை மறக்க மாட்டேன்" என்கிறார். 

பாடல் 

 

கண்டுண்ட சொல்லியர் மெல்லியர் காமக் கலவிக்கள்ளை

மொண்டுண் டயர்கினும் வேன்மற வேன்முது கூளித்திரள்

டுண்டுண் டுடுடுடு டூடூ டுடுடுடு டுண்டுடுண்டு

டிண்டிண் டெனக்கொட்டி யாடவெஞ் சூர்க்கொன்ற ராவுத்தனே.

பொருள் 

கண்டுண்ட = கற்கண்டை உண்டது போன்ற 

சொல்லியர் = இனிய குரலை உடைய 

மெல்லியர் = மென்மையான பெண்கள் 

காமக் கலவிக் கள்ளை = அவர்களோடு காம கலவியில் ஈடுபட்டு, அந்தக் காமமாகிய கள்ளை  

மொண்டுண் டயர்கினும் = மொண்டு உண்டு அயர்ந்து இருக்கும் அந்த நேரத்திலும் 

வேன்மற வேன் = வேலை மறவேன் 

முது  = வயது முதிர்ந்த 

கூளித் = ஆண் பேய் 

திரள் = கூட்டமாக திரண்டு 

டுண்டுண் டுடுடுடு டூடூ டுடுடுடு டுண்டுடுண்டு

டிண்டிண் = என்று சப்தம் இட்டுக் கொண்டு 

 

டெனக் = என்று 

கொட்டி யாட = கை கொட்டி ஆட 

வெஞ் = கொடுமையனா 

சூர்க்கொன்ற = சூரர்களை கொன்ற 

ராவுத்தனே = இராவுத்தனே 

அடிக்கடி முருகனை ராவுத்தன் என்பார் அருணகிரி. 

இராவுத்தன் என்பவன் குதிரை விற்பவன். முருகன் எங்கே குதிரை விற்றான். 

மாணிக்க வாசகருக்காக சிவ பெருமான் நரிகளை பரிகளாக்கி (குதிரைகள்) பாண்டிய மன்னனிடம் விற்றான். அப்பா குதிரை வியாபாரி என்பதால் மகனும் இராவுத்தன். 

அது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும். 

இந்தப் பாடலுக்கு எனக்கு இன்னொரு விளக்கம் தோன்றுகிறது. சரியா தவறா என்று தெரியவில்லை. 

ஒருவன் தன் மனைவியிடம் இல்லற சுகம் அனுபவிக்கிறான். ஐந்து புலன்களுக்கும் இன்பம் தருவது ஆண் பெண் இன்பம் என்பது வள்ளுவர் வாக்கு. 

அது சிற்றின்பம். 

இந்தச் சிற்றின்பமே இவ்வளவு இன்பமாக இருக்கிறதே, இறைவன் திருவடி என்ற பேரின்பம் எப்படி இருக்கும் என்று அந்த நேரத்தில்  எண்ணிப் பார்க்கிறார். 

இன்னொன்று, சிற்றின்பத்தில் மனிதன் தன்னையே மறந்து போகிறான். அந்த நேரத்தில் கூட இறைவனை நினைக்கிறேன் என்கிறார். 

இன்னொன்று, இந்த அழகான பெண்கள், என் இளமை, இந்த இனிமை எல்லாம் சீக்கிரம் தீர்ந்துவிடும். எல்லாம் அழிந்து இடுகாட்டுக்குப் போய் விடும். எது நிரந்தரம்?  இறைவன் ஒருவனே நிரந்தரம் என்று அந்த நேரத்திலும் இது எல்லாம் நிரந்தரம் அல்ல என்ற ஞானம் பிறக்கிறது. 

மகான்கள் மனதில் என்ன ஓடும் என்று நாம் எப்படி அறிவது?

வெறுமனே சொல்லுக்கு அர்த்தம் சொல்லிவிட்டுப் போய் விடலாம்...

திருக்குறள் - மனோத்தொடு வாய்மை

 திருக்குறள் - மனோத்தொடு வாய்மை 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/02/blog-post_20.html

இந்த உண்மை பேசுவது, உண்மை பேசுவது என்று சொல்கிறார்களே, அது வாயால் பேசுவது மட்டும் தானா?  

ஒருவன் "நான் தொழில் தொடங்கலாம் என்று இருக்கிறேன். இன்ன தொழில் செய்யப் போகிறேன். அதுக்கு கொஞ்சம் முதல் வேண்டும். நீங்கள் உதவி செய்ய முடியுமா " என்று கேட்கிறார் என்று வைத்துக் கொள்வோம். உதவி செய்யும் நிலையில் இருப்பவருக்கு அந்த தொழில் பற்றித் தெரியும். அதில் இலாபம் வராது என்று தெரியும். தெரிந்தும், சொல்லமால், "அதுக்கு என்ன தாராளமாய் செய்யுங்கள்" என்று சொல்லி கொஞ்சம் பணமும் கொடுக்கிறார். பணம் பெற்றுக் கொண்டவர் தொழில் தொடங்கி நட்டப் பட்டு நடுத் தெருவில் வந்து நிற்கிறார். 

உதவி செய்தது தவறா என்றால் இல்லை. ஆனால், மனதில் "நல்லா நட்டப் படட்டும் " என்று நினைத்துக் கொண்டே செய்த உதவி நல்லது அல்ல. 

அது போல் சொல்லால் நல்லது போலத் தோன்றினாலும், மனம் நல்லதாக இருக்காது. 

வள்ளுவர் சொல்கிறார் 

"மனத்தோடு கூடி வாய்மை சொல்வது என்பது தானம், தவம் இவை இரண்டும் செய்வதை விட உயர்ந்தது " என்று 

பாடல் 

மனத்தொடு வாய்மை மொழியின் தவத்தொடு

தானம்செய் வாரின் தலை

பொருள் 

மனத்தொடு = மனத்தோடு கூடி 

வாய்மை மொழியின் = உண்மை சொன்னால் 

தவத்தொடு = (அது) தவத்தொடு 

தானம் = தானம் 

செய் வாரின் தலை = செய்வதை விட உயர்ந்தது 

கொஞ்சம் இலக்கணம் படிக்கலாமா?  

எழுத்துகள் சேர்ந்து சொற்கள் உருவாகின்றன. 

சொற்கள் சேர்ந்து வாக்கியம் உண்டாகிறது. 

இந்த சொற்களை ஒட்ட வைக்க ஒரு பசை வேண்டும். 

உதாரணமாக ஒருவன் வேகாமாக ஓடினான் என்று சொல்வதற்கு "மானைப் போல் ஓடினான்" என்கிறோம். 

இதில் "போல்" என்ற சொல்லுக்கு என்ன அர்த்தம்?  அது இந்த மானையும், ஓட்டத்தையும் சேர்த்து வைத்து பொருள் தருகிறது. அதற்கு உவம உருபு என்று பெயர். 

சுக்ரீவனைப் போல் அல்ல வாலி  என்று சொல்லும் போது இருவருக்கும் உள்ள  வேற்றுமையை நாம் காட்டுகிறோம். அது வேற்றுமை உருபு. 

இப்படி பலப் பல உருபுகள் தமிழில் உண்டு. மிக சுவாரசியமானவை. அவை நம் எழுத்தை மேலும் அழகு படுத்தும். 

இங்கே 'ஒடு' என்று உருபு இரண்டுதரம் வந்து இருக்கிறது. 

மனத்தொடு 

தவத்தொடு 

மனத்தொடு என்பதில் மனம், மொழி, மெய் இந்த மூன்றாலும் வாய்மை பேச வேண்டும்,

தவத்தொடு என்பதில் தானம் மற்றும் ஏனைய சிறப்பு அம்சங்கள் சேர்ந்து இருக்கின்றன. 

மன மொழி மெய்யால் வாய்மையுடன் இருப்பது எல்லாவற்றிலும் சிறந்தது. 

நாலடியார் - தீவினையச்சம் - இடுகாடு

 நாலடியார் - தீவினையச்சம் - இடுகாடு 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/02/blog-post_19.html

சுடுகாடு. 

அங்கே என்ன இருக்கும். பிணங்களை, குழி தோண்டி புதைத்து இருப்பார்கள். சுடுகாட்டை எங்கு தோண்டினாலும் பிணம்தான் இருக்கும். 

எங்கே பிணங்கள் புதைத்து வைக்கப் பட்டு இருக்கிறதோ, அந்த இடம் சுடுகாடு. சரி தானே?

விலங்குகளை கொன்று தின்பவர்களின் வயிறும் சுடுகாடு போன்றது என்கிறது நாலடியார். வயிற்றினுள் இறந்த பிணங்களை புதைத்து வைப்பதால் அவையும் சுடுகாடு தான் என்கிறது நாலடியார். 

பாடல்  

துக்கத்துள் தூங்கித் துறவின்கட் சேர்கலா

மக்கள் பிணத்த சுடுகாடு - தொக்க

விலங்கிற்கும் புள்ளிற்கும் காடே புலன்கெட்ட

புல்லறி வாளர் வயிறு.

பொருள் 

துக்கத்துள் தூங்கித் = துன்பத்துள் அழுந்தி, அப்படி துன்பத்தில் கிடக்கிறோம் என்பது கூடத் தெரியாமல் இருந்து 

துறவின்கட் சேர்கலா = உயர்ந்த துறவு நெறியில் சேராமல் 

மக்கள் பிணத்த சுடுகாடு = இறந்த மனிதர்களை புதைக்கும் சுடுகாடு 

தொக்க = போல 

விலங்கிற்கும்  = விலங்கினங்களுக்கும் 

புள்ளிற்கும் = பறவைகளுக்கும் 

காடே = இறந்த பின் புதைக்கும் சுடுகாடே 

புலன்கெட்ட = புலன்கள் அழிந்து 

புல்லறி வாளர் = சிறந்த அறிவினை இல்லாதவர் 

வயிறு = அவர்களின் வயிறு 

உயிர்களை கொன்று தின்பதை தீவினை என்கிறது இந்தப் பாடல். 

மாமிசம் உண்பது சரியா தவறா என்ற விவாதம் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது. என்றேனும் ஒரு முடிவு வருமா என்று தெரியவில்லை. 

தெளிவான முடிவு வரும்வரை என்ன செய்வது? 

அவரவர்க்கு சரி என்று பட்டதைச் செய்யலாம். 

அல்லது 

நம்மைவிட அறிவில் முதிர்ந்த சான்றோர் சொல் கேட்டு நடக்கலாம். 

நாலடியார் போன்ற நூல் வழி நிற்கலாம். 

திருவாசகம் - அதிசயப் பத்து - எளியவன் அடியார்க்கு

திருவாசகம் - அதிசயப் பத்து - எளியவன் அடியார்க்கு 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/02/blog-post_18.html

பெரும்பாலனோர் நினைப்பது என்னவென்றால், ஏதாவது பாவம் செய்து விட்டால், அதற்கு ஒரு பரிகாரம் செய்து அந்த பாவத்தில் இருந்து தப்பி விடலாம் என்று. 

உதாரணமாக, கோவிலில் காணிக்கை செலுத்துவது, அன்ன தானம் செய்வது, நாலு ஏழைப் பெண்களுக்கு திருமணம் செய்து வைப்பது போன்ற நல்ல காரியங்கள் செய்தால் தாங்கள் செய்த பாவம் போய் விடும் என்று நினைக்கிறார்கள். 

அது அப்படி அல்ல. 

பாவக் கணக்கு வேறு, புண்ணியக் கணக்கு வேறு. இரண்டையும் கலக்க முடியாது. 

பாவம் செய்தால் அதற்கு உரிய தண்டனை உண்டு. 

புண்ணியம் செய்தால் அதற்கு ஏற்ற பலன் உண்டு. ஒன்றை ஒன்று சரி செய்ய முடியாது. 

ஒரு கொலை செய்து விட்டு, உண்டியலில் பத்து இலட்சம் போட்டு விட்டால் கொலை பாதகம் போய் விடுமா?

போகாது. 

பாவத்தை அனுபவிக்க பிறக்க வேண்டும். 

புண்ணியத்தை அனுபவிக்கவும் பிறக்க வேண்டும். 

"அறம், பாவம் என்னும் அருங் கையிற்றால் கட்டி"  என்பார் மணிவாசகர். இரண்டும் நம்மை பிறவியோடு சேர்த்துக் கட்டும். ஒன்றை ஒன்று அவிழ்த்து விடாது. 

பின் இந்தப் பிறவிச் சுழலில் இருந்து எப்படித்தான் தப்பிப்பது?

ஒரே வழி, இறைவன் நினைத்தால், நம் புண்ணிய பாவங்கள் நம்மைத் தொடர்வதை நிறுத்த முடியும். 

"அவன் தாள் பட்டழிந்தது இங்கு என் தலைமேல் அயன் கையெழுத்தே"

என்பார் அருணகிரிப் பெருமான். 

இறைவன் திருவருள் இருந்தால் முன்வினைப் பயன் நீங்கும். நாமே ஒன்றும் செய்து கொள்ள முடியாது. 

மணிவாசகர் சொல்கிறார், 

"யாராலும் எளிதில் அறிந்து கொள்ள முடியாத என் தந்தை, தாய் போன்ற சிவ பெருமான், என் முன்வினைகளை துடைத்து, என்னை ஆண்டுகொண்டு, என்னையும் தன் அடியாரோடு சேர்த்துக் கொண்ட அதிசயத்தை என்ன சொல்லுவேன்"

என்று. 

 

பாடல் 

முன்னை என்னுடை வல்வினை போயிட முக்கண துடையெந்தை

தன்னை யாவரும் அறிவதற் கரியவன் எளியவன் அடியார்க்குப்

பொன்னை வென்றதோர் புரிசடை முடிதனில் இளமதி யதுவைத்த

அன்னை ஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே.

பொருள் 

முன்னை  = முன்பு 

என்னுடை = என்னுடைய 

வல்வினை = கொடுமையான வினைபயனை 

போயிட = என்னை விட்டு போயகல 

முக்கண துடையெந்தை = மூன்று கண்களை உடைய என் தந்தை 

தன்னை = அவனை 

யாவரும் = யாராலும் 

அறிவதற் கரியவன் = அறிவதற்கு அரியவன். அறிய முடியாதவன் 

எளியவன் = ஆனால், அவன் எளியவன் 

அடியார்க்குப் = அடியவர்களுக்கு 

பொன்னை  = பொன்னின் நிறத்தை 

வென்றதோர் = வென்றது போன்ற 

புரிசடை =  நீண்ட சடை 

முடிதனில் = முடியில் 

இளமதி யதுவைத்த = பிறைச் சந்திரனை சூடிய 

அன்னை = என் அன்னை போன்றவனை 

ஆண்டு = என்னை ஆட்கொண்டு 

தன் அடியரிற் = அவனுடைய அடியவர் கூட்டத்தில் 

கூட்டிய = என்னையும் சேர்த்துக் விட்ட 

 அதிசயங் கண்டாமே = அதிசயத்தை கண்டு வியகின்றேன் 

பல பக்திப் பாடல்களில் இறைவனை அம்மையே, அப்பா என்று அழைப்பதை கண்டிருக்கிறோம். 

ஏன் அப்படி?

என் பிறவிக்கு காரணமான தந்தை, தாய் இருக்கிறார்கள். நான் அவர்களோடு என்னை அடையாளம் கொண்டால், அவர்கள் மதம் என் மதம் என்று ஆகும், அவர்கள் ஜாதி என் ஜாதி என்று ஆகும், அவர்கள் நாடு என் தாய் நாடு என்று ஆகும். நான் ஒரு சிறு வலையில் மாட்டிக் கொள்வேன். 

நான் ஒரு இந்து, இந்தியன், இன்ன குலத்தில் பிறந்தவன், இன்ன மொழி எனக்குத் தாய் மொழி என்று ஆகி விடும். அதை விட்டு என்னால் வெளியே வர முடியாது. 

உண்மையைக் கண்டறிய இது ஒரு பெரிய தடை. 

நம் மதம் சொல்வதுதான் நமக்குச் சரி என்று படும்.மற்றவை எல்லாம் தவறென்று படும். 

இறைவன் எனக்குத் தாய், தந்தை என்று கொண்டால், எல்லோரும் சமம். சமயம் இல்லை, ஜாதி இல்லை, இன மொழி வேறுபாடு இல்லை. உண்மையைத் தேடி சுதந்திரமாகச் செல்லலாம். 

திருக்குறள் - வாய்மை - உள்ளத்துள் எல்லாம் உளன்

 திருக்குறள் - வாய்மை - உள்ளத்துள் எல்லாம் உளன் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/02/blog-post_14.html

ஏன் வாய்மை பேச வேண்டும்?  அதனால் என்ன பயன் ? உண்மை பேசினால் நாலு காசு சம்பாதிக்க முடியுமா?  பலன் இல்லாமல் ஒரு காரியத்தை ஏன் செய்ய வேண்டும் ?

என்பன போன்ற கேள்விகள் எழலாம். அவை  நியாயமான கேள்விகளும் கூட.

வள்ளுவர் கூறுகிறார்....

"ஒருவன் தன் மனம் அறிய பொய் சொல்லாமல் இருப்பானானால், அவன் இந்த உலகில் எல்லோர் மனத்திலும் இருப்பான்" 

என்று. 

பாடல் 

உள்ளத்தால் பொய்யாது ஒழுகின் உலகத்தார்

உள்ளத்துள் எல்லாம் உளன்

பொருள் 

உள்ளத்தால் = மனதினால் 

பொய்யாது ஒழுகின்  = பொய் சொல்லாமல்  வாழ்ந்து வந்தால் 

உலகத்தார் = உலகில் உள்ளவர்களின் 

உள்ளத்துள்  எல்லாம் = எல்லார் உள்ளத்திலும் 

உளன் = இருப்பான். 

சில பேர் நல்லவர்களை கேலி செய்வார்கள். "அவன் பாவம் ஒரு அப்பிராணி. ஒண்ணும் தெரியாது. நெளிவு சுளிவு தெரியாது.  நாலு காசு பாக்கத் தெரியாத அப்பாவி" என்று அவனைப் பார்த்து பரிதாபப் படுவார்கள். 

பரிமேலழகர் சொல்கிறார் "உலகத்தார்" என்றால் உலகில் உள்ள உயர்ந்தோர் என்று. 

அயோக்கியனுக்கு அயோக்கியத்தனம் தான் பிடிக்கும். "அடா, அவன் கில்லாடி, எப்படி காவல் அதிகாரிகள் கண்ணில் மண்ணைத் தூவி விட்டு தப்பிச்சு வந்துட்டான்..." என்று களவாணிப் பயல்களை பெரிதாக பேசுவார்கள். பாராட்டுவார்கள். 

அவர்கள் மனதில் இடம் பிடிப்பது அல்ல நம் வேலை. 

ஒரு தவறான வழியில் பணம் சேர்க்கிறான் என்றான் என்றால் அவனை இகழ வேண்டுமே அல்லாமல் "..எப்படி பொருள் சேர்க்கிறான்...நாமும் தான் இருக்கிறோமே நாலு காசுக்குப் பயன் இல்லாமல்" என்று நம்மை நாமே தாழ்த்திக் கொள்ளக் கூடாது. 

சரி, அது எல்லாம் ஒரு புறம் இருக்கட்டும். 

பொய்யாது ஒழுகினால் எப்படி நல்லவர்கள் மனதில் இடம் பிடிக்க முடியும்?

ஒருவன் உண்மை மட்டுமே பேசுவது என்று முடிவு செய்து விட்டால், அவனால் ஒரு தவறு கூட செய்ய முடியாது. ஏன் என்றால் செய்த தவறை மறைத்து பொய் சொல்ல முடியாது. உண்மையை ஒப்புக் கொண்டால் மதிப்பு போய் விடும், மரியாதை போய் விடும், தண்டனை வரும், தலை குனிவு வரும்...எனவே உண்மை சொல்வது என்று முடிவு எடுத்து விட்டால் ஒரு தவறும் செய்ய முடியாது. ஒரு தவறும் செய்யாதவனை உலகம் கட்டாயம் போற்றும். 

ஒரே ஒரு நாள் முயன்று பாருங்கள். உண்மை மட்டுமே பேசுவது என்று. என்ன வந்தாலும் சரி, உண்மை மட்டும்தான் பேசுவது என்று. 

உங்களுக்கே உங்களைப் பிடித்துப் போய் விடும். 

தெரியாததை , தெரியாது என்று சொல்லுங்கள். 

செய்யாததை , செய்யவில்லை என்று சொல்லுங்கள். 

மறந்து விட்டால், மறந்து விட்டது என்று சொல்லுங்கள். 

வாழ்க்கை எளிமையாகும். நாம் பொய்களால் வலை பின்னி அதில் நாமே மாட்டிக் கொண்டு தவிக்கிறோம். 

முகமூடிகள் அணிந்து அணிந்து, உண்மையான முகம் எப்படி இருக்கும் என்பதே மறந்து போய் விடுகிறோம். 

 

 

திருவாசகம் - அதிசயப் பத்து - பாதி மாதொடு கூடிய

திருவாசகம் - அதிசயப் பத்து - பாதி மாதொடு கூடிய 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/02/blog-post_12.html

எதைச் செய்யலாம், எதைச் செய்யக் கூடாது என்று எப்படி அறிந்து கொள்வது?  

எந்த விடயத்தை எடுத்துக் கொண்டாலும் அது சரி என்று சொல்ல கொஞ்சம் பேர், தவறு என்று சொல்ல கொஞ்சம் பேர், அது சரியா தவறா என்று தெரியாமல் குழம்பும் கொஞ்ச பேர். இப்படித்தான் உலகம் இருக்கிறது. 

தவறு என்று ஒரு நீதி மன்றம் சொல்வதை, மேல் நீதி மன்றம் தவறு அல்ல என்கிறது. 

ஒரு நாட்டிற்கு சரி என்பது இன்னொரு நாட்டுக்கு தவறு. 

ஒரு காலத்தில் தவறு என்பது இன்னொரு காலத்தில் சரி. 

மணிவாசகர் சொல்கிறார்

"எது சரி, எது தவறு என்று கூறும் நீதி பற்றி எனக்கு ஒன்றும் தெரியாது. அப்படி தெரிந்தவர்களிடமும் சேர மாட்டேன். மனம் போன படி காரியங்கள் செய்து கொண்டு ஏதோ பிறந்து, இறந்து உழன்று கொண்டு இருக்கிறேன். அப்படிப்பட்ட என்னை, தன் அடியவன் என்று ஏற்றுக் கொண்டு, என்னை ஆண்டு கொண்டு, தன்னுடைய அடியவர்களோடு சேர்த்து வைத்தது எவ்வளவு பெரிய அதிசயம்" 

என்று அதிசயப்படுகிறார். 

பாடல் 

 நீதி யாவன யாவையும் நினைக்கிலேன் நினைப்பdவ ரொடுங்கூடேன்

ஏத மேபிறந் திறந்துழல் வேன்றனை என்னடி யானென்று

பாதி மாதொடுங் கூடிய பரம்பரன் நிரந்தர மாய்நின்ற

ஆதி ஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே.

பொருள் 

நீதி யாவன யாவையும்  = எது சரி, எது தவறு என்று சொல்லும் அனைத்து நீதிகளையும் 

நினைக்கிலேன் = நினைத்துக் கூட பார்க்க மாட்டேன் 

நினைப்பவ ரொடுங் = அது பற்றி சிந்திபவர்களோடும் 

 

கூடேன் = சேர மாட்டேன் 

ஏத மே = ஏதோ கடனே  என்று, ஒன்றும் தெரியாமல்  

பிறந் திறந்துழல் வேன்றனை = பிறந்து இறந்து உழல்வேன் தன்னை 

என்னடி யானென்று = என்னுடைய அடியவன் என்று 

பாதி மாதொடுங் கூடிய = தன் உடம்பில் பாதியை உமாதேவிக்கு கொடுத்த 

பரம்பரன் = மிக உயர்ந்தவன் 

 நிரந்தர மாய்நின்ற = என்றும் அழியாமல் நிலைத்து நிற்கும் 

ஆதி  = முதல்வன் 

ஆண்டு = என்னை ஆட்கொண்டு 

தன் அடியரிற் = தன்னுடைய அடியவர்களோடு 

கூட்டிய = சேர்த்து வைத்த 

அதிசயங் கண்டாமே. = அதிசயத்தைப் பார்த்தோம் 

இறைவனின் அடியவர்களோடு சேர்ந்தால் இறைவன் பற்றிய ஞானம் வரும், இறைவன் மேல் பக்தி வரும். 

நாமும் ஒரு அடியவர்தானே?  நம்மோடு சேர்ந்தால் இறை ஞானம், பக்தி எல்லாம் மற்றவர்களுக்கு வருமா?  

அந்த அளவு ஞானத்தை நாம் தேடி அடைந்து இருக்கிறோமா? நம்மிடம் அவ்வளவு பக்தி இருக்கிறதா? 

ஏன் பிறவி வருகிறது?

சரியானவற்றை செய்யாமல் இருப்பது. 

தவறானவற்றை செய்வது. 

எது சரி, எது தவறு என்று அறியாமல் இருப்பது. 

அறிந்த்வவர்களை அண்டி அந்த அறிவைப் பெறாமல் இருப்பது. 

இவை எல்லாம் இல்லாத எனக்கு அவன் அருள் புரிந்தான் என்று தன்னைத் தாழ்த்திக் கொண்டு சொல்கிறார். 

உண்மையில் அவருக்குத் தெரியும். அவர் நம் குற்றங்களை தன் மேல் ஏற்றிக் கூறுகிறார். 

நாம் இறைவனால் ஆட்கொள்ளப் படவேண்டும் என்றால், 

நீதி எது என்று அறிய வேண்டும். 

அறிந்தவர்களோடு சேர்ந்து இருக்க வேண்டும். 

திருக்குறள் - வாய்மை - சுடும் நெஞ்சு

 திருக்குறள் - வாய்மை -  சுடும் நெஞ்சு 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/02/blog-post_11.html

பொய் சொல்லி வாழ்பவர்கள் பணம் நிறைய சம்பாதிக்கிறார்கள். செல்வாக்கோடு இருக்கிறார்கள். உண்மை சொல்லி நேர்மையாக வாழ்பவர்கள் அரிச்சந்திரன் மாதிரி துன்பப்படுகிறார்கள். இதுதான் உலக நடைமுறையாக இருக்கிறது. 

அப்படி இருக்க உண்மை பேசு, உண்மை பேசு என்று ஏன் சொல்ல வேண்டும். நாமும் பொய் சொல்லி வளமாக வாழ்வதில் என்ன தவறு என்று சிலர் கேட்கலாம். அவர்களுக்கு வள்ளுவர் கூறுகிறார்: 

"பொய் என்று ஒருவன் அறிந்தே சொல்லுவானானால், அவன் மனமே தண்டிக்கும்"

பாடல்  

தன்னெஞ்சு அறிவது பொய்யற்க பொய்த்தபின்

தன்நெஞ்சே தன்னைச் சுடும்

பொருள் 

தன்னெஞ்சு அறிவது  = ஒருவன், தனது மனம் அறிய 

பொய்யற்க = பொய் சொல்லாமல் விடுக 

 பொய்த்தபின் = மாறாக பொய் சொல்வானாயின் 

தன்நெஞ்சே = அவனுடைய நெஞ்சமே 

 தன்னைச் சுடும் = அவனைச் சுடும் 

அது எப்படி ஒருவனின் மனம் அவனை சுட முடியும்? சுடுதல் என்பதை துன்பம் என்று வைத்துக் கொண்டாலும், எப்படி ஒருவனின் மனம் அவனுக்குத் துன்பம் தரும்?  பொய் சொல்பவர்கள் மனம் எல்லாம் அவர்களை சுடுவது மாதிரி தெரியவில்லையே என்று சந்தேகம் கொண்டால், அதற்கு பரிமேலழகர் விளக்கம் தருகிறார். 

" பொய்த்தானாயின் அதனை அறிந்த தன் நெஞ்சே அப்பாவத்திற்குக் கரியாய் நின்று, தன்னை அதன் பயனாய துன்பத்தை எய்துவிக்கும்."

அது பரிமேலழகர் உரை. 

அதாவது, 

கரி என்றால் சாட்சி. 

ஒருவன் தெரிந்தே பொய் சொல்வானானால் அவன் மனமே அந்த செயலுக்கு சாட்சியாய் இருந்து அவனுக்கு துன்பத்தை வருவிக்கும் என்கிறார். 

அவன் மனமே அவனுக்கு துன்பத்தை கொண்டு வரும் என்கிறார். 

ஒருவன் யாரை வேண்டுமானாலும் ஏமாற்றலாம். தன் மனதை ஒருவன் ஏமாற்ற முடியாது. அது எப்போதும் அவன் செய்வதை, சொல்வதை கவனித்துக் கொண்டே இருக்கும். 

சரி, ஏதோ தெரியாமல் சொல்லி விட்டேன் என்று சொல்ல முடியாது. அறிந்தே சொன்ன பொய் தான். "தன் நெஞ்சு அறிவது பொய்யற்க" என்றார். தெரிந்தே சொல்லும் பொய்கள். 

எப்போதோ சொன்னேன். அது நாளடைவில் மறைந்து விடாதா, மறந்து விடாதா என்றால் மறையாது, மறக்காது. எனவே தான் "பொய்யற்க" என்றார். பொய்யை ஒரு காலும் சொல்லக் கூடாது. அறவே சொல்லக் கூடாது. 

அபிராமி அந்தாதி - நூறாவது பாடல் - உதிக்கின்றனவே

 அபிராமி அந்தாதி - நூறாவது பாடல் - உதிக்கின்றனவே

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/02/blog-post_39.html

அபிராமி அந்தாதியின் முதல் பாடல் தொடங்குவது "உதிக்கின்ற செங்கதிர்" என்று. 

உதிக்கின்ற என்று தொடங்கி, உதிக்கின்றதுவே என்று தான் தொடுத்த பாமாலையை முடிக்கிறார் பட்டர். 

எப்படி சொல் வந்து நிற்கிறது. 

எந்தப் கல்லூரியில் படித்து வருவது இது?

அன்று கல்லூரியின் கடைசி நாள். இனி எப்போது அவளை பார்க்க முடியுமோ தெரியவில்லை. பார்க்கவே முடியாமல் போய் விடுமோ? வாழ்க்கை அவனையும், அவளையும் வேறு வேறு திசையில் கொண்டு போகலாம். அவனுக்கு இந்த நாளை எப்படியாவது நீட்டித்துக் கொண்டே போனால் என்ன என்று தோன்றுகிறது. 

இனி எப்போது பார்ப்போமோ என்ற தவிப்பில் அவளை கண் இமைக்காமல் பார்க்கிறான். அவள் காதோரம் நெளிந்து ஓடும் அந்த முடி, அவள் புருவம், அவள் கழுத்தில் அணிந்திருக்கும் மாலை, அவள் கையில் உள்ள கைக் கடிகாரம், அவள் அணிந்திருக்கும் செருப்பு என்று ஒரு அங்குலம் விடாமல் அவளை தூர நின்று எவ்வளவு தெளிவாக மனதில் பதிய வைத்துக் கொள்ள முடியுமோ அவ்வளவு மனதில் பதிய வைக்கிறான். 

இனி காலம் எல்லாம் இந்த பிம்பத்தை மறக்காமல் இருக்க வேண்டுமே என்று அவளை அப்படியே மனதுக்குள் சிற்பம் போல் செதுக்கி வைக்கிறான். 

சொல்லி பார்த்துக் கொள்கிறான்...அவள் கண் எப்படி இருந்தது, விரல்கள் எப்படி என்று...அவளுக்கு திருமணம் ஆகலாம்...திருமண கோலத்தில் எப்படி இருப்பாள் என்று எண்ணிப் பார்க்கிறான்....

பாடல் 

குழையைத் தழுவிய கொன்றையந்தார் கமழ் கொங்கைவல்லி

கழையைப் பொருத திருநெடுந்தோளும் கருப்பு வில்லும்

விழையப் பொரு திறல் வேரியம் பாணமும் வெண் நகையும்

உழையைப் பொரு கண்ணும் நெஞ்சில் எப்போதும் உதிக்கின்றவே

பொருள் 

குழையைத் = காதணி. அவள் அணிந்திருக்கும் தோடு, ஜிமிக்கி

தழுவிய = அந்தக் காதணியை தொடும் 

 கொன்றையந்தார்= தார் என்றால் மாலை. காதில் போட்ட ஜிமிக்கையை தொட்டு வருடும் அந்தக் கொன்றை மாலை.

கமழ் = மணம் வீசும் 

கொங்கை = மார்பு 

வல்லி = சிறந்தவள் 

கழையைப் = மூங்கிலைப் 

பொருத = போட்டிபோடும் 

திருநெடுந்தோளும் = சிறந்த நீண்ட தோள்களும் 

கரும்புவில்லும் = கரும்பு வில்லும் 

விழையப் = விழைவு என்றால் ஆசை, ஆவல், ஆர்வம் 

பொரு = பொருதல் என்றால் சண்டை இடுதல், கட்டித் தழுவி நெருங்கி இருத்தல் 

வேரியம் = மணம் வீசும் 

பாணமும் = மலர்க் கணைகளும் 

வெண் நகையும் = வெண்மையான புன்சிரிப்பும் 

உழையைப் = மானுடன் 

பொரு  = போட்டி போடும் 

கண்ணும்  = கண்களும் 

நெஞ்சில் = என் மனதில் 

எப்போதும் உதிக்கின்றவே = எப்போதும் உதிக்கின்றதே 

சிவன் அணியும் காதணிகள் ஏழு வகைப்படும். 

தோடு, குண்டலம், குழை, சுருள், கோளரவன், ஓலை, பொற்றோடு என்பன.

அவன் அணியும் காதணி இவளிடம் எப்படி வந்தது?  ஆசையாக எடுத்துப் போட்டு இருப்பாளோ?  இல்லை இல்லை, அவன்தான் மாதொரு பங்கன் ஆயிற்றே. அவன் காதணி அவளுடையதும்தான். 

கொன்றை மலர் அவனுக்கு உரியது. அது இவள் தோளில்.  

அவள் மேனி எங்கும் மலர் வாசனை. 

காதணி, மாலையும் கழுத்துமாக அவள், முத்துப் பல் சிரிப்பு....

எப்போதெல்லாம் அவன் மனம் சோர்கிறதோ, அப்போதெல்லாம் அவன் மனதில் சூரியனாய் அவள் உதித்து ஒளி வீசுகிறாள். 

படித்துப் பாருங்கள். புரியலாம். 

திருவாசகம் - அதிசயப் பத்து - மனத்திடை உருகாதே

திருவாசகம் - அதிசயப் பத்து - மனத்திடை உருகாதே

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/02/blog-post_10.html

தங்க ஆபரணத்தில் ஒரு வைரக் கல்லை பதிக்க வேண்டும் என்றால் என்ன செய்ய வேண்டும்?

அந்த ஆபரணத்தின் மேல் வைரக் கல்லை வைத்து சுத்தியலால் நாலு போடு போட்டால் ஒட்டுமா? 

அல்லது, ஏதாவது பசை போட்டு ஒட்டி வைக்க முடியுமா?

நூல் ஏதாவது சுத்தி வைக்க முடியுமா?

முடியாது. 

தங்கத்தை உருக்கி, அதை கொஞ்சம் மென்மையாக்கினால் அது நெகிழும், அப்போது அந்த வைரக் கல்லை வைத்து லேசாக அழுத்தினால் அது பதிந்து விடும். ஒரு போதும் விழாது. 

அது போல,

இறைவன் நம் மனதில், நெஞ்சில் இருக்க வேண்டும் என்றால் என்ன செய்ய வேண்டும்?

மனம் உருக வேண்டும். உருகிய மனதில் அவன் திருவடி எளிதில் பதியும். 

நெஞ்சக் கனகல்லு நெகிழ்ந்து உருக 

என்பார் அருணகிரி. 

"ஊனாய் உருக்கி என் உள் ஒளியாய் நின்றானே"

என்பார் மணிவாசகர்.

மனம் உருகு என்றால் உருகுமா?

அதை எப்படி உருக்குவது?  

நமக்கு இன்பம் வந்த காலத்தில் நம்மோடு கூடி வாழ பலர் இருப்பார்கள். துன்பம் வந்தால், நமது சேமம் (சேமிப்பு) குறைந்தால் யார் நம்மோடு இருப்பார்கள்?  

துன்பம் வந்த காலத்தில் நம்மோடு இருப்பவன் இறைவன். நமக்கு இதுவரை எவ்வளவோ துன்பங்கள் வந்திருக்கும். அவற்றை எல்லாம் தாண்டி எப்படி வந்தோம்?  எல்லாம் நம் சாமர்த்தியமா?  நம் ஏழ்மையை பங்கு போட்டுக் கொள்ள வருபவன் அவன் மட்டும்தான். 

"ஏழை பங்காளனை பாடுதும் காண் அம்மானாய்" என்பார் மணிவாசகப் பெருந்தகை. 

"நான் தளர்ந்த போது, நலிந்த போது, துணையின்றி தவிக்கும் போது எனக்கு துணையாய் நின்று என்னை எப்படியெல்லாம் காப்பாற்றினாய். அவற்றை எல்லாம் நான் நினைத்துக் கூடப் பார்க்கவில்லை. ஏதோ எல்லா துன்பங்களையும் நானே தனித்து நின்று வென்று விட்டதாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறேன். அது மட்டும் அல்ல, நீ இவ்வளவு எல்லாம் உதவி செய்திருக்கிறாய். உன்னை நினைக்காமல் இந்த பெண்கள் பின்னால் நான் அலைந்து கொண்டிருக்கிறேன். அப்படிப்பட்ட என்னை நீ என்னை ஆண்டு கொண்டு, உன் அடியாரில் என்னையும் ஒருவனாக சேர்த்துக் கொண்டது பெரிய அதிசயம் தான் "

என்கிறார் வாதவூர் அடிகள் 

பாடல் 

வைப்பு மாடென்று மாணிக்கத் தொளியென்று மனத்திடை உருகாதே

செப்பு நேர்முலை மடவர லியர்தங்கள் திறத்திடை நைவேனை

ஒப்பி லாதன உவமனி லிறந்தன ஒண்மலர்த் திருப்பாதத்

தப்பன் ஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே.

பொருள் 

வைப்பு மாடென்று = மாடு என்றால் செல்வம். வைப்பு மாடு என்றால் சேமித்த செல்வம். வைப்பு நிதி என்பது போல. 

மாணிக்கத் தொளியென்று = மாணிக்கத்தின் ஒளி என்று. 

மனத்திடை = மனதினில் 

உருகாதே = உருகாமல் 

செப்பு = செப்பு சட்டி போல 

 நேர் = உயர்ந்து எழுந்த 

முலை = மார்புகளை உடைய 

மடவர லியர்தங்கள் = இளம் பெண்கள் பின்னால் 

திறத்திடை = அவர்களிடம் சென்று 

நைவேனை = துன்பப்படுவேனை 

ஒப்பி லாதன = உனக்கு ஒப்பு என்று ஒன்றும் இல்லாதவனே 

உவமனி லிறந்தன = உன்னோடு உவமித்து சொல்லும்படி ஒன்றும் இல்லாதவனே 

ஒண்மலர்த் = ஒளி வீசும் மலர் போன்ற 

திருப்பாதத் தப்பன் = திருவடிகளுக்கு சொந்தமான எனது அப்பன் 

 ஆண்டு = என்னை ஆட்கொண்டு 

தன் அடியரிற் = தன்னுடைய அடியவர் கூட்டத்தோடு 

கூட்டிய = என்னையும் சேர்த்துக் கொண்டது 

அதிசயங் கண்டாமே = அந்த அதிசயத்தைப் பார்த்தோமே 

இந்த அடியவர்க் கூட்டம், அடியவர் கூட்டம் என்று சொல்கிறார்களே, அப்படி என்ன அதில் பெருமை. அவர்களும் நம்மை போன்றவர்கள்தானே. அடியாரோடு சேர்ந்து கொள்வது என்ன பெரிய விசேடம்?  

இந்தக் கேள்வி ரொம்ப நாள் என்னிடம் இருந்து கொண்டே இருந்தது. 

நாம் யாரோடு சேர்கிறோமோ, அவர்களின் குணம், சிந்தனை ஓட்டம், செயல்பாடுகள் நம்மிடம் வரும். 

எளிய உதாரணம் ஒன்று பார்ப்போம். 

நீங்கள் ஒரு நிறுவனத்தில் வேலை செய்கிறீர்கள் என்று வைத்துக் கொள்வோம். நீங்கள் யாரோடு அதிகம் பழகுவீர்கள்? உங்களோடு கூட வேலை செய்பவர்களிடம் பழகுவீர்கள். 

உங்களின் சிந்தனை, செயல், நோக்கம், குறிக்கோள் எல்லாம் என்னவாக இருக்கும்?

எப்படி திறமையாக வேலை செய்து நல்ல பேர் எடுப்பது? எப்படி பதவி உயர்வு அடைவது, எப்படி ஐந்து அல்லது பத்து சதவீதம் ஊதிய உயர்வு பெறுவது என்பது பற்றியே இருக்கும். 

நீங்கள், எப்படி தொழில் தொடங்குவது, எப்படி முதலீடு திரட்டுவது, எப்படி அதிக இலாபம் சம்பாதிப்பது என்பது பற்றியெல்லாம் சிந்திக்க மாட்டீர்கள். பணம் சம்பாதிக்க வேண்டும், அந்த மாதிரி ஆட்களோடு சேர வேண்டும். பழக வேண்டும். 

ஒரு துறையில் முன்னேற வேண்டும் என்றால், அந்தத் துறை சம்பந்தப்பட்ட ஆட்களோடு பழக வேண்டும், பேச வேண்டும். 

அது போல ஆன்மீகத் துறையில் முன்னேற வேண்டும் என்றால், அந்தத் துறையில் உள்ள அடியவர்களோடு சேர வேண்டும். 

இறைவனை அடைய அது ஒன்றுதான் வழி. இல்லை, நானே கண்டு பிடித்து விடுவேன் என்று சவால் விடலாம். ஒரு வேளை நீங்கள் அதை செய்தும் முடிக்கலாம். சற்று சிரமம். நிறைய மெனக்கெட வேண்டும். மாறாக, அதில் ஏற்கனவே உள்ள பலரிடம் பேசி, பழகி கொண்டிருந்தால், எளிதாக, வேகமாக சென்று அடையலாம். 

இப்படி எல்லாம், எனக்கு வழி அமைத்துத் தந்த இறைவனின் கருணையை நினைத்து அதிசயப் படுகிறார் மணிவாசகர். 

திருவாசகம் - அதிசயப் பத்து - முன்னுரை

 திருவாசகம் - அதிசயப் பத்து - முன்னுரை 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/02/blog-post_9.html

உலகிலேயே பெரிய அதியசம் எது?

நாம் தான். 

நாம் எவ்வளவு பெரிய அதியசயமான ஒரு படைப்பு. 

இந்த பிரபஞ்சம் எவ்வளவு விரிந்தது? எவ்வளவு பெரியது ? நம்மால் அதை கற்பனை கூட பண்ண முடியாது. 

அவ்வளவு பெரிய அண்டப் பெரு வெளியில், ஏதோ ஒரு மூலையில், ஒரு சின்ன நட்சத்திரம் நம் சூரியன். அதைச் சுற்றும் ஒரு சின்ன கோள் நம் பூமி. அதில் உள்ள ஒரு சின்ன இடம் நம் நாடு, பின் நம் ஊர். அங்கு நாம் பிறந்தோம். 

அதுவும் கண், காது, மூக்கு என்று எல்லாம் சரியாக வேலை செய்யும்படி. 

அதுவம் எழுதப் படிக்க தெரிந்த படி.

அதுவும், அமைதியான இந்த நாட்டில். 

அதுவும், தமிழ் அறிவோடு. 

இது நடக்க என்ன சாத்தியக் கூறு இருக்கிறது?  

மிக மிக அபூர்வமான அமைப்பு நாம் பிறந்து வளர்ந்து, இந்த ப்ளாகைப் படிப்பது என்பது. 

இது நடக்காமல் இருக்க கோடிக் கணக்கான வாய்ப்பு இருக்கு. அத்தனையும் புறம் தள்ளி, இதோ நான் எழுதுகிறேன், நீங்கள் படிக்கிறீர்கள். இது அதிசயம் அல்லவா?

மணிவாசகர் அதிசயப் பத்து என்று பத்துப் ஆடல்கள் எழுதி உள்ளார். 

"நான் எல்லாம் என்ன ஒரு ஆளுன்னு, என்னை கண்டு பிடிச்சு எனக்கு அருள் செய்திருக்கிறார் இந்த சிவ பெருமான். இது எவ்வளவு பெரிய அதியசம்" என்று உருகி உருகி பத்துப் பாடல்கள் பாடி உள்ளார். 

நெஞ்சக் கனகல்லு நெகிழ்ந்து உருகும்படி பாடி இருக்கிறார். 

தினம் ஒன்றாக அந்தப் பாடல்களை சிந்திப்போம். 

திருக்குறள் - பொய்யும் மெய்யும்

 திருக்குறள் - பொய்யும் மெய்யும் 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/02/blog-post_6.html

சில சமயம் நாம் பொய் சொல்ல வேண்டி வரலாம்.  பொய் சொல்வது அறம் அல்லாத செயல் அல்லவா? அது பாவம் அல்லவா? பொய் சொல்லலாமா? 

எது நடந்தாலும் சரி, உள்ளதை உள்ளபடி சொல்ல வேண்டும் என்று ஒரு விதி வைத்தால் அதை நடைமுறையில் செயல் படுத்த முடியுமா? 

சில உதாரணங்கள் பார்ப்போம்....

ஒரு நோயாளி ஏதோ ஒரு தீவிரமான நோயில் அவதிப் படுகிறார். மருத்துவருக்குத் தெரியும் அந்த நோயாளி இன்னும் ஓரிரு மாதங்களில் இறந்து விடுவார் என்று. நோயாளி மருத்துவரிடம் "டாக்டர் எனக்கு உடம்புக்கு எப்படி இருக்கிறது" என்று கேட்கிறார் என்று வைத்துக் கொள்வோம். 

மருத்துவர் என்ன சொல்ல வேண்டும்? 

உண்மையைச் சொன்னால் "இன்னும் ஓரிரு மாதங்கள்தான் நீங்கள் உயிரோடு இருப்பீர்கள்" என்று சொல்ல வேண்டும். 

மாறாக, "ஒண்ணும் கவலைப் படாதீங்க...எல்லாம் சரியாகிவிடும். மருந்தை மட்டும் வேளா வேளைக்கு சாப்பிடுங்கள். நாளை வந்து பார்க்கிறேன்" 

என்று சொல்லிவிட்டுப் போவார். 

மருத்துவர் சொன்னது பொய்யா?  அவர் பொய்யரா?  அவர் பாவம் செய்து விட்டாரா?

இல்லை. 

வள்ளுவர் சொல்கிறார் 

"ஒருவற்கு எந்தவித தீங்கும் விளைவிக்காத பொய்யும், மெய் என்றே கொள்ள வேண்டும்" என்று.

சொன்னது தீங்கு விளைவிக்காது என்றால் அது மெய். 

சொன்னது தீங்கு விளைவிக்கும் என்றால் அது பொய். 

மேலே சொன்ன உதாரணத்தில், அந்த மருத்துவர் இன்னும் இரண்டு மாதம் தான் என்று சொல்லி இருந்தால் அது பொய் என்கிறார் வள்ளுவர். 

பாடல் 

பொய்ம்மையும் வாய்மை இடத்த புரைதீர்ந்த

நன்மை பயக்கும் எனின்

பொருள் 

பொய்ம்மையும் = பொய்யான சொற்களும் 

வாய்மை இடத்த = உண்மை என்றே கொள்ளப்படும் 

புரைதீர்ந்த = சந்தேகம் இல்லாமல் 

நன்மை பயக்கும் எனின் = நன்மையைக் கொடுக்கும் என்றால். 

சில பேர் உண்மை சொல்வதே மற்றவர்களை மாட்டி விடுவதற்காகத்தான். கேட்டால், "நான் உள்ளதைத்தானே சொன்னேன்" என்று நல்லவர்கள் போல் நடிப்பார்கள். 

சொன்னது தீமை தரும் என்றால், அது உண்மை அல்ல என்கிறார் வள்ளுவர். 

புரை தீர்ந்த என்றால் எந்த வித குற்றமும், இல்லாமல். ஒரு சதவீதம் கூட அதில் தீங்கு வரக் கூடாது. 

ஒரு அயோக்கியன் ஒரு அபலைப் பெண்ணை துரத்தி வருகிறான் என்று வைத்துக் கொள்வோம். அந்தப் பெண் நம் வீட்டில் தஞ்சம் புகுகிறாள். "என்னை காட்டி கொடுத்து விடாதீர்கள்" என்று நம்மிடம் கெஞ்சுகிறாள். 

சிறிது நேரம் கழித்து அந்த அயோக்கியன் நம்மிடம் கேட்கிறான் "இங்கே ஒரு பெண் வந்தாளா " என்று. என்ன சொல்ல வேண்டும்? "ஆமாம், இங்கே உள்ளேதான் இருக்கிறாள் " என்றா சொல்ல வேண்டும். அப்படிச் சொன்னால் அது பொய். 

"இல்லையே, அப்படி யாரும் வரலையே" என்று சொல்லி அந்தப் பெண்ணைக் காப்பாற்றினால் அது மெய். 

அவ்வளவு தூரம் போவானேன்....

வீட்டில் மனைவி அழகு நிலையம் (beauty parlor ) சென்று கொஞ்சம் தன்னை அழகு படுத்திக் கொண்டு வந்திருப்பாள். நமக்கு ஒன்றும் பெரிதாக வித்தியாசம் தெரியாது. இருந்தாலும், "அழகு நிலையத்துக்குப் போயிட்டு வந்தாலே உனக்கு அஞ்சு வயசு குறைஞ்ச மாதிரி இருக்கு" என்று ஒரு சொன்னால், அது உள்ளது உள்ளபடி அல்ல என்றாலும், அது வாய்மையே. ஏன் என்றால், அதனால் யாருக்கும் ஒரு தீங்கும் இல்லை. 

அதே போல், கணவன் திடீரென்று உடற் பயிற்சி செய்கிறேன், உணவு கட்டுப்பாடு இருக்கிறேன், தொப்பையைக் குறைக்கப் போகிறேன் என்று ஆரம்பிக்கலாம். ஒரு வாரத்தில் ஒரு மாற்றமும் இருக்காது. இருந்தாலும், மனைவி கணவனைப் பார்த்து "நல்லா மெலிஞ்ச மாதிரி இருக்குங்க" என்று சொல்லி வைக்கணும். அதுவும் வாய்மைதான். 

நம்மில் பல பேருக்கு மற்றவர்களை பாராட்டுவது என்பது எளிதாக வருவது இல்லை. "இதெல்லாம் ஒரு பெரிய சாதனையா...இதைப் பாராட்டினால் அது உண்மை இல்லை" என்று நினைக்கலாம். 

அப்படி அல்ல. 

யாருக்கும் ஒரு தீங்கும் இல்லை என்றால், பாராட்டுவது உண்மைதான் என்கிறார் வள்ளுவர். பாரட்டுக்குத் தகுதி இல்லாவிட்டாலும், "நல்லா செஞ்சீங்க" என்று சொல்லுவதால் அவர் மகிழ்வார். உங்களை மதிப்பார். எல்லோருக்கும் நல்லது நடக்கும். எனவே அதுவும் உண்மைதான்.

சில பேர் "நான் மனதில் பட்டதை அப்படியே சொல்லி விடுவேன். நம்மிடம் ஒரு ஒளிவு மறைவு கிடையாது. உள்ளதை உள்ளபடி சொல்ல எதற்கு தயங்க வேண்டும் " என்று பெருமையாகச் சொல்வார்கள். 

அது தவறு. 

உள்ளதை உள்ளபடியே சொல்லுவதன் மூலம் மற்றவர்கள் வருந்துவார்கள் என்றால், அது உண்மை அல்ல. பொய். 

ஆழ்ந்து சிந்திக்க வேண்டும்.

நாலடியார் - கண் குத்திய கை

நாலடியார் - கண் குத்திய கை 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/02/blog-post.html

நட்பிலும், உறவிலும் சில சமயம் வேண்டத்தகாதன ஏதாவது நிகழ்ந்து விடும். 

நண்பர்கள் நம் மனம் நோகும் படி ஏதாவது சொல்லி விடுவார்கள், அல்லது செய்து விடுவார்கள். நாம் எதிர்பார்த்து இருக்கவே மாட்டோம். 

என்ன செய்வது?

அப்படி செய்து விட்டார்களே என்று அவர்களோடு விரோதம் பாராட்டி, நட்பை துண்டித்து விடலாமா?

அல்லது சரி சரி என்று கண்டும் காணாததும் போல் இருந்து விடலாமா?

எப்படித்தான் மறந்தாலும், மன்னித்தாலும், மீண்டும் அவர்கள் முகம் பார்க்கும் போது பழையன எல்லாம் வந்து போகும்தானே. 

எப்படி இந்த தர்ம சங்கடத்தில் இருந்து மீள்வது?

நாலடியார் அதற்கு ஒரு வழி சொல்கிறது. 

சில சமயம் நம் விரல் நம் கண்ணில் பட்டுவிடும். வலி உயிர் போய்விடும். 

இவ்வளவு வலிதந்தாயே என்று விரலை வெட்டி விட முடியுமா?

நம் விரல்கள் நமக்கு எவ்வளவோ உதவி செய்து இருக்கின்றன. இனியும் அவை நமக்கு உதவி செய்யும். அப்படி இருக்க, ஏதோ ஒரு தடவை தவறு நிகழ்ந்தது என்பதற்காக விரலை வெட்டி விட முடியுமா?

அது போல நண்பர்கள் எப்போதேனும் தவறு செய்து விட்டால், அதை பெரிது படுத்தாமல் கண் குத்திய விரலை ஏற்றுக் கொள்வது போல் அவர்களை ஏற்றுக் கொண்டு மேலே செல்ல வேண்டும். 

பாடல்  

 இன்னா செயினும் விடுதற் கரியாரைத்

துன்னாத் துறத்தல் தகுவதோ - துன்னருஞ்சீர்

விண்குத்து நீள்வரை வெற்ப ! களைபவோ

கண்குத்திற் றென்றுதங் கை.

பொருள் 

இன்னா செயினும் = நமக்கு துன்பம் செய்யினும் 

 விடுதற் கரியாரைத் = விட்டு விட முடியாதவரை. நல்ல நண்பர்களை 

துன்னாத் துறத்தல் = நெருங்கி இல்லாமல் விட்டு விலகிப் போய் விடுவது. (துன்னுதல் = நெருங்குதல்)

 தகுவதோ = சரி தானா ? (சரி இல்லை) 

துன்னருஞ் = நெருங்க முடியாத 

சீர் =  சிறந்த 

விண்குத்து = வானத்தை குத்துவது போல 

நீள்வரை  வெற்ப ! = உயர்ந்த மலைகளை கொண்ட நாட்டின் அரசனே 

களைபவோ = யாராவது வெட்டி விடுவார்களா? 

கண் குத்திற் றென்றுதங் கை = கண்ணை குத்தியது என்பதற்காக தன் கையை ?

நன்கு ஆராய்ந்து நட்பு கொள்ள வேண்டும். 

அதற்குப் பின் என்ன நடந்தாலும் அந்த நட்பை விட்டு விடக் கூடாது.

வார்த்தைகள் முத்திப் போய் அடி, தடி, சண்டை, சச்சரவு, வழக்கு, வக்கீல், நீதி மன்றம், விவாகரத்து என்று போகின்ற இந்தக் காலத்தில், இது போன்ற அறவுரைகள் மிகவும் தேவையான ஒன்று. 

திருக்குறள் - வாய்மை

 திருக்குறள் - வாய்மை 

https://interestingtamilpoems.blogspot.com/2025/01/blog-post_31.html

வாய்மை என்றால் உண்மை. 

உண்மை என்றால் உண்மையைக் கூறுவது அல்ல. உண்மையின் தன்மை பற்றிக் கூறுவது. 

குழப்பமாக இருக்கிறதா?

இரண்டும் இரண்டும் நாலு என்பது உண்மை. 

தீ சுடும் என்பது உண்மை. 

இங்கே உண்மைகளைப் பற்றிக் கூறவில்லை. 

உண்மையின் தன்மை பற்றிக் கூறுகிறார். உண்மை என்றால் என்ன. எந்த மாதிரியான சொல்லும், செயலும் வாய்மையின் பாற்படும் என்பது பற்றி கூற இருக்கிறார். 

மக்கள் ஏன் உண்மை சொல்லுவது இல்லை? ஏன் பொய் சொல்கிறார்கள்?

பெரும்பாலும் இரண்டு காரணங்கள் பற்றி வாய்மை தவிர்க்கப் படுகிறது. 

ஒன்று காமம். இரண்டாவது பொருள் பற்றியது. 

பொருள் சேகரிக்க, பொருளை பாதுகாக்க, பொருளை அனுபவிக்க என்று பல சமயங்களில் பொய் சொல்ல வேண்டி வருகிறது. காமமும் அப்படித்தான். 

எனவே, வள்ளுவர் "கூடா ஒழுக்கம் (காமம்), கள்ளாமை (பொருளை கவர்ந்து கொள்ளுதல்)" என்ற இரண்டு அதிகாரத்தின் பின், வாய்மை என்ற அதிகாரத்தை வைத்து இருக்கிறார். 

வாய்மை என்றால் என்ன என்று நம்மிடம் கேட்டால் என்ன சொல்லுவோம்?

உள்ளதை உள்ளபடி மறைக்காமல் சொல்லுவது வாய்மை என்று சொல்லுவோம். 

வள்ளுவர் அதை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. 

வாய்மைக்கு அவர் ஒரு புது விளக்கம் தருகிறார். 

வாய்மை என்றால் என்ன என்று கேட்டால், எந்த உயிருக்கும் தீங்கு செய்யாத சொற்களே வாய்மை என்கிறார். 

பாடல் 

வாய்மை எனப்படுவது யாதெனின் யாதொன்றும்

தீமை இலாத சொலல்.

பொருள் 

வாய்மை  = உண்மை 

எனப்படுவது = என்று சொல்லப்படுவது 

யாதெனின் = எது என்றால் கேட்டால் 

யாதொன்றும் = எந்த ஒரு 

தீமை = தீமையும் 

இலாத சொலல் = இல்லாத சொற்கள்

மூன்று விடயங்களை நாம் கவனிக்க வேண்டும். 

முதலாவது, உள்ளதை உள்ளபடியே கூறுவது வாய்மை அல்ல. 

இரண்டாவது, எந்த ஒரு தீமையும் இல்லாத சொற்களே வாய்மையான சொற்கள். 

மூன்றாவது, தீமை பயக்குமானால், உள்ளதை உள்ளபடியே சொல்லுவது கூட பொய்தான். அல்லது அது வாய்மையாகாது.

நடைமுறையில் சில விடயங்களை பற்றிச் சிந்திப்போம். 

கணவனோ மனைவியோ ஏதோ சொன்னார்கள் செய்தார்கள் என்பதற்காக மற்றவர் அவரை கடிந்து ஒரு வார்த்தை சொல்கிறார் என்றால் அது வாய்மை அல்ல. ஏன் என்றால் அந்த கடுமையான சொற்கள் "தீமை" பயப்பன. 

பிள்ளைகளை கண்டிக்கிறோம் என்று சுடு சொற்களை சொன்னால், அது வாய்மை அல்ல. 

கீழே வேலை பார்ப்பவரை சொல்லால் சுட்டால், அது வாய்மையான ஒன்று அல்ல. 

இங்கே "தீது" என்றால் யாருக்கு என்ற கேள்வி வரும். 

வள்ளுவர் அதை மிக விரிவாக கொள்கிறார். 

"யாதொன்றும் தீமை இல்லாத" என்கிறார். 

அப்படி என்றால மற்ற மனிதர்களுக்கு மட்டும் அல்ல, பிராணிகளுக்கும், மரம் செடி கொடிகளுக்கும், மலை, ஆறு போன்றவற்றிற்கும் தீங்கு வராத சொற்களை சொல்ல வேண்டும். 

இப்போது மட்டும் அல்ல, இனி வரும் காலத்துக்கும் தீமை பயக்கக் கூடாது. 

எந்த விதத்திலும், யாருக்கும், எப்போதும் தீங்கு தரக் கூடாது. 

எவ்வளவு கடினமான செயல். 

மனைவிக்கு ஆதரவாக ஏதாவது கூறினால், சில சமயம் அம்மாவுக்குப் பிடிக்காது. அம்மா வருந்துவாள். அம்மாவும் வருந்தக் கூடாது, மனைவியின் முகமும் வாடக் கூடாது. அப்படி பேச வேண்டும். எவ்வளவு கடினம். 

பிள்ளையை இப்போது கண்டிக்கவில்லை என்றால் பின்னால் துன்பப்படும். தீமை பின்னால் வரலாம். "யாதொன்றும் தீமை இல்லாத சொலல்" என்றால் வருங்காலத்திலும் தீமை வரக் கூடாது. 

மனம் வருந்தாமல் கண்டிக்க வேண்டும். கடினமான காரியம். 

ஒவ்வொரு சொல்லையும் நிறுத்தி, நிதானமாக யோசித்து, ஆராய்ந்து பின் பேச வேணும். 

"தீமை" என்றால் உடல் வருத்தம் மட்டும் அல்ல. மன வருத்தமும் வருத்தமும் தான். 

பேச்சிலே எவ்வளவு நிதானம் வேண்டும் என்று பாருங்கள். 

எந்த தீமையும் இல்லாத சொற்களை பேசி பழகினால், நாளடைவில் வாழ்க்கை அவ்வளவு இனிமையாக இருக்கும்.